Είναι υποκρισία να φοράς μαύρα για να πενθήσεις

Αν το ρεπορτάζ γινόταν 2-3 δεκαετίες νωρίτερα δεν θα υπήρχε θέμα, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να πεθάνει στενό συγγενικό πρόσωπο μίας γυναίκας και αυτή να μην φορέσει μαύρα τουλάχιστον για ένα χρόνο, σε ένδειξη πένθους. 

Μάλιστα οι γυναίκες που έχαναν τον άντρα τους φορούσαν μαύρα μέχρι να πεθάνουν, έθιμο που ισχύει ακόμη σε πολλά χωριά της ελληνικής επαρχίας. Στα αστικά κέντρα, με τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, μειώθηκε πολύ το χρονικό διάστημα, που φοράνε μαύρα οι γυναίκες, συνήθως μέχρι να συμπληρωθούν 40 μέρες από την ημέρα του θανάτου.

Εμείς θέσαμε σε Χαλκιδέες το ερώτημα: Πρέπει να φοράνε μαύρα οι γυναίκες, σε ένδειξη πένθους και για πόσο καιρό μετά το θάνατο του προσφιλούς τους προσώπου;

Η Λίνα Λιοδάκη φάνηκε να αιφνιδιάζεται από το ερώτημα, σα να μην πίστευε ότι υπάρχει τέτοιο θέμα στην εποχή μας και τόνισε: " Φυσικά δεν χρειάζεται να φορέσουν μαύρα ρούχα. Η θλίψη είναι συναίσθημα, δεν έχει χρώμα, ούτε μωβ, ούτε μαύρο."

Υποκρισία θεωρεί το ντύσιμο με μαύρα ρούχα η Λίνα Μωραΐτη και εξηγεί γιατί: "Είναι υποκρισία να φοράμε μαύρα ρούχα και να είμαστε μέσα στην ...καλή χαρά με χαμόγελα. Το πένθος είναι στην ψυχή, όχι στην εμφάνιση. Υποκρισία της κοινωνίας θεωρώ και τα μνημόσυνα, όπου πάνε οι συγγενείς και σε ...ένδειξη πένθους τρώνε και πίνουν, δήθεν για να τιμήσουν την ψυχή του αποθανόντος."

Λίγο πιο μετριοπαθής εμφανίστηκε η Μαρία Τόλια, η οποία σχολίασε: " Είναι θέμα ψυχολογίας. Μερικοί άνθρωποι θέλουν να εξωτερικεύσουν την θλίψη τους με αυτό τον τρόπο. Αν θα φορέσει μαύρα ή όχι μία γυναίκα για να πενθήσει είναι καθαρά προσωπικό της θέμα, όπως αισθάνεται η καθεμία."  

Ωστόσο υπήρξε και η άποψη της Κατερίνας Μπάλλιου, η οποία ήταν κατηγορηματική: "Πρέπει να φοράμε μαύρα, για να πενθήσουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο. Αποτελεί ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του νεκρού. Εγώ έχασα τον πατέρα μου πριν τρία χρόνια και φόρεσα για ένα χρόνο μαύρα."