Δεν το σηκώνω, τράπεζα θα είναι

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που το ψάρεμα ήταν κάτι παραπάνω από ένα επάγγελμα, και το καΐκι κάτι παραπάνω από ένα εργαλείο. Η θάλασσα άλλωστε τάιζε για πολλά χρόνια την οικογένεια μας με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε μέρος της ζωής μας.

Το ίδιο ισχύει και για εκατοντάδες ακόμα οικογένειες της Εύβοιας από τη Ν.Αρτάκη, τη Χαλκίδα, την Ερέτρια, τη Βάθεια μέχρι το Μαρμάρι και την Κάρυστο. Και αντίστοιχα σε όλη την Ελλάδα, όπου το θαλασσινό νερό και ο πλούτος του αποτελούν όχι μόνο μέσο βιοπορισμού αλλά στοιχείο της ζωής και της ταυτότητας μας.

Θα περίμενε κανείς λοιπόν, σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο η Κυβέρνηση να διεκδικήσει ακόμα περισσότερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ένα κλάδο που έχει εξελιχθεί σε κορυφαίο των ελληνικών εξαγωγών, όχι μόνο με την παραδοσιακή του εκδοχή των αλιευτικών σκαφών αλλά κυρίως μέσα από την οργανωμένη ιχθυοκαλλιέργεια, η οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει σημαντική εξωστρέφεια. Όμως δεν είναι έτσι.

Σύμφωνα με την τελευταία Έκθεση που η Ελλάδα απέστειλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις 26.12.2016 για το Ταμείο Αλιείας και Θάλασσας, δεν πραγματοποίησε καμία δράση με αποτέλεσμα να μη διατεθεί ούτε ένα ευρώ από τα συνολικά 25 εκατ. ευρώ που η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε διαθέσει.

Το αποτέλεσμα είναι τα χρήματα να επιστραφούν και χιλιάδες εν δυνάμει δικαιούχοι (αλιείς, ιχθυοτροφεία, εταιρίες μεταποίησης αλιευτικών προϊόντων) να μείνουν δίχως στήριξη σε μια εποχή που η χώρα έχει ανάγκη από ρευστότητα και ευρωπαϊκούς πόρους.

Και δυστυχώς το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στους πόρους που αφορούν το Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας. Συνολικά στο ΕΣΠΑ, παρά το γεγονός ότι τυπικά παρουσιάζεται επαρκής απορρόφηση, ελάχιστα χρήματα έχουν φτάσει στην πραγματική αγορά.

Ουσιαστικά, ενώ υπάρχουν ευρωπαϊκοί πόροι που θα μπορούσαν να κρατήσουν ζωντανές θέσεις εργασίας σε μια εποχή που η ανεργία καλπάζει, τα χρήματα χάνονται κάπου ανάμεσα στην ανικανότητα της Κυβέρνησης να ξεμπλοκάρει τα προγράμματα.

Σα να μη φτάνει αυτό, η έλλειψη ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου σε συνδυασμό με τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, οδηγούν τη χρήση πόρων του ΕΣΠΑ σε προγράμματα επιδότησης προσωρινών θέσεων εργασίας, τη στιγμή που η χώρα χρειάζεται μεγάλες επενδύσεις που θα δημιουργήσουν βιώσιμες και μόνιμες θέσεις εργασίας.

Πολλές φορές όμως, μιλάμε για το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Και σήμερα ο στόχος δεν είναι άλλος από τη διατήρηση των υφιστάμενων αλλά κυρίως τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αντιλαμβάνομαι πως αν κάποιος δεν έχει ζήσει με την αγωνία της μέρας που ξημερώνει, αδυνατεί να κατανοήσει το μέγεθος της κρίσης. Αδυνατεί να καταλάβει γιατί οι άνθρωποι γύρω του δε σηκώνουν τηλέφωνα όταν βλέπουν σταθερό αριθμό να τους καλεί ή γιατί σκύβουν το κεφάλι όταν δεν εργάζονται και πρέπει να γυρίσουν το μεσημέρι σπίτι.

Γι' αυτό, η επόμενη Κυβέρνηση της χώρας πρέπει να δώσει λύσεις αξιοποιώντας μέχρι και το τελευταίο ευρώ που έρχεται από τις Βρυξέλλες και μπορεί να προσφέρει δουλειά σε ανθρώπους που τη χρειάζονται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο ανελαστικοί κανονισμοί και γραφειοκρατία. Αλλά είναι και ένας αναπτυξιακός κουμπαράς, τον οποίο έχουμε στη διάθεση μας προκειμένου να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή.

Αυτό που απαιτείται είναι μια αποτελεσματική κυβέρνηση, ικανή να εξασφαλίζει την επαρκή πληροφόρηση όσων μπορούν να ωφεληθούν, αλλά κυρίως τη στοχευμένη εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών πόρων προκειμένου να εξελίσσονται σε μοχλό ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών.

Γιατί στο τέλος της ημέρας, αποστολή της κάθε Κυβέρνησης και καθενός που έχει τη διάθεση και τη δύναμη να εκπροσωπεί τους πολλούς, είναι εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών που των ανέδειξαν, ιδιαίτερα των πιο αδύναμων. Και συμφέρον σήμερα σημαίνει πρωτίστως δουλειά. Δουλειά για να επιστρέψει και η περηφάνια.

* Ο Αμαρύνθιος Νίκος Λυσιγάκης είναι μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ.