Μόνη λύση της χώρας η απόδραση

# Του Δρ. Γεωργίου Θάνου
   Καθηγητή Χρηματοδοτικής Διοίκησης
   του ΤΕΙ Χαλκίδας

«Οι επικείμενες εθνικές εκλογές της 17ης  Ιουνίου βρίσκουν τη χώρα μας μπροστά σε μια άνευ προηγουμένου κοινωνικοοικονομική καταστροφή. Ανυπολόγιστες είναι οι ζημιές σε όλους κυριολεκτικά τους τομείς της οικονομίας. Το κοινωνικό κράτος διαλυμένο, ο κοινωνικός ιστός αποδιαρθρωμένος, το νομικό σύστημα, αρχής λαμβανομένου από τον καταστατικό χάρτη της χώρας , σε απορρύθμιση, με προεκτάσεις όλων αυτών στο καταρρακωμένο ηθικό και την αυτοπεποίθηση των Ελλήνων, αλλά και στην εικόνα της χώρας μας διεθνώς.

Αναμφισβήτητα η εθνική αυτή καταστροφή έδωσε μοιραία την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα ο λαός τους πολιτικούς του, να αποκαλυφθούν οι προθέσεις, “να πέσουν οι μάσκες”  και να κατανοήσουμε κάποτε, έστω και πολύ αργά, ποιοί μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια και ποιούς ψηφίζαμε.

Τι δεν έχουμε ακούσει  και δεν έχουμε διαβάσει τα τελευταία δύο χρόνια από “εκλεκτούς” του λαού μας και κάθε είδους πολιτευτές. Ανείπωτες  και απερίγραπτες δηλώσεις ότι είμαστε μια διεφθαρμένη χώρα, ότι βουλιάζουμε ως Τιτανικός, ότι είμαστε τεμπέληδες και βρομάμε σαν τράγοι, είμαστε και «μ……» γαλλιστί  και ότι οι συνταξιούχοι δεν πεθαίνουν κιόλας.

Άπειρες καθημερινά «κολοτούμπες» και πρωτοφανείς δηλώσεις από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία σαράντα περίπου χρόνια και τον οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Δεν θα παραλείψουμε βεβαίως να σημειώσουμε τις επιστολές νομιμοφροσύνης προς το διευθυντήριο της ΕΕ και του ΔΝΤ των πολιτικών αρχηγών των δύο αυτών κομμάτων, αλλά  και την εξόχως  “ελληνική πατριωτική” επιστολή  γνωστού πολιτευτή προς την κα Μέρκελ να στείλει στο διάβολο την απαίσια αυτή χώρα, δηλαδή την πατρίδα του. Ασφαλώς θα μπορούσαμε να αναφέρουμε άπειρες τέτοιες δηλώσεις για συλλέκτες  του είδους αυτού. 

Είναι λυπηρό, αλλά όχι αξιοπερίεργο στον τόπο μας, οι υπαίτιοι διαρκών πολιτικών εγκλημάτων που οδήγησαν τον τόπο σʼ αυτήν  την πρωτοφανή μεταπολεμικά οικονομική και κοινωνική καταστροφή, να έρχονται σήμερα με περισσή θρασύτητα να ζητήσουν την ψήφο του λαού για να τον σώσουν.

Δεν είναι αυτοί που οδήγησαν με τις πολιτικές τους  σε κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, σε μαζική ανεργία και φτώχεια, σε διάλυση της αγροτικής παραγωγής, σε εξαφάνιση του δευτερογενούς και μεταποιητικού τομέα, σε χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημοσίου τομέα, σε καθίζηση μισθών και συντάξεων, σε επαχθή και απεχθή φορολόγηση των ούτως ή άλλως συρρικνωμένων ή ανύπαρκτων εισοδημάτων, εν γνώση τους ότι οι πολίτες  αναπόφευκτα θα οδηγηθούν σε διαδικασίες εκπλειστηριασμού της ατομικής τους περιουσίας;

Δεν είναι οι υπαίτιοι του κουρέματος  των μικροομολογιούχων που εμπιστεύθηκαν το Ελληνικό Δημόσιο; Δεν οδήγησαν σε αφαίμαξη τα ασφαλιστικά ταμεία, τα ταμεία υγείας, τους λογαριασμούς των νοσοκομείων και των ΑΕΙ και κατέλυσαν ολόκληρο το κοινωνικό κράτος;

