Mια νέα τεράστια πλατεία
1 Μαρτίου 2014, 17:46
O Σταύρος Mπέσκος παίρνει θέση για τη δημοτική αγορά
# Γράφει ο Σταύρος Mπέσκος
Σύμβουλος Eπιχειρήσεων
«Στον δημόσιο διάλογο που κατά το τελευταίο διάστημα διεξάγεται από τις φιλόξενες στήλες της έγκριτης εφημερίδας σας για το θέμα της ποικιλοτρόπως πολυπαθούς Δημοτικής Αγοράς, θα επιθυμούσα να συμπεριλάβω και τη δική μου θέση. Αν φυσικά θεωρείτε πως υπάρχει ακόμα περιθώριο για πρόσθετες απόψεις.
Γνωρίζω και σέβομαι την αξία που έχουν για κάθε πόλη τα διατηρητέα κτίσματα. Aπόδειξη οι τεράστιες προσπάθειες που έχω καταβάλει, με μεγάλο άμεσο και έμμεσο κόστος, για να κρατήσω στη ζωή σε αξιοπρεπή κατάσταση το νεοκλασικό πατρικό μου της οδού Αβάντων.
Όμως για το ρυπαρό, ερειπωμένο και καταρρέον ακίνητο του κέντρου της πόλεως, η άποψή μου είναι πως αυτό θα έπρεπε προ πολλού να έχει εξαφανισθεί από προσώπου της γης.
Αν και δεν είμαι ειδικός στα ζητήματα αξιολόγησης κτηρίων, από άποψη αρχιτεκτονική και αρχαιολογική, τολμώ να πάρω θέση στη βάση του κοινού νου που πάντοτε προηγείται κάθε επιστημονικής θεωρίας και την καθοδηγεί. Και να πω, πως το σχετικό κτίριο είναι ένα εκτρωματικό τερατούργημα και πως και η απλή ακόμη σκέψη για τη με την όποια μορφή διατήρησή του είναι επιεικώς απαράδεκτη.
Η τεράστια νέα πλατεία της πόλης που θα προέκυπτε μετά την κατεδάφιση του τωρινού ερειπίου, θα μπορούσε να αναδειχθεί κατά το πρότυπο των πλατειών του Βερολίνου και των Παρισίων, ως τόπος δηλαδή για την χειμερινή συνάθροιση και περίπατο του λαού της πόλης, άνευ «φρου-φρου και αρωμάτων» - κηπαρίων κλπ.
Με κάποια τεράστια δένδρα περιμετρικά, φωτισμό και παγκάκια. Μόνον. Και στα πλαίσια αυτά θα μπορούσε η αισθητική της να συμπαρασύρει σε μια ριζική αναβάθμιση και το διπλανό της εξάμβλωμα, δηλαδή την υπάρχουσα ιστορική και πολλαπλώς κακοποιημένη πλατεία ʽεβδομαδιαίας αγοράςʼ.
Σε μια παράλληλη ή επόμενη φάση θα μπορούσε κανείς να κοιτάξει και το θέμα μιας ενδεχόμενης εικαστικής παρέμβασης για την αναβάθμιση όλου του περιμετρικού των πλατειών αυτών κτηριακού όγκου, από άποψη των θλιβερών προσόψεων των οικτρών κτηρίων με τα οποία η δεύτερη πεντηκονταετία του προηγούμενου αιώνα ʽεκσυγχρόνισεʼ την πόλη μας».
Σύμβουλος Eπιχειρήσεων
«Στον δημόσιο διάλογο που κατά το τελευταίο διάστημα διεξάγεται από τις φιλόξενες στήλες της έγκριτης εφημερίδας σας για το θέμα της ποικιλοτρόπως πολυπαθούς Δημοτικής Αγοράς, θα επιθυμούσα να συμπεριλάβω και τη δική μου θέση. Αν φυσικά θεωρείτε πως υπάρχει ακόμα περιθώριο για πρόσθετες απόψεις.
Γνωρίζω και σέβομαι την αξία που έχουν για κάθε πόλη τα διατηρητέα κτίσματα. Aπόδειξη οι τεράστιες προσπάθειες που έχω καταβάλει, με μεγάλο άμεσο και έμμεσο κόστος, για να κρατήσω στη ζωή σε αξιοπρεπή κατάσταση το νεοκλασικό πατρικό μου της οδού Αβάντων.
Όμως για το ρυπαρό, ερειπωμένο και καταρρέον ακίνητο του κέντρου της πόλεως, η άποψή μου είναι πως αυτό θα έπρεπε προ πολλού να έχει εξαφανισθεί από προσώπου της γης.
Αν και δεν είμαι ειδικός στα ζητήματα αξιολόγησης κτηρίων, από άποψη αρχιτεκτονική και αρχαιολογική, τολμώ να πάρω θέση στη βάση του κοινού νου που πάντοτε προηγείται κάθε επιστημονικής θεωρίας και την καθοδηγεί. Και να πω, πως το σχετικό κτίριο είναι ένα εκτρωματικό τερατούργημα και πως και η απλή ακόμη σκέψη για τη με την όποια μορφή διατήρησή του είναι επιεικώς απαράδεκτη.
Η τεράστια νέα πλατεία της πόλης που θα προέκυπτε μετά την κατεδάφιση του τωρινού ερειπίου, θα μπορούσε να αναδειχθεί κατά το πρότυπο των πλατειών του Βερολίνου και των Παρισίων, ως τόπος δηλαδή για την χειμερινή συνάθροιση και περίπατο του λαού της πόλης, άνευ «φρου-φρου και αρωμάτων» - κηπαρίων κλπ.
Με κάποια τεράστια δένδρα περιμετρικά, φωτισμό και παγκάκια. Μόνον. Και στα πλαίσια αυτά θα μπορούσε η αισθητική της να συμπαρασύρει σε μια ριζική αναβάθμιση και το διπλανό της εξάμβλωμα, δηλαδή την υπάρχουσα ιστορική και πολλαπλώς κακοποιημένη πλατεία ʽεβδομαδιαίας αγοράςʼ.
Σε μια παράλληλη ή επόμενη φάση θα μπορούσε κανείς να κοιτάξει και το θέμα μιας ενδεχόμενης εικαστικής παρέμβασης για την αναβάθμιση όλου του περιμετρικού των πλατειών αυτών κτηριακού όγκου, από άποψη των θλιβερών προσόψεων των οικτρών κτηρίων με τα οποία η δεύτερη πεντηκονταετία του προηγούμενου αιώνα ʽεκσυγχρόνισεʼ την πόλη μας».