Ο Αμερικάνος και η τσίχλα

Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το δείπνο σε ένα εστιατόριο, όταν ένας τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του. Ο Έλληνας τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.

Aμερικάνος: «Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες»;

Έλληνας (βαριεστημένα): «Φυσικά».

Αμερικάνος: «Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες».

Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.

Αμερικάνος: «Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες»;

Έλληνας: Φυσικά.

Αμερικάνος: «Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, τα ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες».

Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.

Έλληνας: «Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε»;

Αμερικάνος: «Τα πετάμε φυσικά».

Έλληνας: «Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, τα ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων γίνονται ανάρπαστα»!