Δώσε στο λαό πτυχία!

Αντίθετα και οι ... 11 γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η υπόλοιπη αντιπολίτευση αντιδρούν, ότι ο νόμος περνά από το θερινό τμήμα της Βουλή και γενικά ό,τι διαβάζει πεταχτά στις εφημερίδες και το ίντερνετ. Ομως, κανείς δεν του λέει τι στο καλό γράφει αυτός ο νόμος, για τον οποίο τόσοι τσακωμοί γίνονται καλοκαιριάτικα.

Κάπως έτσι συμβαίνει και με την ανεργία. Διαβάζουμε ότι έφτασε στο 30%, ότι 1 εκατ. άνθρωποι είναι χωρίς δουλειά, άλλους αριθμούς και στατιστικές, κλαίνε τη μοίρα τους οι άνεργοι και τους παρηγορούν όσοι έχουν μια δουλειά, αλλά ίσως να είναι χρήσιμο να δούμε γιατί φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση.

"Μα, θέλει και πολλή σκέψη; Φταίει η κρίση!"  θα πει κάποιος. Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα και πιάνοντας το νήμα απ' την αρχή θα βρούμε και τη λύση για το μέλλον.
Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι πόρτες των πανεπιστημίων έγιναν ...Αψίδες του Θριάμβου που τις περνούσε ο οποιοσδήποτε. Το Ελληνικό Κράτος έκανε ένα τεράστιο λάθος: Δημιούργησε δεκάδες σχολές και τμήματα σε πολλές πόλεις της χώρας. Ποιοτικά πολλές από αυτές ήταν μετριότατου επιπέδου. 

Από πλευράς πολιτικής σκοπιμότητας, η πανεπιστημιακή άνθηση έγινε στα πλαίσια μιας φρενήρους "ανάπτυξης", ενώ η κεντρική διοίκηση έκλεινε το μάτι σε κάθε πόλη που στο βωμό του φοιτητικού χρήματος απαιτούσε τη δημιουργία σχολών στο όνομα της τριτοβάθμιας αποκέντρωσης από Αθήνα-Θεσσαλονίκη.

Η εκπαιδευτική φούσκα πράγματι δεν έσκαγε τόσο καιρό, γιατί το Κράτος έδινε λεφτά να βολεύει κόσμο και ντουνιά, ενώ και οι επιχειρήσεις είχαν την οικονομική δυνατότητα να προσλαμβάνουν προσωπικό είτε απαραίτητο λόγω αυξημένης ζήτησης είτε και ...χαριστικά για να ικανοποιήσουν μικροϋποχρεώσεις. Η ετεροαπασχόληση ήταν και τότε σε υψηλό βαθμό, αλλά κανείς δεν ανησυχούσε αφού κουτσά -στραβά όλοι τα έβγαζαν πέρα.

Ομως, η πιο τραγική συνέπεια αυτής της πολιτικής ήταν η εμπέδωση στο λαό πως δικαίωμα πρόσβασης στα πανεπιστήμια έχουν ΟΛΟΙ. Το Κράτος "πούλαγε" σωρηδόν πτυχία χωρίς αντίκρισμα και γονείς και παιδιά τα έπαιρναν με χαρά, γιατί στην Ελλάδα της ευημερίας "δεν μπορεί το παιδί να μην έχει ένα πτυχίο".

Ομολογώ πως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το παιδί που έχει γραμμένη εντελώς τη μάθηση πρέπει να βγει "επιστήμονας". Η μαζική γονεϊκή παράνοια να πάει το βλαστάρι στο ΤΕΙ Μελισσοκομίας και Λογιστικής πηγάζει από πολλά σύνδρομα (Κατοχικά έως ματαιοδοξίας), αλλά οι ευθύνες βαρύνουν και τα Υπουργεία Παιδείας που κατέστρεψαν το Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό, γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε τέτοιος στην Ελλάδα!

Η κρίση, λοιπόν, δεν βρήκε μια Ελλάδα στερημένη, αλλά ορεξάτη για δουλειά. Βρήκε μια νέα γενιά αρκετά καλά αναθρεμμένη οικονομικά (κι αυτό είναι χαρμόσυνο, γιατί οι κοινωνίες πρέπει να ευημερούν), αλλά καθόλου έτοιμη να δουλέψει, γιατί μορφώθηκε ελλιπώς και σε τομείς με κανένα μέλλον εντός της χώρας.

Ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά που προδόθηκαν από τον εαυτό τους, από τους γονείς τους και το Κράτος, υπάρχουν αξιόλογα μυαλά τα οποία έφυγαν στο εξωτερικό ή μυρίστηκαν τι συμβαίνει και έπεσαν με τα μούτρα σε ένα κλάδο για να τον μάθουν και να επιβιώσουν.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει -αντί να βγάζει επιδοτούμενα προγράμματα των έξι μηνών και 400 ευρώ για να χρυσώσει το χάπι στους άνεργους- να διαμορφώσει ένα πλάνο εκπαιδευτικής και επαγγελματικής ανάπτυξης στη χώρα.

Πρώτα, πρέπει να μπει ένα σχέδιο για το πού θέλουμε να πάμε την ελληνική οικονομία. Αφού το καταστρώσουμε, οφείλουμε να στηρίξουμε την εκπαίδευση αυτών των τομέων σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Τα άχρηστα Ιδρύματα πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν και να γεννηθεί ένας πανεπιστημιακός χάρτης με λιγότερες μεν σχολές σε όλη την Ελλάδα, αλλά ποιοτικά ανώτερες για να έχει το πτυχίο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας και όχι μόνο.

Ετσι, τα παιδιά -με την κατάλληλη φυσικά ενημέρωση από το σχολείο- θα ξέρουν τι επαγγελματικές προοπτικές έχουν αν επιλέξουν την τάδε σχολή και επιπλέον δεν θα σπαζοκεφαλιάζουν μεταξύ συναφών τμημάτων που παρέχουν λίγο απ' όλα, δηλαδή τίποτα!

Τέλος, είναι επιτακτική ανάγκη η ενίσχυση της τεχνικής και γεωργικής εκπαίδευσης, που τόσα πολλά έχει να δώσει στην ελληνική οικονομία. Την παραμέλησαν οι ενδιαφερόμενοι, σχεδόν την εξευτέλισε σε επίπεδο υποδομών και οργάνωσης το Κράτος, αλλά έφτασε η στιγμή να δούμε πτυχιούχους που δεν θα ντρέπονται να δηλώνουν αγρότες ή ηλεκτρολόγοι!

Δυστυχώς, οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων δεν τολμούν γενναίες τομές, παρά μόνο κλείνουν Σχολές με καθαρά οικονομικά κριτήρια. Κάνουν δηλαδή την εύκολη δουλειά. Ας ετοιμαστούμε, λοιπόν, για νέες γενιές με λιγότερη και χειρότερη μόρφωση...