Δηλώνουν τώρα ότι θα επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία και ικετεύουν το εκλογικό σώμα ότι θα λάβουν  δέσμες μέτρων για την αναστροφή του κλίματος. Πώς όμως  θα πείσουν το λαό, που έχει υποστεί τα πάνδεινα φθάνοντας σε  χιλιάδες αυτοκτονίες για οικονομικούς λόγους,  ότι την επομένη από τη λήψη της εξουσίας, εάν αυτοί είναι οι νικητές των εκλογών, δεν θα συνεχίσουν την ίδια αδιέξοδη πολιτική που οι ίδιοι προσυπέγραψαν;

Ποιός μπορεί να πιστέψει ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν και πάλι τον απλούστατο ισχυρισμό ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ αρνούνται την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και συνεπώς δεν μπορεί παρά να συνεχιστεί η ίδια πολιτική; Πώς μπορεί να πείσουν όταν καθημερινά στους τηλεοπτικούς σταθμούς εμφανίζονται περισσότερο υπέρμαχοι του μνημονίου και της εξοντωτικής αυτής πολιτικής ακόμη και από ευρωπαϊκές φωνές αλλά και φωνές πέραν του Ατλαντικού, που φαίνεται να χαλαρώνουν σε κομβικά οικονομικά ζητήματα  μετά τα αποτελέσματα των ελληνικών και γαλλικών εκλογών της 7ης Μαΐου, αλλά και τις σεισμικές οικονομικές δονήσεις που εντείνονται σε ολόκληρο τον Νότο με επίκεντρα την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Γαλλία  ασκώντας ορατές πλέον πιέσεις και προς το  βορρά.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με την “άνευ όρων” υπογραφή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, αλλά και με την άκαμπτη μέχρι σήμερα στήριξη της λαοκτόνου, αντιαναπτυξιακής και αναποτελεσματικής αυτής πολιτικής, παρά τις αντίθετες φωνές έγκριτων ειδικών στη Ελλάδα και το εξωτερικό, ότι η συγκεκριμένη πολιτική δεν καταλήγει σε βιώσιμα αποτελέσματα, ουσιαστικά στηρίζουν ένα αδιέξοδο μη βιώσιμο οικονομικό πρόγραμμα ή με όρους οικονομολογικούς «ένα πτωχευτικό δανειακό μοντέλο», που οδηγεί στην ολοσχερή εκχώρηση της περιουσίας και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.

Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τη θέση του νομπελίτσα  οικονομολόγου Πωλ Κρούγκμαν “ότι η επιλογή του να ακολουθείς τις οικονομικές συστάσεις των Γερμανών οδηγεί σε σύντομο και βέβαιο θάνατο”.

Τέτοιου είδους μοντέλα προσχεδιάζονται σε ανύποπτο χρόνο και  εφαρμόζονται προοδευτικά με σκοπό τον υπερδανεισμό χωρών και λαών. Πρόκειται  για τερατογόνους μηχανισμούς μεταφοράς κεφαλαίων, που επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες και κώδικες με στόχευση την εκμετάλλευση των μη αποτελεσματικών αγορών σε περιόδους ανισορροπιών και κρίσεων, που οι ίδιοι κυρίως υποκινούν. Ακολουθεί φρενίτιδα στις αγορές και αχαλίνωτη κερδοσκοπία με δεδομένη την ανοχή ή ανικανότητα των εθνικών κυβερνήσεων να δημιουργήσουν με τη σειρά τους αποτρεπτικούς μηχανισμούς ή μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων.

Ο στοχευόμενος υπερδανεισμός των κρατών κάποια στιγμή εκρήγνυται και οδηγεί σε οικτρή οικονομική κατάσταση τις χώρες και τους λαούς. Οι απαιτήσεις των δανειστών καθίστανται δυσβάστακτα τοκογλυφικές και  ο μόνος τρόπος αποπληρωμής των χρεών τους  είναι η κατάσχεση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και των ακινήτων μιας χώρας. Δηλαδή της κρατικής και ιδιωτικής έκτασης, του εδάφους, του υπεδάφους, του θαλάσσιου και υποθαλάσσιου χώρου, του εθνικού εναέριου χώρου, των λιμνών, ποταμών, νησιών, πηγών ενέργειας και ορυκτού πλούτου (πλουτοπαραγωγικών πηγών).

