Ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης στο Βερολίνο

*Του Χρήστου Παθούλα

Φανάρια έχουν όλες οι μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και του κόσμου. Μόνο στο Βερολίνο, όμως, οι δικοί μας γνώριμοι, ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης έχουν τόσο μεγάλη …προσωπικότητα.

Μια ματιά στα σουβενίρ της πόλης σε πείθει αμέσως! Οι διάσημες φιγούρες των φαναριών, τα Ampelmann που λένε οι Γερμανοί, είναι το σήμα κατατεθέν του Βερολίνου.

Μπλούζες, κούπες, τασάκια, ακόμα και μπιμπερό έχουν τη στάμπα του κόκκινου Γρηγόρη ή του πράσινου Σταμάτη. Οι τουρίστες προτιμούν τα Ampelmann από τα σουβενίρ με ένα κομματάκι του τείχους του Βερολίνου (φωτό δεξιά), που έπεσε στις 9 Νοεμβρίου 1989.

Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην πόλη προσπάθησα να ερμηνεύσω το φαινόμενο. Μια πρώτη εξήγηση ήταν η μορφή των Ampelmann.

Στο Βερολίνο, ο Γρηγόρης είναι …σταυρωμένος κι όχι σε στάση προσοχής και ο  Σταμάτης μοιάζει χαρούμενος περιπατητής. Και οι δύο φοράνε καπέλο (φωτό αριστερά)!

Η εξήγηση αυτή μού φαίνεται πολύ επιφανειακή και δεν με πείθει. Αντίθετα, πιστεύω ότι τα ανθρωπάκια των φαναριών στο Βερολίνο απέκτησαν προσωπικότητα γιατί οι κάτοικοι της πόλης τα σέβονται.

Την ώρα που εγώ μαζί με κάτι Ιταλούς διασχίζαμε πεζοί την Ούντεν ντε Λίντεν με κόκκινο, οι Γερμανοί περίμεναν να ανάψει ο Γρηγόρης! Η λεωφόρος ήταν άδεια, αλλά αυτοί εκεί, παγοκολώνες που …έλιωσαν μόλις είδαν το πράσινο ανθρωπάκι.

Αυτή η εκδοχή για την επιτυχία των Βερολινέζων Σταμάτη και Γρηγόρη είναι πειστική και ταιριάζει με τη νοοτροπία των Γερμανών. Οι άνθρωποι έχουν μάθει να ζουν με πειθαρχία. Πειθαρχία που πολλές φορές δεν κολλάει με το μεσογειακό ταμπεραμέντο των Ελλήνων.

Μητρόπολη της Ευρώπης

Φυσικά, στο Βερολίνο δεν μου έκαναν εντύπωση μόνο τα Ampelmann και τα γλωσσόφιλα μεταξύ αντρών που είδα στην Πύλη του Βραδεμβούργου μόλις μπήκε το 2012.

Η πόλη εκπέμπει ένα κοσμοπολίτικο αέρα και διαθέτει αντιθέσεις σύγχρονης και παλιάς αρχιτεκτονικής, φύσης και τεχνολογίας. Σέβεται τον κάτοικό της, τον τουρίστα και τον ποδηλάτη που έχει τη δυνατότητα να κάνει τη βόλτα του στην ιστορία της πόλης. Όλα αυτά, την ώρα που η ατζέντα του Βερολίνου είναι πάντα γεμάτη συναυλίες, συνέδρια και εκδηλώσεις.

Έτσι, η πόλη που λόγω του Χίτλερ έγινε κύριος στόχος βομβαρδισμών κατά τον Βʼ Παγκόσμιο πόλεμο και από το 1961 μέχρι το 1989 χωριζόταν από «τείχος της ντροπής» σε Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο, σήμερα μοιάζει η Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Συμφωνούν, άλλωστε, και οι gay!