Πώς το Time έχασε κι άλλο λίγο από το κύρος του

*Του Ακη Θεοφανίδη

Θεωρείται έγκυρο, υψηλού επιπέδου και όλα τα συναφή. Το περιοδικό Time έκανε πατάτα ολκής, όμως, επιλέγοντας τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ (κατ' άλλους Ζάκερμπεργκ) ως το πρόσωπο της χρονιάς που μας αφήνει.

Για όσους δεν γνωρίζουν ο Ζούκερμπεργκ είναι ο ιδρυτής του Facebook. Απίστευτο παληκάρι, ξεκίνησε το "φατσοβιβλίο" για να εξυπηρετεί τους φοιτητές του Πανεπιστημίου όπου σπούδαζε.

Το φοιτητικά αθώο εύρημα εξελίχθηκε σε...μαγαζί γωνία. Είναι πια η μεγαλύτερη διαδικτυακή κοινότητα της εποχής με 800 εκατ. χρήστες στον κόσμο, μια επιτυχία που απέφερε πολλά εκατομμύρια δολλάρια στον εμπνευστή της.

Γιατί, όμως, πρόσωπο της χρονιάς; Και κυρίως γιατί αυτής της χρονιάς; Το fb υπάρχει εδώ και χρόνια, άσχετα που εμείς το ανακαλύψαμε σχετικά αργά (όπως και κάθε τι που συμβαίνει στον κόσμο).

Μαγκιά, λοιπόν, για το περιοδικό θα ήταν να προέβλεπε νωρίς την επιτυχία του facebook. Η φετινή του βράβευση έχει και μια δόση παράδοξου: Αν το facebook αυξήσει κι άλλο τους χρήστες του το 2011, θα τον ξαναβραβεύσουν; Αν πάλι ακολουθήσει φθίνουσα πορεία, μήπως τελικά αποτελεί μια εφήμερη μόδα ανάξια τιμητικού βραβείου; Εκ των προτέρων να πω ότι μακροπρόθεσμα (ας πούμε με το βλέμμα της ιστορίας) το facebook θα θεωρείται ένα ακόμη σημείο των καιρών.

Ακριβώς εξαιτίας της τελευταίας πρότασης που διαβάσατε, αλλά και ανεξάρτητα από αυτή, νομίζω πως άλλοι θα έπρεπε να πάρουν το περιώνυμο βραβείο του περιοδικού.

Για παράδειγμα, ο Τζούλιαν Ασανζ, ιδρυτής των wikileaks, έκανε όλο το πολιτικό σύστημα μπουρδέλο με τις αποκαλύψεις του στο διαδίκτυο. Η διαρροή των κυβερνητικών εγγράφων έτυχε θριαμβευτικής υποδοχής απ' όσους πιστεύουν ότι η κυβερνοδημοσιογραφία δείχνει τον ...άλλο δρόμο της ενημέρωσης. "Παπαριές καμαρωτές" θα μου πείτε κι έχετε δίκιο, αλλά η σημαντικότητα της αποκάλυψης είναι σαφώς τεράστια.

Ή πόσο γρήγορα ξέχασε το περιοδικό τους 33 μεταλλωρύχους που εγκλωβίστηκαν επί μήνες στα έγκατα της γης; Δείχνοντας μεγαλείο ψυχής άντεξαν διδάσκοντας το παγκόσμιο κοινό που τους παρακολουθούσε ότι η ομοψυχία και η πίστη των ανθρώπων καταφέρνουν τα αδύνατα.

Μπροστά σε αυτά και σε άλλα παραδείγματα που έχουν αναφέρει διάφοροι στο διαδίκτυο, η επιλογή του Mr Facebook μοιάζει περισσότερο σαν παιχνίδι δημοσίων σχέσεων. Και όταν τα pr παίρνουν τέτοιο ρόλο, το κύρος πάει περίπατο...