O χήρος και το μαύρο άλογο

Παντρεύτηκε ένας στο χωριό και μόλις πήγε τη γυναίκα του στο σπίτι της είπε:

- Γυναίκα, ότι θέλεις κάνε, αλλά μακριά από το στάβλο με το μεγάλο μαύρο άλογο, γιατί είναι άγριο και επικίνδυνο!

Ζήσανε 1-2 χρόνια καλά, ξεχάστηκε μια μέρα η φουκαριάρα η γυναίκα, μπήκε στο στάβλο, τρώει μια κλωτσιά από το άλογο, και έμεινε στον τόπο. Εγινε η κηδεία, δεχόταν συλληπητήρια ο σύζυγος, μόνο που ο παπάς του χωριού παρατήρησε ότι κάθε φορά που πλησίαζε το χήρο γυναίκα κουνούσε το κεφάλι προς τα κάτω και κάθε φορά που τον πλησίαζε άντρας προς τα πάνω. Σεβόμενος το πένθος δεν ρώτησε τον άτυχο άντρα.

Πέρασε ένας χρόνος και ο χήρος ξαναπαντρεύτηκε. Και πάλι είπε στη γυναίκα να μην μπει στο στάβλο και πάλι εκείνη όπως και η πρώτη δεν άκουσε, μπήκε έφαγε κλωτσιά και πήγε να βρει και εκείνη την συγχωρεμένη. Και πάλι κηδεία, και πάλι συλληπητήρια και πάλι ο παπάς παρατήρησε ότι όπως και στην πρώτη κηδεία έτσι και τώρα ο χήρος κουνούσε το κεφάλι κάτω όταν τον πλησίαζαν γυναίκες και πάνω στους άντρες.

Δεν άντεξε και όταν τελείωσαν τα περί κηδείας ρώτησε τον άτυχο άντρα και εκείνος του απάντησε:

Με πλησίαζαν οι γυναίκες και μου έλεγαν «ζωή σε λόγου σου» κι εγώ έγνεφα «ευχαριστώ». Οι άντρες με ρώταγαν «το πουλάς το άλογο;» και εγώ έγνεφα «όχι»!