Οι Χαλκιδέοι λένε όχι στο πλαστικό χρήμα

Πριν από μερικά χρόνια οι πιστωτικές κάρτες δεν ήταν απλά μόδα, αλλά και σημάδι κοινωνικής καταξίωσης. Δεν υπήρχε κύριος, σοβαρός επιχειρηματίας, ακόμη και ..γόης καρδιοκατακτητής, που να μην έχει στο πορτοφόλι του 4-5 κάρτες.

Επίσης κάθε νεόπλουτη κυρία, που έκανε τα ψώνια της, πλήρωνε μόνο με πλαστικό χρήμα και ποτέ με αληθινό. Πολλές φορές σικάτες κυρίες έβγαζαν πιστωτική κάρτα, για να πληρώσουν τα τσιγάρα στο περίπτερο και οι περιπτεράδες τις κοίταζαν σαν ...ούφο ( όχι ότι δεν ήταν, μεταξύ μας).

Το κοινωνικό στάτους στην Ελλάδα έφτασε να μετριέται με μεγέθη όπως, ο αριθμός και ο κυβισμός των αυτοκινήτων που διέθετε κάποιος και με τον αριθμό των πιστωτικών καρτών, που είχε στο πορτοφόλι του, σε συνδυασμό με το πιστωτικό τους όριο.

Οι εποχές όμως άλλαξαν και σήμερα οι περισσότεροι αποφεύγουν το πλαστικό χρήμα και τις παρενέργειες του (τόκοι, απλήρωτοι λογαριασμοί, έξοδα τραπέζης κ.λ.π.), όπως ο ...διάβολος το λιβάνι.

Διαβάστε το ρεπορτάζ, που κάναμε στους δρόμους της Χαλκίδας, για να αντιληφθείτε ποια είναι η γνώμη των Χαλκιδέων για τις πιστωτικές κάρτες.

Η Άννα Χρήστου, υπάλληλος σε εκτελωνιστικό γραφείο, μας λέει σχετικά: " Δεν χρησιμοποιώ ποτέ πιστωτικές κάρτες, γιατί δεν συμφέρουν τα επιτόκια. Το καλύτερο είναι να ψωνίζεις με χρήματα δικά σου, γιατί έτσι έχεις τον έλεγχο στα οικονομικά σου.

Την ίδια άποψη έχει και η πωλήτρια Πόπη Γονιού, η οποία παλιότερα χρησιμοποιούσε κάρτες, αλλά τις έκοψε, γιατί όπως τονίζει: "Δύσκολα καταφέρνεις να ξεχρεώσεις την κάρτα. Τα επιτόκια είναι υψηλά, ενώ επιπλέον παρασύρεσαι σε αγορές, πιστεύοντας ότι θα καταφέρεις να βρεις τα χρήματα αργότερα."

Ο Χάρης Αλιμπινίσης χρησιμοποιεί πιστωτική κάρτα, αλλά αυστηρά για αγορές μέσω ίντερνετ και σημειώνει:" Μόνο όταν υπάρχουν άτοκες δόσεις χρησιμοποιώ κάρτα και μόνο στο διαδίκτυο. Στις καθημερινές αγορές μου προτιμώ να πληρώνω τοις μετρητοίς, για να μου κάνουν και καλύτερες τιμές."

Δύο νεαρές δεσποινίδες, η Σοφία Τζάνου και η Ειρήνη Καρβελά θα ήθελαν να διαθέτουν κάρτες , αλλά υπό μία προϋπόθεση: "Να πηγαίνουν οι λογαριασμοί στους γονείς μας και να πληρώνουν αυτοί." Καλό βρε κορίτσια, αλλά αν ρωτήσουμε τους γονείς σας μάλλον δεν θα συμφωνήσουν ποτέ.