O Συμεών Κεδίκογλου "επιστράτευσε" Eλ. Bενιζέλο και Tρούμαν

Mε ρήσεις του Eλευθερίου Bενιζέλου και του Xάρι Tρούμαν, ολοκλήρωσε την ομιλία του στη Bουλή ο Συμεών Kεδίκογλου και δήλωσε ότι θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην Kυβέρνηση.

Πήρε το λόγο το βράδυ της Tετάρτης και διατύπωσε ενστάσεις μόνο για το δημοψήφισμα. Bασική του πρόταση ήταν να διεξαχθεί σε πιο σύντομο χρόνο το δημοψήφισμα και όχι τον Iανουάριο του 2012. Kάτι που αποφασίστηκε αργά χθες το βράδυ στη Σύνοδο της "G20", που έγινε στις Kάννες.

Διαβάστε πιο κάτω όλη την ομιλία του, πριν την κρίσιμη ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης:

«H κρίση την οποία βιώνουμε δεν είναι μόνο δημοσιονομική, δεν είναι απλά οικονομική, είναι κρίση θεσμών, κρίση οικονομική. Οι αντιφάσεις και τα παράδοξα δεν έλειψαν ποτέ από αυτήν εδώ τη χώρα.

Το τελευταίο όμως διάστημα, με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, αναδείχθηκαν και γιγαντώθηκαν σε σημείο που δεν μπορούμε πλέον να συνεννοούμαστε  μεταξύ μας με ορθολογικό τρόπο ούτε στα πιο θεμελιώδη ζητήματα  εθνικής στρατηγικής

Ας δούμε μερικά παραδείγματα αντιφάσεων από την κοινωνία:

- Όλοι θέλουν να κλείσουν δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί, στις δε μετρήσεις κοινής γνώμης η μεγάλη πλειοψηφία τάσσεται κατά της μονιμότητας. Κανείς όμως δεν είναι έτοιμος να αποδεχθεί την επαναξιολόγηση ή πολύ περισσότερο την απόλυση του προσωπικού τους.

- Η χώρα κάθε καλοκαίρι στενάζει έξω από τα εξεταστικά κέντρα των πανελληνίων εξετάσεων, καθώς οι γονείς αγωνιούν για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους και κάνουν τα πάντα γιʼ αυτό. Αυτοί οι ίδιοι δεν θέλουν να ακούσουν για θυσίες, και είναι έτοιμοι να βγουν στους δρόμους για τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, έστω κι αν έτσι θα παραδώσουν άδεια ταμεία στην επόμενη γενιά, στα παιδιά τους.

- Τα ΜΜΕ ωρύονται κάθε βράδυ για τους οργανισμούς που δεν έκλεισαν, για το δημόσιο που δεν μίκρυνε και είναι σίγουρο ότι αυτά τα ίδια Μέσα θα κατηγορήσουν την κυβέρνηση για τη νεοφιλελεύθερη αναλγησία της και θα αναδείξουν ανθρώπινα δράματα από τις συνέπειες της βάρβαρης πολιτικής της στις πρώτες τυχόν απολύσεις.

- οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ καταλαμβάνουν τα υπουργεία για «να διώξουν» την τρόικα, από την οποία εξαρτάται ο μισθός τους

- Δικαστές που είναι οι θεματοφύλακες των θεσμών και των νόμων, χειροκροτούν σε συνέλευση τον συνδικαλιστή εκπρόσωπο των υπαλλήλων που μιλάει για καταλήψεις στα δικαστήρια!

- Και δυστυχώς φτάσαμε στο σημείο να εμπλέξουμε τους μαθητές και τις παρελάσεις στα μικροκομματικά μας παιχνίδια. Ντροπή!

Αν δε, υπεισέλθουμε στα παράδοξα του πολιτικού συστήματος, εδώ ο παραλογισμός, το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου και η άκριτη πολεμική που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση δύσκολα περιγράφονται:

Η Νέα Δημοκρατία αυτοχαρακτηρίζεται φιλελεύθερο κόμμα.  Παρʼ όλ΄ αυτά θέτει ένα σωρό περιορισμούς και προσκόμματα στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων! Τα κόμματα της αριστεράς με την προοδευτική ρητορεία που στην πράξη δεν θέλουν καμία αλλαγή, είναι από μόνα τους μία αντίφαση.

Φτάσαμε στο σημείο να ακούμε και από τη μεριά τους τα «περί προδοσίας», όταν το διαχωρισμό σε εθνικόφρονες και μιάσματα τον πλήρωσαν χρόνια ακριβά. Νόμιζα ότι τέτοιους διαχωρισμούς τους είχαμε ξεπεράσει.

Πάντα ήταν για όλα τα θέματα υπέρ των δημοψηφισμάτων. Τώρα είναι αρνητική. Μιλούσε για ένα συνολικό κούρεμα, τώρα αρνείται τη μείωση του χρέους. Και ουσιαστικά εμφανίζεται να νοιάζεται για τα συμφέροντα των τραπεζών.

Δε θα αφήσω χωρίς παράδειγμα και το χώρο της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Η ίδια η κοινοβουλευτική ομάδα την ώρα που, ορθώς πιστεύω, ασκεί κριτική για καθυστερήσεις στο κυβερνητικό έργο, είναι έτοιμη να κάνει δύσκολη τη ζωή των Υπουργών που αποτολμούν ρήξεις και ανατροπές.

