ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Φανταστικέ μου υποψήφιε!

Φανταστικέ μου υποψήφιε!
2 Μαΐου 2014, 16:30
A+ A-
Ισως τον δούμε σε κάποιες φανταστικές εκλογές!
* Του Αντώνη Πετρίδη

Γράφει η Γνώμη αυτή την εβδομάδα ένα πολύ πετυχημένο σχόλιο στις "Κουβέντες". Σε χοντρές γραμμές, σχολιάζει ότι οι υποψήφιοι δήμαρχοι έδωσαν μάχη ακόμη και λίγες ώρες πριν καταθέσουν τα ψηφοδέλτιά τους για να μπορέσουν να χωρέσουν όσο το δυνατόν περισσότερους υποψηφίους συμβούλους. Κοινώς, να καταφέρουν να την έχουν ...μακρύτερη τη λίστα από τους αντιπάλους τους.

Καταλήξαμε, λοιπόν, να έχουμε ΟΛΟΙ ένα γνωστό που κατεβαίνει στις εκλογές και το μόνο καλό αυτής της υπόθεσης είναι ότι ασχολούνται περισσότεροι με την εκλογική αναμέτρηση έστω κι από σπόντα. Το μέγεθος, βέβαια, μετράει πάντα, αλλά τι γίνεται με την ποιότητα;

Αρκετοί από αυτούς που ζητούν την ψήφο μας στις εκλογές είναι ερασιτέχνες της πολιτικής. Κι όταν λέω "ερασιτέχνες" δεν εννοώ τους ρομαντικούς-αγνούς ανθρώπους, αλλά αυτούς που μπήκαν από ανάγκη "έτσι για να βοηθήσω το συνδυασμό", όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζουν. Κι αν ο συνδυασμός είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα, δικαίωμά του. Η δικιά μας η ψήφος, όμως, δεν είναι χάρισμα...

Από την άλλη, υπάρχουν τα καινούργια πρόσωπα που προσπαθούν και κάνουν τον αγώνα τους, αλλά και τα παλαιά που λίγο-πολύ τα ξέρουμε από διάφορες δράσεις τους ή από τη θητεία τους στο δήμο. Ξάφνου, επικρατεί ένα έντονο ενδιαφέρον για το καλό της πόλης, το μέλλον της, τα όνειρά μας, τους εφιάλτες μας, την καθημερινότητά μας, τη βραδινή μας διασκέδαση, ό,τι μπορείς να φανταστείς λέγεται και ακούγεται από το στόμα υποψηφίων.

Δυστυχώς, αυτά θα γίνονται μέχρι την Κυριακή στις 18 Μαΐου. Μετά, πολλοί θα σωπάσουν και δεν θα τους ξαναδούμε. Δεν φταίνε αυτοί εξ ολοκλήρου που θυμούνται να πουν όσα πιστεύουν σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα πριν τις εκλογές. Φταίνε και οι αρχηγοί τους που δεν ανοίγουν νωρίς την ατζέντα των προβλημάτων της πόλης, αλλά πάνε όπως - όπως, περισσότερο με εντυπωσιασμούς, να κερδίσουν την εκλογική μάχη στα...μουγκά.

Πώς, λοιπόν, θα έπρεπε να συμπεριφερθεί ο ιδανικός υποψήφιος; Ας τον δούμε...

1) Γνωρίζει πέντε πράγματα για τη δημόσια διοίκηση: Δεν μπορείς να ζητάς ψήφο και να μην ξέρεις πώς λειτουργεί το μαγαζί που θα διοικήσεις. Οχι διαδικαστικές λεπτομέρειες, αλλά κάποιες βασικές αρχές, όπως ποιες αρμοδιότητες έχει ο δήμος, ποια όργανα έχει, τι στο καλό κάνει το καθένα και άλλα τέτοια. Γιατί διαφορετικά πώς θα αντιμετωπίσεις ένα ψηφοφόρο που σου λέει "δεν έχουμε νερό στην περιοχή μας"; Μπορείς να το παίξεις Μαυρογιαλούρος "θα σας φέρουμε και νερό", μπορείς να κουνήσεις το κεφάλι συγκαταβατικά, μπορείς όμως και να πεις κάτι για μία ΔΕΥΑΧ που υπάρχει και είναι αρμόδια επ' αυτών.