Ουσιαστικά καταργείται ακόμη εκ των πραγμάτων και η κληρονομιά, αφού οι δυσβάσταχτοι φόροι μεταβίβασης, διατήρησης της περιουσίας και η φτώχεια την καθιστούν ολοένα και πιο ασύμφορη και αδύνατη οδηγώντας τελικά σε κατάσχεση της ιδιοκτησίας, η οποία  θα περνάει στην ιδιοκτησία της κεντρικής χρηματοδοτικής διοίκησης που ασκεί τον έλεγχο στη συγκεκριμένη “χώρα-στόχο”.

Απώτερος σκοπός είναι ο αποκλεισμός κάθε λύσης επανόρθωσης της κατάστασης, με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο των πάντων μέχρι και του ατμοσφαιρικού ακόμη αέρα που αναπνέουμε. Με δεδομένη τη συνεχή συρρίκνωση του ΑΕΠ, αφού βεβαίως από τα μοντέλα αυτά οι διεθνείς τραπεζίτες αποκλείουν συνειδητά τον αναπτυξιακό πυλώνα ο οποίος μέσα από επενδύσεις δημιουργεί απασχόληση και αναθερμαίνει την οικονομία.

Ειδικότερα εκτός των ανωτέρω οι Έλληνες διαχρονικά έχουν στοχοποιηθεί για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και την ιστορία τους, για τον πολιτισμό τους, τις παραδόσεις τους, την ελεύθερη φύση και την απολλώνια νοοτροπία τους, την καταγωγή τους, τη θρησκεία, τη γλώσσα τους κλπ. Τα ανωτέρω χαρακτηριστικά εδράζονται στις αρχές της ελευθερίας, των δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, έννοιες φιλοσοφικά ασυμβίβαστες προς τις δεσποτικές δυνάμεις και μηχανισμούς χειραφέτησης των λαών, ήτοι της επικυριαρχίας, της απολυταρχίας, της ανελευθερίας και του αυταρχισμού, που ουδόλως ανέχονται τον αντιπολιτευτικό λόγο.

Στόχος τους είναι και το διαπιστώνουμε καθημερινά η συστηματική κατασυκοφάντηση των Ελλήνων μέσα από τα καθοδηγούμενα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ώστε να μας παρουσιάσουν γραφικές φιγούρες, υπεύθυνους των παγκόσμιων δεινών και κρίσεων που οι ίδιοι φυσικά δημιούργησαν,  να μας φθείρουν στη διεθνή κοινή γνώμη και να μας πολεμήσουν ως κυρίαρχο κράτος και εθνική οντότητα μέχρις εσχάτων, εφόσον οι διεθνείς συνθήκες και συσχετισμοί δυνάμεων τους το επιτρέψουν.  

Ασφαλώς η πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο και είναι χρέος των πολιτικών δυνάμεων της χώρας απέναντι και στις μελλοντικές γενεές  να συνεισφέρουν σε ένα διάλογο για τη σωτηρία και απεμπλοκή της χώρας με διάθεση συνεννόησης και συνεργασίας έξω από κομματικά συμφέροντα, αγκυλώσεις και ιδιοτέλειες, να αφυπνισθούν επιτέλους συνειδήσεις και να προταθούν λύσεις συμβατές με τις επιταγές των καιρών, που θα δώσουν νέα ελπίδα και πνοή στην πατρίδα μας.

Όμως ακόμη και σήμερα παρακολουθούμε εμβρόντητοι στα διάφορα πάνελς  το λυσσαλέο γρονθοκόπημα των υποψηφίων βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε την “ατυχία” να αυξήσει τα ποσοστά του, από τους εκπροσώπους όλων των άλλων κομμάτων και από ένα γνωστό δημοσιογραφικό κατεστημένο. Οι προθέσεις  είναι προφανείς και μάλλον τα αντίθετα αποτελέσματα επιφέρουν.

Ενοχλούν πια βάναυσα την αισθητική μας τα κάθε μορφής οικτρά θεάματα ναρκισσισμού που παρελαύνουν καθημερινά στα κανάλια της TV . Ανθρωπάκια γαντζωμένα σε ιδέες και απόψεις που παραχαράσσουν  την ιστορία, γαντζωμένα σε αυτό  που επί χρόνια λεηλατούν. Ευτυχώς που ακόμη υπάρχουν εκείνοι που αντιστέκονται, εκείνοι που επιμένουν να θυμούνται και να εκθέτουν τις πληγές που έχουν αφήσει πίσω τους οι νάρκισσοι αυτοί της πολιτικής μας ζωής.

Το ίδιο μονότονο ερώτημα προς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ:
Πού θα βρείτε κύριοι τα χρήματα για να εφαρμόσετε τη λαϊκίστικη πολιτική σας;

Οι άνθρωποι απαντούν: Θα καταργήσουμε το μνημόνιο, θα παλέψουμε να αποδείξουμε στην Ευρώπη ότι αυτό είναι για το λαό μας μνημόνιο θανάτου και θα αγωνιστούμε να πείσουμε τους ευρωπαίους να εφαρμόσουμε ένα άλλο μοντέλο με αναπτυξιακή διάσταση και προοπτική, που θα ενεργοποιεί τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Και συνεχίζουν αυτοί ακάθεκτοι:
Εάν οι ευρωπαίοι δεν δεχθούν καμία διαπραγμάτευση τι θα κάνετε ;
Θα αποχωρίσετε από την ΕΕ;

Θα πράξουμε αυτό που δεν έγινε μέχρι σήμερα. Θα παλέψουμε να τους πείσουμε ότι το μνημόνιο που επέβαλαν δεν συμπεριλαμβάνει αναπτυξιακό πυλώνα, δεν δίνει φως στο τούνελ και οδηγεί στην απόλυτη πτώχευση του λαού μας.
Και επιμένουν:
Aν δεν δεχθούν, τι θα κάνετε; Θα φύγετε ή θα μείνετε;
Γιατί ασφαλώς  η χώρα  θα πρέπει να μείνει με κάθε κόστος στη Ζώνη του Ευρώ.

Και συνεχίζουν οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖA: Aν διακόψουν τη χρηματοδότηση προς την Ελλάδα θα σταματήσουμε και εμείς τις πληρωμές μας, το πράγμα είναι αλληλένδετο. Άλλωστε τα δανεικά επιστρέφουν στις τσέπες των δανειστών κατά τα 3/4 και κατά το 1/4 παραμένουν στη χώρα. Ακόμη δεν  θα πρέπει να παραβλέψουμε το ενδεχόμενο να ξεκινήσει ντόμινο κατάρρευσης των οικονομιών των χωρών όλης της ΕΕ.

Αυτό  το φοβούνται οι ηγέτες των κρατών και φαίνεται ότι αρχίζουν να “βάζουν νερό στο κρασί τους”. Η γερμανική ηγεμονία, που θέλει να επιβάλλει η κα Μέρκελ, όχι μόνο στο Νότο αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, κλυδωνίζεται δημιουργώντας ένα διεθνές μέτωπο απέναντι στη πολιτική της. Όλοι διαβλέπουν να κλονίζεται, τόσο η ευρωπαϊκή όσο και η παγκόσμια οικονομία. 

Η Γερμανία συνεχώς απομονώνεται και η πολιτική αυτή, που θα έχει σύντομα αντίκτυπο στην ίδια την οικονομία της, θα επιφέρει αντιδράσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας αυτής. Το οικοδόμημα της ΕΕ τείνει με την αδιάλλακτη αυτή πολιτική να καταστραφεί. Σε κάθε περίπτωση εμμονής στην ίδια αδιέξοδη κοινωνιοκτόνο και αντιαναπτυξιακή οικονομική πολιτική, οφείλει η όποια κυβέρνηση εκλεγεί, να σεβαστεί τη λαϊκή εντολή, να την εκθέσει διεξοδικά στο λαό και να εξηγήσει με ευρύ διάλογο τους κινδύνους και τα πλεονεκτήματα της μιας ή της άλλης επιλογής και τέλος να ζητήσει την ετυμηγορία του στο πλαίσιο του Συντάγματος. 

