Γιατί δεν μου αρέσουν οι Ράδιο Αρβύλα

*Της Δέσποινας Θεοφανίδη

Το ξέρω ότι θα διαφωνήσουν πολλοί, αλλά ειλικρινά δεν αντέχω άλλο αυτή τη συνεχιζόμενη χαβαλετζίδικη βλακεία που θέλει να αυτό-αποκαλείται σάτιρα και ακούει στο όνομα ράδιο-αρβύλα.

Θα μπορούσα βέβαια να την αγνοήσω, αλλά έλα που η εκπομπή είναι καθημερινή, όπερ σημαίνει ότι εκτός Δευτέρας (όπου σώζει την κατάσταση το Νησί) αν θες να χαζέψεις στην τηλεόραση ή θα δεις τις ευφάνταστες δημιουργίες των masterchefή θα φας στη μάπα τους ράδιο αρβύλα (προσωπικά επιλέγω, μετά δυσκολίας βέβαια, το πρώτο).

Και από την άλλη, ειλικρινά δεν κατανοώ πώς τόσοι τηλεθεατές, μεταξύ των οποίων και προσωπικοί μου φίλοι των οποίων την κρίση και αίσθηση του χιούμορ εκτιμώ, αντέχουν όλο αυτό το τηλε-μπάχαλο και γελάνε με τα κρύα και ελαχίστως ευρηματικά αστεία του Κανάκη και της γλαστρο - παρέας του. (και λέω γλάστο, γιατί μόνο ως γλάστρες μπορούν να νοηθούν οι υπόλοιποι τρεις που τον πλαισιώνουν).

Την προηγούμενη εβδομάδα, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω τι είναι αυτό που με απωθεί περισσότερο,  παρακολούθησα ολόκληρη μία εκπομπή τους. Ούτε γέλασα, ούτε διασκέδασα, ούτε ενημερώθηκα.

Απλά ένιωσα ότι κρυφακούω μια θορυβώδη αντροπαρέα που κάνει χαβαλέ, γελώντας υστερικά ο ένας με τα ξενέρωτα αστεία του άλλου. Αν βέβαια ήταν υπαρκτή αυτή η παρέα, θα με χαροποιούσε τουλάχιστον ότι δίπλα μου κάποιοι περνάνε καλά και το διασκεδάζουν.

Έλα όμως που με τους ράδιο-αρβύλα ούτε αυτό ισχύει. Γιατί τα γέλια κι ο χαβαλές τους, ανεξάρτητα από το ξενέρωτο και επιφανειακό τους, είναι και εξόφθαλμα στημένα και ψεύτικα. Δεν πρόκειται δηλαδή ούτε καν για μια πετυχημένη απομίμηση χαβαλέ, αλλά για μια στημένη και προϋπολογισμένη ανταλλαγή ατάκας, που προφανώς επιβάλλεται να καταλήξει σε χαχανιτά, ώστε να καταστεί σαφές στο φιλοθεάμον κοινό ότι πρόκειται για μια απολύτως cool διασκεδαστική παρέα.

Και μέσα σ’ όλα αυτά η φοβερά εγωκεντρική παρουσία του Κανάκη, με τα μονίμως προβεβλημένα καλογυμνασμένα μπράτσα του, το επιμελώς  μελετημένα δήθεν ανεπιτήδευτο στυλ του και τον διαφαινόμενο εξαναγκασμό των συνεργατών του να ανταποκρίνονται πανηγυρικά και με θαυμασμό σε κάθε του ατάκα. Προσθέστε σε όλα αυτά και την κουραστική και συνεχιζόμενη προσπάθειά τους να αναδείξουν τις δήθεν πολιτικές, κοινωνικές και άλλες ευαισθησίες τους και έχετε την πιο κουραστική και επιφανειακή παρέα της ελληνικής τηλεόρασης.

Να εξαιρέσω από όλα αυτά μόνο τους καλλιτέχνες που κλείνουν τις εκπομπές τους (αν και δίνουν κι αυτοί στην εκπομπή ένα άλλοθι αντισυμβατικότητας που δεν της αξίζει), άντε και κάποια λίγα πετυχημένα βιντεάκια τους.