2) Γνωρίζει τα προβλήματα του τόπου: Οταν λέμε αυτό, εννοούμε ότι γνωρίζει τι έχει συμβεί τουλάχιστον στα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Παράδειγμα: Ο καθένας έχει μια άποψη για τη δημοτική αγορά. Φαντασιακή, πραγματιστική, καλή ή παπαριά, την έχει. Ε, ο φανταστικός υποψήφιος, αν δεν ξέρει τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα στο θέμα, δεν μπορεί να διαμορφώσει άποψη που να στέκει. 
Αν πιστεύει π.χ. ότι "θα τη ρίξουμε μόλις βγούμε", πρέπει να εξηγήσει αν θα περιμένει την απόφαση του Υπουργού επί της γνωμοδότησης του ΚΣΝΜ, αν η άποψή του συνιστά παρανομία και άλλα. Αν πάλι πιστεύει ότι πρέπει να διατηρηθεί, δεν μπορεί παρά να μας εξηγήσει τη διαδικασία και πού θα βρεθούν τα λεφτά. Ψιλά γράμματα; Δεν νομίζω...

3) Για να γίνουν όλα αυτά, πρέπει να ασχολείται με τα κοινά ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: Τα προβλήματα των πόλεων δεν είναι σαν το ποδήλατο, που δεν ξεχνιέται ποτέ η τέχνη του. Εξελίσσονται, αλλάζουν, μεγαλώνουν, μικραίνουν και δυστυχώς ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ. Επομένως, απαιτείται πρωτίστως αυτό που λέμε "ενημερωμένος πολίτης". Είναι αυτός που όλη την τετραετία ψάχνεται, κοιτάει τι συμβαίνει, ενημερώνεται πολλαπλώς για τα θέματα που ταλανίζουν αυτόν τον τόπο και παρεμβαίνει. Δεν γίνονται αυτά μέσα σε δύο μήνες πριν τις εκλογές.

Δεν έθιξα καθόλου θέματα εντιμότητας, ήθους και οράματος. Τα δύο πρώτα εννοούνται, το τελευταίο συνιστά πολυτέλεια σε σχέση με τα παραπάνω. Ούτε επίσης στέκει το επιχείρημα που ακούω τελευταία "εγώ κατεβαίνω για να βοηθήσω στον τομέα μου, τον πολιτισμό". 

Αναμφίβολα, ο καθείς και το είδος και η εξειδίκευση είναι απαραίτητη, αλλά δεν εκλέγουμε πολιτιστικό, αθλητικό σύμβουλο ή ξέρω 'γω σύμβουλο τεχνικών έργων. 
Σε αυτό το στρογγυλό τραπεζάκι που συνεδριάζει το δημοτικό συμβούλιο θα τεθούν και πολλά άλλα θέματα και αλίμονο αν δεν έχουν άποψη αυτοί που κάθονται στις καρέκλες.

Είναι εντελώς ουτοπικά όλα αυτά, αν σκεφτούμε και πόσοι σύμβουλοι σε δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια δεν άνοιξαν το στόμα τους επί μια τετραετία. Ομως, οφείλουμε να ζητάμε αυτό που ονειρευόμαστε, μήπως και κάποια στιγμή γίνει πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα πολύ πιο αισιόδοξη από τη σημερινή που αναλώνεται στο "ρε φίλε, κι εσύ κατεβαίνεις στις εκλογές;"!

Επιστροφή

Τα πιο διαβασμένα