Τενοντίτιδα στον ώμο: Μια ύπουλη ασθένεια

* Της Θεανώς Στρατή

Θυλακίτιδα του ώμου και τενοντίτιδες είναι κοινές αιτίες πόνου και ακαμψίας στην περιοχή της ωμικής ζώνης. Μελετώντας τα ανατομικά στοιχεία καταλαβαίνουμε ότι η άρθρωση του ώμου διατηρείται σταθερή από μια ομάδα μυών που ονομάζεται στροφικό πέταλο, καθώς και τον τένοντα του δικεφάλου μυός (ο τένοντας που κρατά το οστό του χεριού μας στην περιοχή του  ώμου). Όταν ερεθιστεί ο τένοντας κάποιου μυ του στροφικού πετάλου  ή ο τένοντας του δικεφάλου μυός, γίνεται φλεγμονή και ο ερεθισμός αυτός ονομάζεται τενοντίτιδα στροφικού πετάλου ή τενοντίτιδα του δικεφάλου.

Πώς προκαλείται;

Η τενοντίτιδα εμφανίζεται ως αποτέλεσμα  ατυχημάτων στον αθλητισμό, με επαναλαμβανόμενες μικρές επιπτώσεις στην πληγείσα περιοχή, ή από έναν ξαφνικό, πιο σοβαρό τραυματισμό. Για παράδειγμα, οι κολυμβητές, οι τενίστες,  είναι επιρρεπείς σε τενοντίτιδες στους ώμους, τα χέρια τους, και τους αγκώνες. Η ακατάλληλη τεχνική σε οποιοδήποτε άθλημα είναι μία από τις πρωταρχικές αιτίες της υπερφόρτωσης για τους ιστούς συμπεριλαμβανομένων των τενόντων, η οποία μπορεί να συμβάλει στην τενοντίτιδα.

Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας αθλητής για να τραυματιστείς στον ώμο. Οποιοσδήποτε μπορεί να πάθει τενοντίτιδα, αλλά είναι πιο συχνή στους ενήλικες, ιδιαίτερα σε όσους είναι άνω των 40 ετών. Και αυτό γιατί τένοντες σε μεγαλύτερες ηλικίες, είναι λιγότερο ελαστικοί, και τραυματίζονται  πιο εύκολα. Οι περισσότεροι ασθενείς υποστηρίζουν ότι έχουν έντονο πόνο τη νύχτα, δυσκολεύονται στον ύπνο, δε μπορούν να ντυθούν μόνοι τους, να χτενίσουν τα μαλλιά τους και άλλες κανονικά απλές καθημερινές συνήθειες. Φυσικά δεν ξεχνάμε και τους ψυχολογικούς παράγοντες της εποχής. Το άγχος, η στενοχώρια, η αγωνία για το αύριο αποτελούν σημαντικό παράγοντα έντονης σύσπασης των μυών του αυχένα και της ωμικής ζώνης.

Τρόποι αντιμετώπισης

Οι θεραπευτικοί στόχοι αρχικά περιλαμβάνουν τη  μείωση του πόνου και της φλεγμονής, καθώς και τη διατήρηση της κινητικότητας και την πρόληψη της αναπηρίας και της επανάληψης τραυματισμού. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει συνδυασμό ξεκούρασης και νάρθηκα, αλλά μπορεί να χρειαστεί και πιο προηγμένες θεραπείες που περιλαμβάνουν κορτικοστεροειδείς ενέσεις που γίνονται από τον παροχέα υπηρεσιών υγείας. Προσφέρουν γρήγορη ανακούφιση και  μειώνουν τη φλεγμονή και τον πόνο.

Στις περισσότερες περιπτώσεις πολύ ευεργετική αποδεικνύεται η φυσικοθεραπεία. Ο φυσικοθεραπευτής με χρήση των φυσικών μέσων, Ηλεκτροθεραπεία TENS, Lazer, υπέρηχοι και χειρομάλαξη μπορεί να βοηθήσει άμεσα τον ασθενή, ακόμη και στην περίπτωση ρευματοειδούς αρθρίτιδας, μίας συχνής πάθησης στην περιοχή, πάντα σε συνδυασμό με την ανάλογη φαρμακευτική αγωγή που δίνεται απ τον γιατρό. Μετά το τέλος της φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης δίνεται από το φυσικοθεραπευτή ένα πρόγραμμα ασκήσεων για το σπίτι.

