Muchas gracias φίλε Ερνέστο

* Του Χρήστου Παθούλα

Μια σύντομη καταγραφή των συναισθημάτων που μου έχει προκαλέσει ο άνθρωπος και προπονητής του Ολυμπιακού Ερνέστο Βαλβέρδε, είναι ικανή να δημιουργήσει μια λίστα τόσο ψηλή όσο τα Πυρηναία Όρη που χωρίζουν την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Χώρα των Βάσκων.

Θα προσπαθήσω, λοιπόν, να είμαι επιγραμματικός. Με τον Ερνέστο στο τιμόνι του Ολυμπιακού χάρηκα μπάλα και ουσία. Παρακουλούθησα σύγχρονο ποδόσφαιρο που συνοδεύτηκε με τρία πρωταθλήματα σε ισάριθμα χρόνια κι ένα νταμπλ που σε λίγες μέρες ίσως γίνει ...διπλό.

Πήγαινα στο γήπεδο και διασκέδαζα περισσότερο απʼ ότι ένας 20χρονος στο night club. Ακόμα θυμάμαι το χορό που έριξα μαζί με φίλο τον Θύμιο από την Ιστιαία στην κερκίδα του Καραϊσκάκης, όταν ο Θρύλος ταπείνωσε με πεντάρα την Μπενφίκα.

Ακουλούθησαν πολλές παραστάσεις ποδοσφαιρικής απόλαυσης και μεσολάβησαν στιγμές αγωνίας. Ακόμα …ιδρώνω για το αν ο Κόκκαλης καταφέρει να μεταπείσει τον Ερνέστο να μείνει στο λιμάνι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Ολυμπιακού στο Βιετνάμ. Τελικά, ο Βαλβέρδε έφυγε και επέστρεψε για να αποχωρήσει στο τέλος της φετινής σεζόν όπως του αξίζει: Σαν Θρύλος!

Στην τριετή θητεία του εργάστηκε με εντιμότητα και σε καμιά περίπτωση δεν προσπάθησε να προσαρμοστεί στις ελληνικές συνήθειες, που ίσως έκαναν το έργο του ευκολότερο. Παρέμεινε πιστός στις αρχές του και προσπαθούσε πάντα να μας προβληματίσει για να βελτιώσουμε το ποδοσφαίρο που τόσο λατρεύει.

Δεν μίλαγε ποτέ για τη διαιτησία. Αποθέωνε τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του και τους αντιπάλους. Δεν δίστασε να τα χώσει στους φιλάθλους της ίδιας του της ομάδας όταν δεν του άρεσε η συμπεριφορά τους.

Δεν αντέδρασε ποτέ άσχημα, ακόμα κι όταν φίλαθλοι των αντίπαλων ομάδων του πέταγαν πέτρες και μπουκάλια. Απλά, φωτογράφιζε με την αγαπημένη του μηχανή το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο πολύ μικρό για να χωρέσει την ιδιοφυϊα που λέγεται Βαλβέρδε.

«Πριν ο Θεός γίνει Θεός και οι πέτρες γίνουν πέτρες, οι Βάσκοι ήταν ήδη Βάσκοι», λέει το ρητό που είναι γραμμένο παντού στο άντρο των Βάσκων, το Μπιλμπάο. Χάρη στον Βαλβέρδε κατάφερα να το μεταφράσω και να καταλάβω ότι οι Βάσκοι αισθάνονται ιδιαίτεροι γιατί είναι ιδιαίτεροι.

Muchas gracias φίλε Ερνέστο για όλα όσα μας δίδαξες. Να ξέρεις ότι η αγκαλιά μας θα είναι πάντα ανοιχτή για εσένα.