Η Αρτάκη να γυρίσει τον διακόπτη, ο Μεθενίτης, ο Μπινιάκος και η καζούρα που πρέπει να έχει όρια

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Αν πριν την έναρξη του πρωταθλήματος έλεγαν στην Αρτάκη να πάρει το σενάριο με τις τρεις ισοπαλίες θα έλεγε «όχι ευχαριστώ». Και με δυο ήττες και μια νίκη τους ίδιους βαθμούς (3) θα είχε. Δυο παιχνίδια εντός έδρας και ένα εκτός με μια ομάδα (Αφάντου) που δεν είναι δα και μεγαθήριο, με χαμηλότερο μπάτζετ και όχι τοπ όνομα στον όμιλο, το 9ποντο έδειχνε εφικτό.

Ο Γιώργος Βαζάκας μετά το τέλος του ματς με τη Ρόδο ήταν προβληματισμένος, αλλά έδωσε τη δική του εξήγηση: Το ματς με την Κάρυστο ήταν ντέρμπι, αλλά η μπάλα δεν ήθελε τον ΑΟΝΑ, «στην Αφάντου μας έκλεψαν» πρόσθεσε, και κόντρα στη Ρόδο η ομάδα είχε πίεση από τα δυο πρώτα αρνητικά αποτελέσματα και βρήκε απέναντί της ένα καλοδουλεμένο σύνολο.

Όμως, ο Βαζάκας με τον ερχομό του και περισσότερο με τις δηλώσεις του το καλοκαίρι ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών στον ...Θεό και τώρα καλείται να διαχειριστεί μια περίπλοκη κατάσταση.

Προφανώς, έχει ξαναβρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και έχει γυρίσει τον διακόπτη, αλλά τα χάντικαπ δεν καλύπτονται κάθε μέρα.

Κατά κάποιο τρόπο μπήκε στα ...παπούτσια του Λουτσέσκου και αυτό που θέλησε να περάσει προς τα έξω είναι ότι έχει διαμορφωθεί ένα κλίμα, λες και πλησιάζει η καταστροφή ή το πρωτάθλημα λήγει και ο ΑΟΝΑ παλεύει για τη σωτηρία του.

Μπορεί ο ΑΟΝΑ να είναι ευχαριστημένος με τρεις βαθμούς στο σακούλι του, στη ζώνη των  πλέι άουτ, έστω και μετά από τρεις αγωνιστικές; Ασφαλώς και όχι. Ο Βαγιάννης έχει κάνει μια σοβαρή επένδυση ...καταδικασμένη να φέρει τη χαρά στην πόλη.

Αλλά η εσωστρέφεια που διαμορφώθηκε το απόγευμα της Κυριακής, τόσο κατά τη διάρκεια του ματς, αλλά πολύ περισσότερο μετά το σφύριγμα της λήξης, είναι απίστευτη.

Εφάμιλλο του κλίματος που συνάντησαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ μετά τη συντριβή στο Κύπελλο με 4-1 από την ομαδάρα της Λιβαδειάς ή οι παίκτες του Παναθηναϊκού μετά την πανωλεθρία με 3-2 στον Βόλο από την Κηφισιά.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο φίλαθλος πληρώνει εισιτήριο, έχει απαιτήσεις, στεναχωριέται, θα αντιδράσει σε ένα κακό αποτέλεσμα, θα δυσανασχετήσει σε μια κακή μεταβίβαση, όμως, άλλο η κριτική, άλλο η ισοπέδωση.

Δεν ξέρω αν ήταν το "Χ" εντός ή εκτός ατζέντας. Ο καθένας βλέπει την ομάδα του σε σχέση με τον ανταγωνισμό από τη δική του οπτική.

Αυτό που είδα προσωπικά είναι ότι ο ΑΟΝΑ αγωνίστηκε κόντρα σε μια πολύ καλή ομάδα με συνεργασίες και αυτοματισμούς. Μπάλα παίζει και ο αντίπαλος.

Η Ρόδος αιφνιδίασε την Αρτάκη, ανέβασε ψηλά τις γραμμές της και στο πρώτο τέταρτο νόμιζες ότι βλέπεις βερσιόν της Παρί Σεν Ζερμέν (εντάξει κόψε κάτι)…

Εχουν πολλά προβλήματα τα «ελάφια» όπως είπε αργότερα στη συνέντευξη τύπου ο Ηλίας Φυντάνης, αλλά οι 11 που αγωνίστηκαν στο αρχικό σχήμα ήξεραν τι ήθελαν μέσα στο γήπεδο.

Και είναι γεγονός ότι ερχόντουσαν φάτσα με το τέρμα μέσα από οργανωμένες επιθέσεις, ενώ η Αρτάκη που έκανε φάσεις (σ.σ. αυτή του Ρουμπιέ για να γίνει το 1-0 δεν χάνεται) προήλθαν μέσα από λάθη, κόντρες και σπόντες.

Κι όταν ο αντίπαλος σε …τρυπάει με κάθετες, θέλεις να επιτεθείς, αλλά φοβάσαι μην εκτεθείς την επόμενη στιγμή.

Η εικόνα της Αρτάκης δεν είναι αυτή που θα ήθελε η διοίκηση, ο Βαζάκας, τα ίδια τα παιδιά και ο κόσμος, αλλά οι αφορισμοί τη δεδομένη στιγμή δεν θα βοηθήσουν το γκρουπ να σηκώσει κεφάλι.

Βέβαια, όπως είπε πρόσφατα ένας ΠΑΟΚτσής, ο Νίκος από τα Γιαννιτσά, (όταν ακόμη ο ΠΑΟΚ βρισκόταν στο κεφαλόσκαλο της βαθμολογίας) ..."χτυπάω το καμπανάκι, για να μην βρεθούμε από πρώτοι ...πέμπτοι. Και ο Τιτανικός πριν βουλιάξει, ήταν ο Τιτανικός".

Η Μπαρτσελόνα έφαγε τέσσερα από την Σεβίλλη του Αλμέιδα. Θα τρελάθηκε ο ΑΕΚτζής γιατρός, Χάρης Παπαγεωργίου, στο άκουσμα της είδησης. Για τον ίδιο ο Αλμέιδα είναι persona non grata.

Όπως θα τρελαθεί ο κόουτς Αναγνώστου, όταν μάθει ότι στον αγώνα της Β’ ΕΠΣΕ, ΑΕΧ-ΑΟΝΑ Β’, ο ρέφερι Βελέντζας κράτησε 6 λεπτά καθυστερήσεις και στο 96’ σφύριξε πέναλτι υπέρ των γηπεδούχων (αμφισβητήθηκε απ΄ τον Μιχάλη Μαύρο, αλλά δεν μπορώ να έχω γνώμη). Ο ΑΟΝΑ Β’/Κύζικος αναφέρει ότι η μπάλα βρήκε το χέρι ποδοσφαιριστή, αλλά ήταν χαμηλά χέρι στήριξης, ο ρέφερι είδε πλονζόν.

Ο Αναγνώστου σήμερα ανακοινώθηκε επίσημα από το Μαντούδι και για την Αναγέννηση έρχεται αύριο …καυτό ρεπορτάζ.

Η Κάρυστος έπαιξε κόντρα σε μια ομάδα με βαριά φανέλα και ιστορία, τον Διαγόρα, που θα κυνηγήσει κι αυτός την 6αδα. Έχασε από ένα πέναλτι, αλλά ο κόουτς Μαγκαφίνης και οι παίκτες του κρατάνε την καλή εμφάνιση και την υπεροχή. Αν μέχρι πρότινος έλεγαν στην Κάρυστο ότι θα παίξει στο …μισό γήπεδο τον Διαγόρα, θα γελούσαν και τα …δελφίνια στον Ατλαντικό.

Την Κυριακή ο ΑΟΚ υποδέχεται τον Αμαρυνθιακό και η αναμέτρηση έχει ξεκάθαρο φαβορί τους γηπεδούχους. Η Βάθεια δεν θα πετάξει λευκή πετσέτα, ωστόσο εκπροσωπεί τον νομό στη Γ’ Εθνική και έχει τον σεβασμό μας.

Ο Μπινιάκος πετυχαίνει απίθανο γκολ. Δεν είναι μόνο η εκτέλεση, είναι η υποδοχή της μπάλας και η αλλαγή κατεύθυνσης πριν σουτάρει.