Ασφαλώς ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει αρρυθμίες και ελλείμματα στην πολιτική του, όμως ο λαός γνωρίζει ότι ήταν ένα κόμμα του 4%  που διογκώθηκε  ξαφνικά στο 17% και  καλπάζει σήμερα για πρώτο κόμμα  και προς την εξουσία, όμως ένα είναι βέβαιο, ότι δεν είναι φθαρμένο, η φωνή των στελεχών του είναι αυθεντική και η γλώσσα του αρχηγού του κ. Αλέξη Τσίπρα  κρυστάλλινη, δομημένη και καθαρή, που αποπνέει τη θέληση να αγωνισθεί με κάθε τρόπο για την κατάργηση του  δημοσιονομικού Συμφώνου που παραδίδει αλυσοδεμένη τη χώρα μας στα διεθνή χρηματοπιστωτικά συμφέροντα.

Ο καθένας αισθάνεται, αφού σε όλους ασυνείδητα λειτουργεί το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ότι  σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς ο νεαρός πολιτικός αποτελεί σανίδα σωτηρίας και προοπτική για τη χώρα. Κινείται στο πλαίσιο της ΕΕ,  όχι όπως αυτή λειτουργεί σήμερα, αλλά όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της,  αποτελώντας συνιστώσα δύναμη μαζί με τη φωνή των πιο αδύναμων χωρών του Νότου για την αλλαγή πλεύσης  σε μια κατεύθυνση αξιοπιστίας και φερεγγυότητας των κρατών έναντι των πιστωτών τους, αλλά εντός του πλαισίου της κατανόησης της αλληλεγγύης και της ανάπτυξης των λαών.

Άλλωστε η σημερινή γερμανική ηγεμονία στη γηραιά ήπειρο, όσο αυτή συνεχίζει να υφίσταται, πιο εύκολα θα δεχθεί νέες, αποφασιστικές, και αδέσμευτες  φωνές, που ευθυγραμμίζονται με την βούληση του λαού και περιέχουν τεκμηριωμένη και πειστική επιχειρηματολογία, παρά εκείνους που λόγω της προηγούμενης υποχωρητικότητας τους εκ των πραγμάτων παρουσιάζουν σήμερα μειωμένη διαπραγματευτική ικανότητα.

Θα μπορούσε δηλαδή να τεθεί ο ισχυρισμός της αυξημένης πιθανότητας να οδηγηθεί η χώρα εκτός ευρώ με την πολιτική μιας κυβέρνησης της οποίας οι ηγέτες των κομμάτων που την απαρτίζουν έχουν εγκλωβιστεί με την υπογραφή και αποδοχή του μνημονίου. Πιο εύκολα δηλαδή θα χρησιμοποιηθεί το επιχείρημα της αναξιοπιστίας σε περίπτωση υποστήριξης μη αποδεκτών από την απέναντι πλευρά θεμάτων της ατζέντας, σε σχέση με μία κυβέρνηση η οποία θα εκφράζει τη λαϊκή βούληση, θα έχει την απαιτούμενη νομιμοποίηση και δεν έχει αναλάβει καμία προηγούμενη δέσμευση.

Είναι βέβαιο ότι ο λαός διαθέτει το αισθητήριο με το οποίο μπορεί να ξεχωρίσει την υποκρισία από τις ειλικρινείς προθέσεις και θα αποδοκιμάσει στις επερχόμενες εκλογές τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που έφεραν σε  τόσο δεινή θέση τη χώρα. Θα ζυγίσει τις αληθινές προθέσεις των πολιτικών κομμάτων, τις σκοπιμότητες, τις ιδιοτέλειες, την αληθινή διάθεση αναγνώρισης ευθυνών και λαθών και θα διαγνώσει ποιοι θέλουν αλλά και μπορούν ειλικρινά να τον υπηρετήσουν, αντίθετα με τις προθέσεις των κατʼ επάγγελμα ασκούντων τρομοκρατία και τους εκ προθέσεως δημοκόπους».