Ο κόκκινος σαδιστής και η τελευταία ανατροπή

* Του Ακη Θεοφανίδη

Ο σεναριογράφος των επεισοδίων "ΤΣΣΚΑ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ σε final four" είναι σίγουρα ένας "κόκκινος σαδιστής". Απολαμβάνει όχι μόνο τα τελευταία δύο (πάντα ερυθρόλευκα) λεπτά, αλλά κάθε δεύτερο αυτής της διαδικασίας.

Το 2012 στον τελικό της Πόλης έγραψε το πιο πετυχημένο σενάριο. Αφησε τους Ρώσους να πάνε στο +19 και να κάνουν high five ήδη από 28ο λεπτό. Στα επόμενα 12 λεπτά είχε τη φαεινή ιδέα να βγάλει τους Ελληνες κασκαντέρ μπροστά (Πρίντεζη, Παπανικολάου, Σλούκα, Μάτζαρη), να δώσει μοιραίο χαρακτήρα στην τρέλα του Τεόντοσιτς και φυσικά να χαρίσει μία φωτό δίπλα στο λήμμα "buzzer beater σε τελικό" γράφοντας ως συνώνυμο "το πεταχτάρι".

Το 2013 στο Λονδίνο (ημιτελικός), γνωρίζοντας προφανώς ότι έχουμε κι άλλα επεισόδια, έριξε νωρίς στο καναβάτσο τους Ρώσους, για να μη λένε ότι χάνουν μόνο με ανατροπές.

Ελειπε, όμως, ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Αυτός που δίνει στις ταινίες το χαρακτηριστικό΄τους γνώρισμα.Στη Μαδρίτη το 2015, ένας σεσημασμένος της μπασκετικής πιάτσας -με εξαιρετικές ερμηνείες στα ...Kill Bill του Ταραντίνο- ήρθε να κουμπώσει στο αγαπημένο σενάριο των ανατροπών.

Ενα τρίποντο στον αιφνιδιασμό, ένα δίποντο με κολλημένο το θεριό (Κριάπα) πάνω του και η χαριστική βολή στη ...μούρη του Ντε Κολό (ο οποίος κάνει και δύο χαζά φάουλ) έκαναν το σαδιστή σεναριογράφο να υπερηφανευτεί γι' αυτά που σκαρφίστηκε.

Ομως, υπήρχε και συνέχεια και αυτή ήταν την Παρασκευή. Στην Πόλη ξανά. Πολλοι πίστευαν ότι η φαντασία του σεναριογράφου θα είχε εξαντληθεί. Πως δεν υπάρχει κάτι άλλο για να γράψει και πως αυτή τη φορά η μπασκετική λογική θα επικρατήσει.

Πόσο λάθος! Ο δημιουργός των σεναρίων έδειξε ότι οι καλές ταινίες οφείλουν -κατ' αρχάς- να κρατούν τα ίδια "υλικά": Αφήνουμε τους Ρώσους να προηγούνται. Ο Βασίλης άστοχος και πάλι. Οι υπόλοιποι δυσκολεύονται να βρουν πλεκτό, αλλά ο ταλαντούχος σαδιστής -δείχνοντας ότι κάθεται σε κάποια θέση του Σινάν Ερντέμ και ...γράφει- μας δείχνει εξ αρχής την κόκκινη σκληράδα. Την άρνηση να συμβιβαστείς με το "φυσιολογικό".

Και απάντησε στους επικριτές του:

"Δεν έχουν χάσει οι Ρώσοι με βομβαρδισμό τριπόντων".

"Δεν έχει υπάρξει τόσο μεστός Σπανούλης σε δημιουργία και εκτέλεση".

"Να μη βάλω και τη χαριστική βολή από τα χέρια ενός Αμερικάνου για να μη λένε ότι επαναλαμβάνομαι με τον αρχηγό;".

"Α, κι επειδή πολύ δίκαια τα έχω φτιάξει όλα, θα βάλω και τους γκρι να ...σφάζουν το αουτσάιντερ όποτε χρειαστεί".

Αυτά έκανε ο κόκκινος σαδιστής και όλη η Ευρώπη (η Ρωσία δεν είναι στην Ε.Ε.!) υποκλίθηκε στην απαράμιλλη ικανότητά του να μας κρατά μέχρι τέλους σε αγωνία, αν και ξέρουμε από πριν το φινάλε!

Και πράγματι μόνο σε ταινίες συμβαίνουν αυτά που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός. Δεδομένου του πολύ χαμηλού μπάτζετ σε σχέση με τις άλλες ομάδες (ναι, τα μπάτζετ παίζουν ρόλο!) και των απουσιών, αυτή η ομάδα δείχνει το δρόμο στους "αδύναμους": Δεν είναι άλλος από τη δουλειά, την ομαδικότητα και το πάθος να βγεις στο τέλος νικητής. Το πώς συμβαίνει να δίνουν θρυλικές νίκες αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν μπορεί κανείς να το απαντήσει λογικά.

Ο,τι και να γίνει αύριο, ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει κατακτήσει μια θέση στις καρδιές των Ελλήνων. Των υγιών Ελλήνων. Θέλουμε, όμως, μια ακόμα μεγάλη ανατροπή. Ως Ελληνες, απέναντι στους Τούρκους μέσα στο σπίτι τους και ως Ολυμπιακοί απέναντι στον Ομπράντοβιτς για ευρωπαϊκούς και εγχώριους λόγους.  

Μια ακόμα ανατροπή για να σηκωθεί η Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης!