Πετούν γεράκια απ' τις φωλιές...

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η τραγική είδηση ότι ο Γιώργος Ψαθάς δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Μάγκας, Κιμπάρης, Αρσενικός -που έγραψε ο Κώστας Καντζούρας-, Ξεχωριστός, Απλός, Λαϊκός, Οδοστρωτήρας, Βουνό.

Το βουνό έσπασε.

Από τους πρώτους ανθρώπους που γνώρισα στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο, γιατί όταν έριξα άγκυρα σε αυτόν τον τόπο και ρώτησα τον Νίκο Παπανταζή "πως θα βγάλω άκρη με 90-100 ομάδες της Εύβοιας", ο κυρ' Νίκος μου απάντησε "μην τρελαίνεσαι, θα ακολουθήσεις την ιεραρχία".

Και η ιεραρχία είχε στην κορυφή το Περιφερειακό πρωτάθλημα, μετέπειτα Δ’ Εθνική.

Και στην Δ’ Εθνική άρχοντας ήταν ο Ηρακλής Ψαχνών με Άρχοντα γενικό αρχηγό τον Γιώργο Ψαθά.

Μια Τετάρτη με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου είπε «που είσαι, βγες στη Λιανή Άμμο, θα έρθεις μαζί μας με το πούλμαν στο Μοσχάτο για το Κύπελλο Ερασιτεχνών, σε νοκ άουτ παιχνίδι».

Έτσι κι έγινε… (αν θυμάμαι καλά αποκλείστηκε ο Ηρακλής σε ματς ...αίμα κι άμμος).

Στον γυρισμό χτύπησε το κινητό μου και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Νίκος Παπανταζής: «Γιάννη χάλασε το σήμα του σταθμού, δεν έχουμε εκπομπή το απόγευμα, θα το πεις το πρωί το ρεπορτάζ».

Με το πούλμαν στον δρόμο του γυρισμού δεν είχαμε βγει ακόμη από την Αθήνα…Μετά από 1,5 ώρα έπαιζαν ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, πρώτος ημιτελικός Κυπέλλου στην παλιά Φιλαδέλφεια. Όλα αυτά το 2003.

Λέω στον Ψαθά «κύριε Γιώργο, πες στον οδηγό να σταματήσει, να πάω στη Φιλαδέλφεια».

"Πως θα πας στη Φιλαδέλφεια;"

"Θα πάρω ταξί…"

"Δεν θα πάρεις ταξί να πληρώσεις 15 και 20 ευρώ…Θα σε πάμε με το πούλμαν να σε αφήσουμε σε σημείο που να σε βολέψει να πάρεις μετρό ή ηλεκτρικό και θα πας κύριος στο γήπεδο…Εντάξει;"

"Εντάξει!"

Κατεβαίνω από το πούλμαν, με το που ...φεύγει, μπαίνω στο πρώτο ταξί που βρήκα μπροστά μου.

Στη διαδρομή πιάνουμε κουβέντα με τον οδηγό για την μπάλα. Του λέω ότι ήρθα για τον Ηρακλή Ψαχνών και πάω Φιλαδέλφεια να δω τον ΠΑΟΚ.

Και στο πρώτο κόκκινο φανάρι σταματάμε ακριβώς δίπλα στο πούλμαν του Ηρακλή.

Του λέω του ταξιτζή «να ο Ηρακλής Ψαχνών» και αρχίζει και κορνάρει λες και πήγαινε σε γάμο...

Είσαι καλά ρε φίλε, είπα θα πάω με τον ηλεκτρικό και έχεις ξεσηκώσει τη μισή Αθήνα.

Ο Ψαθάς κοιτούσε από το παράθυρο του πούλμαν κι εγώ χαιρετούσα από το παράθυρο του ταξί.

Με καλεί στο τηλέφωνο: "Δεν σου είπα να πας με τον ηλεκτρικό;"

Λέω: "Πέρασε ένα ταξί και μου είπε ...μήπως πας Φιλαδέλφεια";

Γέλαγε, αλλά από μέσα του θα έλεγε "που τον βρήκαμε αυτόν".

Και πέρασαν τα χρόνια και ο Γιώργος Ψαθάς, όντας πρώτος πολίτης μιας ευρύτερης περιοχής και όχι ενός αθλητικού οργανισμού έμεινε ο ίδιος απλός άνθρωπος που πρωτογνωρίσαμε.

Αν το καλούσες στο τηλέφωνο να του αναφέρεις ένα πρόβλημα, δεν έλεγε "θα το δω", αλλά "κλείσε και σε παίρνω"...

Και ήταν θέμα λεπτών να εμφανιστεί στο …καντράν το όνομα «Ψαθάς», άσχετα αν παράλληλα μιλούσε με άλλους δυο-τρεις, λόγω του τρεξίματος από τις πολλές υποχρεώσεις.

Δεν πέρασε ένας μήνας όταν περπατούσα στην Αβάντων και με φώναξε για να μου πει «η Αρτάκη θέλει έναν box to box χαφ, μπαλάτο, μπουκαδόρο, να κουβαλάει την μπάλα. Δεν έχει τέτοιο παίκτη».

Λίγο καιρό πριν, γελούσαν (και) τα μάτια του με την παρουσία της Κλαυδίας στα Ψαχνά (κεντρική φωτό πάνω), όταν η κεντρική πλατεία της πόλης θύμισε τουρνικέ σε ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός έξω από το Καραϊσκάκης (σ.σ. αγαπημένος του προορισμός) ή τη Λεωφόρο, αντίστοιχα.

«Το τελευταίο διάστημα ο Γιώργος Ψαθάς ήταν εμφανώς καταβεβλημένος, αλλά δεν μιλούσε για το σοβαρό θέμα υγείας που τον ταλαιπωρούσε» έγραψε το egnomi.gr το μεσημέρι.

Γιατί δεν ήθελε να τον ...λυπάται κανείς και να λέει "κρίμα ο δήμαρχος". 

Γιατί ήταν τόσο περήφανος, όσο περήφανα πετούν τα γεράκια απ’ τις φωλιές…

Καλό ταξίδι δήμαρχε στους ουρανούς που άνοιξες φτερά!