Η οργή που ξεχείλισε

*Του Ακη Θεοφανίδη

Ο Ελληνας είναι έξυπνος. Είναι και υπομονετικός. Δεν είναι, όμως, ηλίθιος.

Είναι τόσο έξυπνος, ώστε να καταλάβει ότι φταίει κι αυτός για την κατάσταση στην οποία φτάσαμε. Η εξυπνάδα, λοιπόν, (πες το σαν ένα είδος τύψεων) τον κάνει να υπομένει τα χτυπήματα -οικονομικά και ψυχολογικά- που δέχεται από την κυβέρνηση. Ξέρει πως θα "ματώσει" για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.

Επί ένα χρόνο, όμως, τώρα, δεν βλέπει καμία διάθεση από την κυβέρνηση που ορ(κ)ίστηκε, να αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να έχει πλάνο φυγής από τον εφιάλτη της πτώχευσης.

Αντίθετα, παρακολουθεί σοκαρισμένος τους υπουργούς να κάνουν τον Τζόνι Ντεπ στον Ψαλιδοχέρη κόβοντας συνεχώς μισθούς και επιδόματα. Βλεπει τη ζωή του να ακριβαίνει και τα χαρτάκια από την Εφορία να έρχονται. Τέλος, χάνει την εργασιακή του θέση ή την νιώθει να τρίζει. Για να το πούμε όπως ακριβώς είναι, βλέπει τη ζωή φυλακισμένος στο φόβο.

Κατανοεί ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει. Αυτοί που έφαγαν δισεκατομμύρια ευρώ από το Κράτος, είναι ελεύθεροι. Οι βουλευτές συνεχίζουν να παίρνουν προκλητικούς μισθούς. Αυτοί που κυβερνούν έχουν τόσο πρωτότυπες ιδέες όσο τα σενάρια του Δαλιανίδη στο "Ρετιρέ". Και βγάζει ότι συμπέρασμα ότι έχει πέσει σε παγίδα.

Το πλοίο βουλιάζει και αυτοί που του είπαν "πάμε όλοι μαζί για να το σώσουμε" όχι μόνο δεν ξέρουν πού είναι η πρύμνη και η πλώρη, αλλά θέλουν να τραβήξουν το κουπί τα...γυναικόπαιδα. 

Αυτή την παραβίαση της συμφωνίας να σώσουμε όλοι μαζί τον τόπο που αγαπάμε, πλήρωσε χθες ο Κώστας Χατζηδάκις, ο οποίος προπηλακίστηκε και χτυπήθηκε από διαδηλωτές.

Το άδικο αίμα του θα θυμίζει στο πολιτικό σύστημα πως η βουλευτική ασυλία ισχύει πια μόνο στα κείμενα του νόμου και τους τέσσερις τοίχους της Βουλής. Εξω από αυτά, η συσσωρευμένη οργή θα ξεχυθεί πάνω στους πολιτικούς.

Η κατάσταση έχει φτάσει σε τόσο ακραίο σημείο που αν δεν μπορούν να σώσουν το τομάρι μας, βλέπω να μην μπορούν να σώσουν το δικό τους. Ο Ελληνας προτιμά να ματώσουμε όλοι και να πτωχεύσουμε παρά να γλιτώσουμε την κατάρρευση εξουθενωμένοι οι πολλοί για χάρη των λαμόγιων. Είναι θέμα αξιοπρέπειας...