Οταν οι διανοούμενοι δεν βουτάνε τη γλώσσα στο κεφάλι τους

Μπροστά σε αυτή τη δυσχερή θέση που βρίσκεται η Ελλάδα, εξισορροπητικό παράγοντα καλούνται να παίξουν οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι. Δεν τους χρειαζόμαστε για να μας πουν πώς θα μπουν λεφτά στις τσέπες μας (αυτό είναι δουλειά άλλων), αλλά τους έχουμε ανάγκη να αμβλύνουν με την πνευματικότητά τους την αγανάκτηση που ξεχειλίζει και πολλές φορές τυφλώνει τους πολίτες. 

Να μας θυμίσουν ότι μπροστά σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, οι ηθικές αξίες της ανεκτικότητας, της αλληλεγγύης κ.α., όπως και η φωνή της λογικής συνεχίζουν να είναι εδώ και πρέπει να κατευθύνουν τις πράξεις μας για να μην γίνουμε ζούγκλα.

Επομένως, οι λεγόμενοι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών δεν κρίνονται με τα ίδια μέτρα και σταθμά, όπως ο καθένας από εμάς. Εχουν ένα κοινωνικό ρόλο να επιτελέσουν και η παραβίασή του καθιστά την κριτική εναντίον τους πιο σκληρή.

Με την ατάκα περί "τζαμπατζή" για τον 19χρονο που σκοτώθηκε στο τρόλεϋ, η Λένα Διβάνη έδειξε πόσο έχει ξεπέσει και ο πνευματικός κόσμος της χώρας. Η τρομακτική της ελαφρότητα με την οποία στέκεται απέναντι σε μία τραγωδία αναμφίβολα σοκάρει. 

Εκτός από την έλλειψη ανθρωπιάς, ασχολείται με μια παράμετρο του συμβάντος εντελώς ανούσια: Για το αν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους οι ελεγκτές. Τόσο κοινότοπη παρατήρηση από ένα μορφωμένο άνθρωπο καταδεικνύει μία αδυναμία να συνεισφέρει έστω κάτι σε επίπεδο λογικής και "ορθής παρατήρησης".

Ο χαμός που έγινε στο facebook ήταν κατά τη γνώμη μου δικαιολογημένος. Δεν χρειάζονται όμως υπερβολές. Ο καθένας κρίνεται από αυτά που λέει και γράφει και η κοινωνία καλείται να βρει επιτέλους ανθρώπους πραγματικά άξιους να τους ακούς και να τους διαβάζεις.

Από αυτούς έχουμε έλλειψη και όχι από διβάνικες ατάκες όπως η επίμαχη.