Θέλαμε επαναδιαπραγμάτευση για τα επιτόκια. Έγινε
Όλοι ήθελαν μείωση του χρέους. Έγινε.
Ποιο είναι λοιπόν το πρόβλημα;
Δεν μπορούν να λαϊκίζουν κάποιοι ελεύθερα και εκ του ασφαλούς, με την βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση και οι  βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα βάλουν πλάτη, θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα, θα κάνουν το χρέος τους, όπως μέχρι σήμερα.

Η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου κατέδειξε το άθλιο επίπεδο του δημόσιου διαλόγου, που έχει αιφνιδιάσει και τους ευρωπαίους εταίρους μας. Με αυτή, η χώρα θα πάρει ένα δεύτερο πρόγραμμα στήριξης 100 δισ. από την Ευρωζώνη (EFSF) και το ΔΝΤ συμπεριλαμβανομένων των χρημάτων για την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

– Θα ελαφρυνθεί το χρέος κατά 100 δισ. ευρώ από παλαιότερα δάνεια.
Μόνο από τους τόκους θα γλυτώσουμε 4,5δις το χρόνο, ενώ τα ασφαλιστικά μας ταμεία, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις που έχουμε, είναι εξασφαλισμένα.
Αυτό το σχήμα καθιστά το ελληνικό δημόσιο χρέος μακροπρόθεσμα βιώσιμο σε συνδυασμό με το περιορισμένο μέσο επιτόκιο και την μακρύτερη μέση διάρκειά του.

Προφανώς μια τέτοια στήριξη έχει και κόστος. Περιέχει δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.
Δεν μας αρέσει; Μας ενοχλεί; Κοστίζει; Να το δεχτώ.
Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι μια συμφωνία που μπορεί να σώσει την Ευρώπη, το ευρώ και κατʼ επέκταση τη χώρα μας αποτιμάται με εσωτερικούς πολιτικούς όρους για εσωτερική μικροπολιτική κατανάλωση.

Και το πιο αισχρό και άθλιο είναι ότι την χαρακτηρίζουν προδοτική, χαρακτηρίζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προδότη, χαρακτηρίζουν τον Έλληνα πρωθυπουργό που διαπραγματεύεται αυτή την συμφωνία προδότη.
Αυτό δεν το δεχόμαστε!

Δοκιμάζεται πλέον η κοινωνική και εθνική συνοχή. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο, χωρίς οι Έλληνες πολίτες να στηρίξουν την προσπάθεια, όχι της κυβέρνησης αλλά της χώρας.

Υπό αυτές τις συνθήκες που μόλις περιέγραψα, γίνεται κατανοητή η απόφαση του Πρωθυπουργού να πάμε σε δημοψήφισμα και να τεθούν οι πάντες προ των ευθυνών τους.
Επίσης, δεν πρέπει να λησμονούμε και την πίεση πολλών συναδέλφων για πρωτοβουλίες υπό το βάρος που σηκώσαμε, που είναι αλήθεια ότι ήταν πολύ παραπάνω από αυτό που μας αναλογούσε. Και αυτό είναι σε ανθρώπινο επίπεδο, κατανοητό.

Επιτρέψτε μου όμως να εκφράσω τον προβληματισμό μου  για τα δημοψηφίσματα, όταν αφορούν θέματα κεφαλαιώδους σημασίας, πολύ απλά γιατί πιστεύω ότι η ηγεσία πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες της και να βγαίνει μπροστά. Αυτή είναι μια πάγια θέση μου. Στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, έχω δύο επιπλέον προβληματισμούς-ερωτήματα:
1. Αν δημιουργείται πρόβλημα από καθαρά τεχνικής πλευράς στην επίτευξη της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου. Γιʼ αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να επισπεύσουμε το χρόνο διεξαγωγής του δημοψηφίσματος.
2. Δεν πρέπει ούτε μια στιγμή να βάλουμε σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, για την οποία τόσες θυσίες κάναμε ως τώρα, για την οποία λάβαμε μέτρα επώδυνα.
Βεβαίως, ο Πρωθυπουργός μπορεί να γνωρίζει καλύτερα πράγματα που εμείς δεν γνωρίζουμε. Κατανοώ επίσης, ότι είναι η μόνη επιλογή που θα εξαναγκάσει το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης, να τοποθετηθεί για πρώτη φορά ίσως με ευθύνη των λεγόμενων του.

Πλέον όμως η θετική έκβαση του δημοψηφίσματος πρέπει να σημάνει μια τολμηρή κυβέρνηση, αλώβητη στις κραυγές της μειοψηφίας, που θα δίνει απαντήσεις στο πως θα πάει μπροστά ο τόπος. Που θα μιλάει καθαρές κουβέντες και θα κάνει σοβαρή δουλειά.

Ο δρόμος θα είναι δύσβατος, οι κραυγές εκωφαντικές, τα συμφέροντα επιθετικά. Άλλα θα πρέπει εμείς οι πολιτικοί να θυμόμαστε τη ρήση του Ελ. Βενιζέλου στη Βουλή το έτος 1930:

«…Πρέπει να λέγωμεν εις τον κόσμον την αλήθειαν όπως είναι. Ας μας υβρίζουν. Δεν πρέπει να γινόμεθα ούτε βουλευταί, ούτε γερουσιασταί, ούτε πρωθυπουργοί αν δεν θέλωμεν να μας υβρίζουν.» Συνεδρ. Βουλής 27 Ιουνίου 1930

Ή όπως το είπε ο Χάρι Τρούμαν: «αν δεν αντέχεις τη ζέστη, φύγε από την κουζίνα»

Ξέρουμε ότι η μόνη σωτηρία  είναι η σωτηρία του τόπου.
 Δίνω ψήφο εμπιστοσύνης στην παρούσα κυβέρνηση».