Όσον αφορά τα επεισόδια ήταν αναμενόμενο ότι θα πιαστούν στα χέρια με τον Γιάννη Παύλου να τρέχει να τους χωρίσει. Απουσιάζει και ο Θοδωρής Κωστάκης στην Πάφο, να βάλει μια τάξη με τις γνωστές ατάκες του.

Αλλά τα «αγκαλιάσματα» στην εξέδρα εύκολα θα είχε απόδοση 1.05 στο στοίχημα.

Η διακοπή οφείλεται στο ότι χτύπησε ένας φίλαθλος και έπρεπε να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες από τον γιατρό Δημήτρη Γερογιάννη. Και χωρίς γιατρό στον αγωνιστικό χώρο, δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί το ματς.

Η καζούρα είναι αποδεκτή, τα επεισόδια όχι. Βέβαια και η καζούρα καλό είναι να έχει όρια. Προσωπικά ποτέ δεν έχω πειράξει άνθρωπο μετά από ήττα της ομάδας του από τη δική μου. Και όπως δεν ενοχλώ, δεν θέλω και να με ενοχλούν. Στο Λύκειο στη Θεσσαλονίκη είχα έναν συμμαθητή, αρειανό.

Είχαν πάρει ένα κύπελλο Κόρατς στον τελικό με την τουρκική Τόφας Μπούρσα. Έμενα κοντά στον Λευκό Πύργο, στη Λεωφόρο Στρατού.

Εκλεισα τα παντζούρια, έβαλα βαμβάκια στα αυτιά μου για να μην τους ακούω και την άλλη μέρα πήγα στο σχολείο. Και ήρθε αυτός ο αρειανός με το πρωτοσέλιδο της «Αθλητική Μακεδονίας-Θράκης» που έγραφε ξέρω ‘γω ...«Αρης-Αυτοκράτορας» και μου κόλλησε την εφημερίδα στη μούρη.

Του λέω «την επόμενη φορά, θα σου κολλήσω την μούρη στον τοίχο» (στο μεταξύ από τότε δεν ξαναπήγαν στον Λευκό Πύργο).

Μετά άρχισε τα …συγγνώμη φιλαράκι.

Μου έχει εξιστορήσει και ο συνάδελφος στην (Ευβοϊκή Γνώμη) Χρήστος Παθούλας, -ο οποίος είναι Ολυμπιακός, μια ιστορία. Μια μέρα στο σχολείο τον ενόχλησε ένας Παναθηναϊκός.

Ο Παθούλας κρατούσε μια «Αμίτα» και την ζούληξε με δύναμη πάνω στον …αντίπαλο. Ο άλλος για δυο μέρες μύριζε βερίκοκο-μήλο-πορτοκάλι-ανανά.

Όπως λέει και ο Σταύρος Κόλκας, ένα παιχνίδι είναι η ροή αγώνα και οι στιγμές. Ο Λήλας κρατάει τη ροή και ο Ελλήσποντος μια στιγμή από κόρνερ και κεφαλιά του Κουζούλογλου στα δίχτυα. Το Βασιλικό (λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα) πάγωσε.

Ο Θανάσης Μεθενίτης έφυγε ...σφαίρα στα αποδυτήρια και περίμενες τους παίκτες του. Η πρώτη του κουβέντα ήταν «θα μας δώσει τους βαθμούς η μοίρα της μπάλας σε κάποιο άλλο ματς».

Και μετά μπήκε στα αποδυτήρια. Η πόρτα έκλεισε και για ένα λεπτό …πάτησε το γκάζι. Μετά ηρέμησε, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι η στρογγυλή θεά παίζει περίεργα παιχνίδια. Πήρε μια βαθιά ανάσα και έκανε δηλώσεις, τονίζοντας ότι ο Λήλας έχει αρκετά νεαρά παιδιά και το μέλλον του δεν μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με μία νίκη, μια ισοπαλία ή μια ήττα.

Και ειδικότερα στο τοπικό ποδόσφαιρο οι ομάδες δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Γι’ αυτό επέλεξα για κεντρική εικόνα του κειμένου τις τρεις χαμογελαστές κυρίες στο μπαλκονάκι του γηπέδου της Λαμψάκου. Οτιδήποτε άλλο που ξεπερνά τα όρια είναι μη αποδεκτό...