Ο προϊστάμενος, ο εργαζόμενος

Ένας νιόπαντρος γυρίζει στο σπίτι του απ' το γραφείο.

- «Αγάπη μου», λέει στη γυναίκα του, «δεν θα' θελα να σε βάλω σε κόπο αλλά κάλεσα τον προϊστάμενό μου να φάμε μαζί».

- «Αχ, χρυσέ μου μα δεν έχω ετοιμάσει τίποτε, δεν είχα λεφτά και...»

- «Δεν υπάρχει, αλήθεια, τίποτε να φάμε;». Ρωτάει ο σύζυγος πολύ στεναχωρημένος.

- «Έχουμε μόνο από χτες λίγο ρύζι».

- «Δεν πειράζει. Άκουσε τι θα κάνουμε. Όταν έρθει ο προϊστάμενός μου θα του πω πως έχουμε ένα περίφημο κοτόπουλο. Εσύ, θα είσαι στην κουζίνα. Κάποια στιγμή θα αφήσεις να πέσει χάμω ένα πιάτο. Εγώ θα φωνάξω: Ελπίζω να μην είναι το κοτόπουλο. Κι εσύ θα απαντήσεις με ύφος περίλυπο: Ναι.. Δυστυχώς. Και ο προϊστάμενός μου θα φάει μόνο το ρύζι».

Ο προϊστάμενος καταφθάνει. Κάθονται στο τραπέζι.

Ξάφνου ακούγεται ένας τρομερός κρότος από πιάτα που σπάζουν…

- «Ελπίζω να μην είναι το κοτόπουλο» λέει ο σύζυγος.

Και από την κουζίνα η περίλυπη φωνή της κυρίας απαντά:

- «Όχι αγάπη μου, είναι το ρύζι»!!!