Όταν βάζεις φόρους και όταν κουρεύεις πρόβατα...

«Όταν βάζεις φόρους και όταν κουρεύεις πρόβατα,
καλό είναι να σταματάς πριν γδάρεις το πετσί»

Aπόφθεγμα του Αμερικανού Ιατρού και συγγραφέα Austin O΄Malley. Στην περίπτωσή μας και στην τραγική κατάσταση που ζούμε το ψαλίδι του κουρέματος πέρασε δυστυχώς και το πετσί! Φτάσαμε στο έσχατο σημείο του ξεπεσμού και είναι ιδιαίτερα οδυνηρό αν έχεις κάποιες ευαισθησίες να βλέπεις καθημερινά μέσα από τις οθόνες της τηλεόρασης όλη την υφήλιο να ασχολείται αρνητικά με την Ελλάδα, το κακό πρόβατο της Ευρωζώνης.

Τρίζουν τα κόκαλα των προγόνων μας, όσων έχυσαν το αίμα τους για αυτή τη χώρα, για την ελευθερία, για μιαν ιδέα. Σήμερα επικρατεί τέτοια σύγχυση στη ζωή μας που το μυαλό έχει θολώσει και η απογοήτευση έχει φωλιάσει για τα καλά μέσα μας. Αναμφισβήτητα, όπως έχω ξαναπεί, όσοι μας κυβέρνησαν τις προηγούμενες δεκαετίες φέρουν βαρύτατες ευθύνες. Όλοι ανεξαιρέτως και οι πράσινοι και οι μπλε, ακόμα και όσοι συνυπήρξαν επί συγκυβέρνησης  έστω και για εκείνο το μικρό χρονικό διάστημα.

Το πολιτικό μας σύστημα νοσεί βαθύτατα γιατί έχει στηρίξει τα σαθρά θεμέλια του πάνω σε θεωρητικές βάσεις, πάνω σε άκρατη υποσχεσιολογία, ρουσφετολογία και σε σκάνδαλα επί σκανδάλων. Το λυπηρό είναι που ακόμα και στις έσχατες αυτές στιγμές υπάρχει κόσμος που ακολουθεί πιστά το άρμα της δήθεν αλλαγής και ανανέωσης και από την άλλη πλευρά βλέπεις σήμερα νέους ανθρώπους να πιστεύουν ότι αλλάζοντας δυο, τρεις λέξεις και ωραιοποιώντας καταστάσεις, προσθέτοντας τα πασίγνωστα θα, τα ίδια χθεσινά γνωστά πρόσωπα σε διαφορετικούς ρόλους μπορούν αύριο -αν έρθουν- να αλλάξουν την κατάσταση.

Δυστυχώς ο Έλληνας σήμερα είναι σαν τον ναυαγό που προσπαθεί εναγωνίως να σωθεί από τον πνιγμό και ψάχνει να πιαστεί από οπουδήποτε. Όλοι συνειδητοποιούμε ότι μας τελείωσαν οι ιδεολογικοί προβληματισμοί, οι μεγάλες ιδέες τα λόγια ουσίας. Στον κόσμο μας επικρατεί καθολικά ο νόμος της ζούγκλας ο ισχυρότερος καταποντίζει τον αδύνατο, με τα γνωστά αποτελέσματα, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι  φτωχοί πάμφτωχοι.

Σήμερα την Tρόικα και τους εταίρους τους ενδιαφέρουν οι αριθμοί και μόνο αυτοί, αλλά με υπολογισμούς, με λογιστικά τερτίπια, με μείωση μισθών και συντάξεων, με  απολύσεις και ραγδαία αύξηση του ποσοστού των ανέργων δεν μπορώ να διανοηθώ ανάπτυξη, δεν μπορώ να δω πουθενά μέλλον.

Είναι αδιανόητο και απάνθρωπο να ξεζουμίσεις το εργατικό δυναμικό για χρέη ανεξόφλητα από τα οποία τα περισσότερα οφείλονται σε κακοδιαχείριση και μεγάλα σκάνδαλα και ειδικά όταν οι φταίχτες δεν πρόκειται να πληρώσουν ποτέ. Το αύριο είναι ζοφερό και το χειρότερο όλων είναι ότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, δεν ξέρουμε ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα, το μόνο που καταλαβαίνουμε εκτός των πορωμένων βέβαια είναι ότι όλοι τους είναι το ίδιο και όποιος πλέον και να έχει τα ηνία της χώρας είναι απλός εκτελεστής των εντολών των ισχυρών της νομισματικής ένωσης.

Και εν μέσω αυτού του τυφώνα βρισκόμαστε πλησίον του φαλιμέντου!  Ενώ θα έπρεπε ήδη να έχουν βρεθεί δρόμοι συνένωσης, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο και όπως εύστοχα είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης : «Σήμερα είμαστε στον Τιτανικό, το καράβι βουλιάζει και εμείς πλακωνόμαστε στο κατάστρωμα επειδή έπιασαν έναν χαρτοκλέφτη στο καζίνο…»
Καληνύχτα και έφεξε…»