Δεν γίναμε ξάφνου Γερμανία

* Του Ακη Θεοφανίδη

Με πολλή φόρα την πέσαμε στους Γερμανούς αμέσως μετά τη λήξη του ματς με τη Ρωσία και το πληρώσαμε. Από την αρχή πίστευα πως θα έπρεπε επικοινωνιακά να κρατήσουμε πολύ χαμηλούς τόνους, αφού ποδοσφαιρικά υπολειπόμαστε και ήταν γνωστό.

Αλλά η προσμονή να τους ...ξεσκίσουμε ήταν μεγάλη και δεν μπορούσε να κρυφτεί. Θα μπορούσαν, εκτός κάποιων ελληνικών ΜΜΕ, να είναι και οι διεθνείς κάπως πιο φειδωλοί σε δηλώσεις, μπας και την κοιμίζαμε τη γερμανική αρκούδα, η οποία εμφανίστηκε πολύ έτοιμη να αποδείξει την ανωτερότητά της.

Δυστυχώς το έκανε και επειδή όλοι χθες είδαμε το ματς παρουσία γυναικών -οι οποίες φώναζαν όι, όι και αναδημιούργησαν καινούργια επιφωνήματα-, ας μην έχουμε αυταπάτες ότι γίναμε ξάφνου Γερμανία (ούτε σε αξία ούτε φυσικά σε ποιότητα). Είχαμε τη δυνατότητα να παίξουμε καλύτερα, να αλλάξουμε δυο τρεις μπάλες και κυρίως να ανέβει κάπως η άμυνα που στο πρώτο ημίχρονο ήταν ταμπουρωμένη στο ένα τρίτο του γηπέδου.

Δεν έγινε και την έχουμε την πίκρα μας γι' αυτό. Ας πούμε, όμως, ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ποδοσφαιριστές μας που τα έδωσαν όλα, που μας έφεραν στους οκτώ παρέα με όλες τις μεγάλες -ίες (Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία, Τσεχία, Γαλλία), που εν τέλει έκαναν μία ακόμη μεγαλειώδη υπέρβαση, την οποία ζηλεύουν πολλές ομάδες στην Ευρώπη (τόσο μικρές χώρες όσο και φαβορί, όπως η Ολλανδία και η Ρωσία).

Μαγκιά μας, λοιπόν, και μαγκιά των Γερμανών θα είναι να σηκώσουν την κούπα κι όχι που νίκησαν εμάς!

υ.γ. 1: Παιχτούρα -δεν λέω- ο Κεντίρα, αλλά τέτοιο σουτ δύσκολα θα ξαναπιάσει στην καριέρα του.

υ.γ. 2: Τέσσερις φορές είδαμε τη φάτσα της Μέρκελ στα γκολ. Στα δικά μας δύο ποτέ...