ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Από το μανάβικο της Χαλκίδας στα σαλόνια της Ευρωλίγκα
30 Δεκεμβρίου 2013, 11:22
Η απίστευτη διαδρομή του Βαγγέλη Αγγέλου προς την επιτυχία και την καταξίωση.
Η ιστορία του Βαγγέλη Αγγέλου μοιάζει βγαλμένη από παραμύθι και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για κάθε άνθρωπο, που κυνηγάει το όνειρό του και μέσα από σκληρή δουλειά καταφέρνει να πετύχει όσα ονειρεύτηκε στη ζωή του.Με αφορμή την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Ανατολού Εφές, το egnomi gr σας παρουσιάζει σήμερα όλους τους σταθμούς στην πορεία ενός ανθρώπου, που ξεκίνησε από το μανάβικο του πατέρα του για να φτάσει να γίνει πρώτος προπονητής σε κορυφαίο επίπεδο.
Γεννημένος στις 11 Νοεμβρίου 1962 στη Χαλκίδα ο Βαγγέλης έδειξε από μικρός κλίση στο μπάσκετ, σε μία εποχή που δεν ήταν πολλοί αυτοί που ασχολούνταν με την πορτοκαλί μπάλα, αφού το ποδόσφαιρο ήταν ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς των σπορ και το μπάσκετ δεν είχε γίνει ακόμη το εθνικό μας άθλημα.
Στο σχολείο δεν ήταν πολύ καλός μαθητής και όταν τελείωσε το Λύκειο μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στο γήπεδο του μπάσκετ και το μανάβικο του πατέρα του, στην πλατεία της Αγοράς.
Όπως έχει πει ο ίδιος είχε τέτοια τρέλα με το σπορ, ώστε όταν ξεφόρτωνε καρπούζια τα πετούσε από το φορτηγό λες και ήταν μπάλες, με ...πάσες πίσω από την πλάτη και άλλα τέτοια κόλπα, με τον αείμνηστο πατέρα του να ...φορτώνει από τα νεύρα του, όταν κάποιο καρπούζι έσκαγε με δύναμη στο έδαφος και διαλυόταν.
Η πρώτη ομάδα στην οποία έπαιξε ήταν φυσικά η ΑΓΕΧ, στην οποία ξεχώρισαν από την εποχή του αυτός και ο Γιώτης Κανατσέλος, άλλο μεγάλο ταλέντο, ο οποίος πήρε μεταγραφή ένα χρόνο νωρίτερα από τον Βαγγέλη για την Παναχαϊκή.
Ενώ ο Κανατσέλος χαράμισε το ταλέντο του και τα απίστευτα φυσικά προσόντα που διέθετε, ο Αγγέλου δούλευε σκληρά, ατελείωτες ώρες, για να βελτιώσει τα μειονεκτήματα που είχε ως παίκτης.
Ως προπονητής, η πρώτη ομάδα που προπόνησε ήταν η παιδική ομάδα της ΑΓΕΧ το 1983, με παίκτη τον Θανάση Γιαπλέ (νυν προπονητή του Ρεθύμνου), με τον οποίο συνδέθηκαν με στενή φιλία και κουμπαριά, ενώ είχαν συνεργαστεί και στους πάγκους της Χαλκίδας (όταν έπαιζε στην Β΄Εθνική και στην Α2) και των Τρικάλων (στην Α1).

Στο σχολείο δεν ήταν πολύ καλός μαθητής και όταν τελείωσε το Λύκειο μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα στο γήπεδο του μπάσκετ και το μανάβικο του πατέρα του, στην πλατεία της Αγοράς.

Η πρώτη ομάδα στην οποία έπαιξε ήταν φυσικά η ΑΓΕΧ, στην οποία ξεχώρισαν από την εποχή του αυτός και ο Γιώτης Κανατσέλος, άλλο μεγάλο ταλέντο, ο οποίος πήρε μεταγραφή ένα χρόνο νωρίτερα από τον Βαγγέλη για την Παναχαϊκή.
Ενώ ο Κανατσέλος χαράμισε το ταλέντο του και τα απίστευτα φυσικά προσόντα που διέθετε, ο Αγγέλου δούλευε σκληρά, ατελείωτες ώρες, για να βελτιώσει τα μειονεκτήματα που είχε ως παίκτης.