Πώς μπορούμε να εμποδίσουμε να μας συμβεί ένας τέτοιος τραυματισμός;

Επειδή οι περισσότερες περιπτώσεις της τενοντίτιδας  προκαλούνται από κατάχρηση, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Είναι σημαντικό να αποφευχθούν ή να τροποποιηθούν  δραστηριότητες που προκαλούν το πρόβλημα. Οι βαθύτερες αιτίες, όπως είναι η ακατάλληλη στάση ή  κακή τεχνική στον αθλητισμό ή στην εργασία πρέπει να διορθωθούν.

 Εφαρμόστε αυτούς τους βασικούς κανόνες κατά την εκτέλεση των δραστηριοτήτων:

• Να αυξάνετε αργά και σταδιακά  το επίπεδο δραστηριότητάς σας.

• Κάνετε χρήση περιορισμένης ισχύος και περιορισμένες επαναλήψεις.

• Σταματήστε εάν υπάρχει πόνος ή κάποια ασυνήθιστη αίσθηση στην περιοχή.

Κάποιες χρήσιμες ασκήσεις, για έναν τραυματισμένο ώμο αλλά και για την ενίσχυση των μυών της περιοχής, πάντα σε πρώτο στάδιο, υπό την επίβλεψη του φυσικοθεραπευτή, είναι οι παρακάτω:

Άσκηση 1

Ξεκινάμε με ένα τέντωμα των χεριών και των ώμων, αρχικά, αφήνοντας τα χέρια να κρέμονται, κάνοντας κάμψη στο ύψος της μέσης. Αυτό θα πρέπει να ακολουθείται από μια απαλή ταλάντευση των χεριών, ώστε οι μύες να χαλαρώνουν. Στη συνέχεια, σηκώστε αργά το βραχίονα μέσα σε τρία δευτερόλεπτα, και κατεβάζετε σταδιακά μέσα σε έξι δευτερόλεπτα. Κρατήστε την επανάληψη της διαδικασίας μέχρι να νιώσετε ότι αρχίζει να κουράζεται. Αρχικά, αυτό πρέπει να γίνει για '20 ή '30, χωρίς βάρος. Τελικά, όμως, τα βάρη θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να ενισχύσει περαιτέρω το στροφικό πέταλο(μυς της περιοχής).

Άσκηση 2

Η δεύτερη άσκηση γίνεται σε πρηνή θέση. Ξαπλωμένοι μπρούμυτα στο κρεβάτι, έχοντας τον αγκώνα λυγισμένο στις 90 μοίρες, και ενώ το χέρι δείχνει προς τα κάτω,  σηκώστε αργά , σταματώντας τη στιγμή που το χέρι φτάνει στο επίπεδο των ώμων.  Επαναλάβετε τη διαδικασία έως ότου ο βραχίονας κουραστεί. Επαναλάβετε και στο άλλο χέρι. Οι επαναλήψεις να μην ξεπερνούν τις 20 για κάθε μέλος.

Άσκηση 3

Η τρίτη άσκηση περιλαμβάνει την τοποθέτηση μιας πετσέτας κάτω από τη μασχάλη.  Τυλίξτε την πετσέτα πρώτα πριν τη τοποθετήσετε στη θέση της, μετά  ξαπλώστε στο πλάι, με το ένα χέρι τεντωμένο πάνω από το κεφάλι. Τοποθετήστε το άλλο χέρι στα πλάγια, με τον αγκώνα λυγισμένο στις 90 μοίρες. Αφήστε τον πήχη στο στήθος, διατηρώντας παράλληλα την παλάμη προς τα κάτω. Κατόπιν, ανοίγετε τον ώμο, σταματώντας μόνο όταν φτάσει το επίπεδο των ώμων. Στη συνέχεια, χαμηλώστε το υψωμένο χέρι αργά και επαναλάβετε τη διαδικασία έως ότου το χέρι κουραστεί, αλλάξτε θέση και δοκιμάστε την άσκηση από την άλλο βραχίονα.

Άσκηση 4

Ξεκινήστε τη τέταρτη άσκηση από όρθια θέση. Γυρίζετε προς τον τοίχο και ακουμπάτε και τα δύο χέρια ώστε να εφάπτονται οι παλάμες. Αρχικά, οι αγκώνες είναι κολλημένοι στα πλευρά και αργά απομακρύνονται ώστε τα χέρια να πάνε όσο πιο ψηλά γίνεται "σέρνοντας" τις παλάμες στον τοίχο. Κατεβάζετε αργά και επαναλαμβάνετε.

Δεν ξεχνάμε ότι κάθε μεταβολή στο σώμα μας πρέπει να μας απασχολεί και σε κάθε περίπτωση η εξέταση από έναν ειδικό είναι απαραίτητη από τα πρώτα κιόλας συμπτώματα.

* Θεανώ Στρατή/ Πανίδου και Γαζέπη 38/ 22210-81600/theano_strati@yahoo.gr