Για καλό σκοπό θα έλεγαν και κάλαντα!
24 Δεκεμβρίου 2011, 18:31
Αν και η ηλικία έχει περάσει, πολλοί Χαλκιδέοι θα τα ...έψελναν, όπως έκαναν τα παιδιά σήμερα
Η παραμονή των Χριστουγέννων ήρθε και, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος λιλιπούτιοι καλαντιστές όπλισαν το τρίγωνό τους και ξεχύθηκαν στα σπίτια για να μαζέψουν το γιορτινό τους χαρτζιλίκι.
Όλοι θυμόμαστε πώς ,όταν ήμασταν μικροί, μία μέρα σαν κι αυτή αποτελούσε "ιερό" σκοπό. Ο στόχος ήταν κοινός. Η αγορά παιχνιδιών, ρούχων ή παπουτσιών, ήταν ο διακαής μας πόθος. Και όταν μαζεύαμε το ποσό που χρειαζόμασταν (αν ήταν και παραπάνω δεν μας χαλούσε), πανυγηρίζαμε λες και είχαμε κερδίσει τον πρώτο λαχνό στο Τζόκερ.
Αναμφησβήτητα,τετοιές στιγμές, μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη όλων μας και κάθε παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τις θυμόμαστε, νοσταλγώντας τις παλιές εποχές, που ήμασταν και εμείς παιδιά.
Άραγε τώρα που τα χρόνια έχουν περάσει, θα ξαναβγαίναμε στους δρόμους για να πούμε τα κάλαντα; Η απάντηση θα ήταν πέρα για πέρα αρνητική. Αν όμως ο σκοπός ήταν φιλανθρωπικός, όλα αλλάζουν!
Το egnomi.gr ρώτησε σχετικά τέσσερις Χαλκιδέους και Χαλκιδέες και οι περισσότεροι απάντησαν θετικά στην πρόκληση να πουν τα κάλαντα, ώστε να ενισχυθούν φιλανθρωπικοί σκοποί. Για να δούμε τι μας είπαν...
Με μεγάλη του χαρά θα έλεγε τα κάλαντα ο έμπορος, Νίκος Οικονόμου, αν ήταν για φιλανθρωπικό σκοπό:" Οπωσδήποτε θα έλεγα τα κάλαντα και τα χρήματα που θα συγκέντρωνα θα τα έδινα στο ίδρυμα ''Τάσος Γεωργιάδης''.

Κανένα πρόβλημα δεν θα είχε ο δημοτικός σύμβουλος, Διαμάντης Γεωργούλης, να βγει στους δρόμους για τα κάλαντα με σκοπό να μαζέψει ένα ποσό για τους ανθρώπους που έχουν χάσει τη δουλειά τους:" Θα έβγαινα και μόνος μου και με παρέα. Δεν θα ντρεπόμουν αν ήξερα ότι είναι για ιερό σκοπό".

Πολλές είναι οι φορές που η απόφοιτη σχολής χορού, Ιωάννα Χατζηγιάννη, έχει πει τα κάλαντα για φιλανθρωπικό σκοπό:'' Είχα την τύχη στο παρελθόν να το κάνω μέσα απο τη συμμετοχή μου σε δημοτικές χορωδίες της Χαλκίδας και της Αθήνας. Είναι πολυ σημαντικό να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου".

Δεν ξέρει αν θα έλεγε τα κάλαντα σε μία τέτοια περίπτωση η σπουδάστρια Νοσηλευτικής στο ΕΠΑΛ Χαλκίδας, Κατερίνα Λάμπρου, καθώς όπως μας λέει θα ντρεπόταν:" Θα είχα τη μεγαλύτερη διάθεση να το κάνω αλλά ντρέπομαι πολύ. Θα προσπαθούσα, όμως, να βοηθήσω με κάποιον άλλον τρόπο τους ανθρώπους που πραγματικά το έχουν ανάγκη."

Όλοι θυμόμαστε πώς ,όταν ήμασταν μικροί, μία μέρα σαν κι αυτή αποτελούσε "ιερό" σκοπό. Ο στόχος ήταν κοινός. Η αγορά παιχνιδιών, ρούχων ή παπουτσιών, ήταν ο διακαής μας πόθος. Και όταν μαζεύαμε το ποσό που χρειαζόμασταν (αν ήταν και παραπάνω δεν μας χαλούσε), πανυγηρίζαμε λες και είχαμε κερδίσει τον πρώτο λαχνό στο Τζόκερ.
Αναμφησβήτητα,τετοιές στιγμές, μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη όλων μας και κάθε παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τις θυμόμαστε, νοσταλγώντας τις παλιές εποχές, που ήμασταν και εμείς παιδιά.
Άραγε τώρα που τα χρόνια έχουν περάσει, θα ξαναβγαίναμε στους δρόμους για να πούμε τα κάλαντα; Η απάντηση θα ήταν πέρα για πέρα αρνητική. Αν όμως ο σκοπός ήταν φιλανθρωπικός, όλα αλλάζουν!
Το egnomi.gr ρώτησε σχετικά τέσσερις Χαλκιδέους και Χαλκιδέες και οι περισσότεροι απάντησαν θετικά στην πρόκληση να πουν τα κάλαντα, ώστε να ενισχυθούν φιλανθρωπικοί σκοποί. Για να δούμε τι μας είπαν...
Με μεγάλη του χαρά θα έλεγε τα κάλαντα ο έμπορος, Νίκος Οικονόμου, αν ήταν για φιλανθρωπικό σκοπό:" Οπωσδήποτε θα έλεγα τα κάλαντα και τα χρήματα που θα συγκέντρωνα θα τα έδινα στο ίδρυμα ''Τάσος Γεωργιάδης''.
Κανένα πρόβλημα δεν θα είχε ο δημοτικός σύμβουλος, Διαμάντης Γεωργούλης, να βγει στους δρόμους για τα κάλαντα με σκοπό να μαζέψει ένα ποσό για τους ανθρώπους που έχουν χάσει τη δουλειά τους:" Θα έβγαινα και μόνος μου και με παρέα. Δεν θα ντρεπόμουν αν ήξερα ότι είναι για ιερό σκοπό".
Πολλές είναι οι φορές που η απόφοιτη σχολής χορού, Ιωάννα Χατζηγιάννη, έχει πει τα κάλαντα για φιλανθρωπικό σκοπό:'' Είχα την τύχη στο παρελθόν να το κάνω μέσα απο τη συμμετοχή μου σε δημοτικές χορωδίες της Χαλκίδας και της Αθήνας. Είναι πολυ σημαντικό να βοηθάς τον συνάνθρωπό σου".
Δεν ξέρει αν θα έλεγε τα κάλαντα σε μία τέτοια περίπτωση η σπουδάστρια Νοσηλευτικής στο ΕΠΑΛ Χαλκίδας, Κατερίνα Λάμπρου, καθώς όπως μας λέει θα ντρεπόταν:" Θα είχα τη μεγαλύτερη διάθεση να το κάνω αλλά ντρέπομαι πολύ. Θα προσπαθούσα, όμως, να βοηθήσω με κάποιον άλλον τρόπο τους ανθρώπους που πραγματικά το έχουν ανάγκη."




