Την τελευταία χρονιά που έπαιξε στη Χαλκίδα, προπονητής ήταν ο Γιώργος Τρόντζος, ο οποίος τον προξένεψε στον Ιωνικό Νικαίας, στον οποίο έπαιζε τότε ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Μάλιστα όλη τη χρονιά ο Βαγγέλης έκανε προπονήσεις με τον Ιωνικό και προοριζόταν να γίνει ο πλει μέικερ της ομάδας, με τον Γιαννάκη να παίζει στο δύο και να ασχολείται πιο πολύ με το σκοράρισμα.
Τελικά το καλοκαίρι ο Γιαννάκης έφυγε για τον Άρη Θεσσαλονίκης, όπου έγινε δίδυμο με τον Γκάλη και ο Αγγέλου κατέληξε στον Απόλλωνα Πάτρας. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Επί Κοσκωτά βρέθηκε στον Ολυμπιακό, με την μεταγραφή να κοστίζει αρκετά εκατομμύρια ( δραχμές τότε).

Όταν ο Κοσκωτάς βρέθηκε στη φυλακή, λόγω του γνωστού σκανδάλου, το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού πήρε την κάτω βόλτα και ο Βαγγέλης Αγγέλου αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ και επέστρεψε στο μανάβικο της Χαλκίδας.


Όταν ο Κοσκωτάς βρέθηκε στη φυλακή, λόγω του γνωστού σκανδάλου, το τμήμα μπάσκετ του Ολυμπιακού πήρε την κάτω βόλτα και ο Βαγγέλης Αγγέλου αποφάσισε να σταματήσει το μπάσκετ και επέστρεψε στο μανάβικο της Χαλκίδας.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε το μπάσκετ, έφερε προπονητή στον Πειραιά τον Γιάννη Ιωαννίδη και ο ξανθός ήρθε στη Χαλκίδα, έπεισε τον Βαγγέλη να επιστρέψει στην ενεργό δράση και του έδωσε για ένα χρόνο τη θέση του βασικού πλέι μέικερ, την σαιζόν 1992-1993.
Ωστόσο, ο ξανθός είχε ανακαλύψει ένα πιτσιρικά στη Γιουγκοσλαβία, τον οποίο ελληνοποίησε και τον προόριζε για βασικό άσσο στην ομάδα. Αυτός ο πιτσιρικάς ήταν ο Μίλαν Τόμιτς, η έλευση του οποίου έθεσε στο περιθώριο τον Βαγγέλη, ο οποίος πήγε στον Πανιώνιο.
Εκεί βρήκε προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και η γνωριμία αυτή, που εξελίχθηκε σε βαθιά φιλία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα προπονητική καριέρα του Αγγέλου, ο οποίος πριν ... κρεμάσει τα παπούτσια του ως παίκτης πέρασε και από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
Ως πρώτος προπονητής κάθισε στον πάγκο της ΑΓΕΧ, επί προεδρίας του Νίκου Σταμέλου και οδήγησε την ομάδα στην Α2. Στη συνέχεια ανέλαβε βοηθός του Μίλαν Μίνιτς στον Άρη και του Παναγιώτη Γιαννάκη στο Μαρούσι, ενώ το 2005 ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τον πήρε βοηθό στη Δυναμό Μόσχας.

Το 2007 χρίστηκε πάλι πρώτος προπονητής στην ΑΕΚ και ακολούθησε το πέρασμά του από τα Τρίκαλα, όπου μετά την παραίτησή του τον διαδέχτηκε ο τότε βοηθός του Θανάσης Γιαπλές.
Στη συνέχεια, την περίοδο 2010-2012 έγινε βοηθός του Ντούσαν Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό και πιστώθηκαν την συγκλονιστική κατάκτηση της Ευρωλίγκα στην Κωνσταντινούπολη.

Το 2007 χρίστηκε πάλι πρώτος προπονητής στην ΑΕΚ και ακολούθησε το πέρασμά του από τα Τρίκαλα, όπου μετά την παραίτησή του τον διαδέχτηκε ο τότε βοηθός του Θανάσης Γιαπλές.
Στη συνέχεια, την περίοδο 2010-2012 έγινε βοηθός του Ντούσαν Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό και πιστώθηκαν την συγκλονιστική κατάκτηση της Ευρωλίγκα στην Κωνσταντινούπολη.
Ακολούθησε η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Άρη Θεσσαλονίκης και η μεταπήδηση στην Ανατολού Εφές ως πρώτος προπονητής. Το ...παραμύθι συνεχίζεται πια επί Τούρκικου εδάφους και σίγουρα θα χρειαστούν πολλά κεφάλαια ακόμη μέχρι να ολοκληρωθεί.

