Εικοσάχρονος στο εκτελεστικό απόσπασμα

* Του Γιάννη Μαραγκού, μέλους του Δ.Σ του Επιμελητηρίου 

Πρώτον θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι Αεκτζής. Ταυτόχρονα όμως δηλώνω πως δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους φιλάθλους και τους οπαδούς της ομάδας της ΑΕΚ. Άλλωστε αυτό που λέω πάντα είναι: Ολυμπιακός να μην είναι κάποιος και ό,τι θέλει ας είναι. Όχι γιατί έχω κάτι με τον κόσμο του Ολυμπιακού αλλά γιατί έχω πολλά με τις διοικήσεις του τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.

Δεύτερον να επισημάνω ότι δεν είμαι υποστηρικτής της Χρυσής Αυγής η οποία νόμιμα εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο. Αφορμή αυτής της παρέμβασής μου στάθηκε η εξέλιξη που είχε ένας αυθόρμητος  πανηγυρισμός ενός εικοσάχρονου παιδιού μετά την επιτυχία του δεύτερου γκολ  της ομάδας του. 

Ένας πανηγυρισμός που μέσα στην ένταση του παιχνιδιού και με την αδρεναλίνη να έχει κτυπήσει κόκκινο θα μπορούσε να ήταν και πολύ διαφορετικός. Έχουμε δει στο παρελθόν πολλών ειδών πανηγυρισμούς ανά την υφήλιο που έχουν περάσει ασχολίαστοι. 

Στην περίπτωση του κυρίου Γιώργου Κατίδη, τα πολιτικά μας κόμματα και η κοινωνία βιάστηκαν να καταδικάσουν ένα εικοσάχρονο παιδί γιατί λέει στο πανηγυρισμό του ύψωσε το χέρι του και χαιρέτισε  ναζιστικά.

Τα πολιτικά κόμματα εξαντλώντας  όλο τον φαρισαϊσμό τους  και όλη την υποκρισία τους τον καταδίκασαν δίνοντάς μου την εντύπωση πως αν είχαν την δυνατότητα θα τον έσερναν στο κέντρο του γηπέδου και θα προέτρεπαν τους φιλάθλους να τον πετροβολήσουν μέχρι θανάτου.

Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία ήδη ανακοίνωσε ότι τον απέκλεισε  δια βίου από τις εθνικές ομάδες. Του επέβαλε δηλαδή την ποδοσφαιρική-επαγγελματική θανατική καταδίκη με απόφαση που πήρε μόλις μέσα σε ένα απόγευμα.

Εγώ ερωτώ εάν στον κύριο Κατίδη το εικοσάχρονο αυτό παιδί που μέσα στην ένταση του παιχνιδιού έκανε ας δεχθώ κάτι που δεν έπρεπε αλλά αυτή του η πράξη δεν είχε καμία δυσάρεστη συνέπεια για κανέναν άλλο εκτός από τον στιγματισμό του ιδίου, τότε όλοι αυτοί που με πλήρη νηφαλιότητα παίρνουν αποφάσεις  που καταδικάζουν έναν ολόκληρο λαό για πολλές δεκαετίες ή αυτοί που ψηφίζουν νομοσχέδια και μας καταδικάζουν για μια ολόκληρη ζωή πως πρέπει να τιμωρηθούν; 

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει και για αυτούς μία ανεξάρτητη αρχή να τους αποκλείει δια βίου από την πολιτική όταν διαπιστωθεί ότι με τις αποφάσεις  τους έβλαψαν ανεπανόρθωτα ;

Αυτοί όμως ξέρουν να κρύβονται μέσα στο κοστούμι της ασυλίας που έχουν ράψει οι ίδιοι ενώ στον κύριο Γιώργο Κατίδη δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ούτε την ένταση του αγώνα, ούτε το νεαρό της ηλικίας του , ούτε τη μεταμέλεια που έδειξε μετά τον αγώνα και την ειλικρινή συγνώμη που ζήτησε.