Η ατυχία του Ντελέκου, η άδεια που τελειώνει και τα ξεχασμένα κλειδιά ...στην Γρηγορίου Λαμπράκη

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Τις τελευταίες μέρες της άδειας διανύει η «Γνώμη». Είχαμε υποσχεθεί ότι η ενημέρωση δεν θα σταματήσει, γιατί είναι η φύση της δουλείας τέτοια και «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον».

Όχι ότι σας νοιάζει, αλλά γύρισα από τη Θεσσαλονίκη. Είδα το ματς του ΠΑΟΚ με την …χάμπουργκερ, πως τη λέγανε αυτή την ομάδα από την Αυστρία.

Έπιασα τον εαυτό μου γύρω στο 60’ να κάθομαι στο καρεκλάκι (που σπάνια συμβαίνει αυτό) και να αναρωτιέμαι «τι βλέπουν τα μάτια μου». Παραλίγο να μας πάρει ο ύπνος. Ήμουνα σαν τον Τραμπ, που του μιλάνε ο Πούτιν και ο Ζελένσκι και έχει φάτσα «άντε τελειώνετε να πάω να κοιμηθώ, γιατί βαρέθηκα». Μισή φάση δεν κάναμε.

Πριν τη σέντρα συναντήθηκα και με τους 37 Αυστριακούς που ήρθαν στην Τούμπα κι έκλεισαν κερκίδα που χωράει 7000 άτομα. Από τη μια λες, δεν είναι δυνατόν, διότι έμεινε κόσμος απέξω χωρίς εισιτήριο, από την άλλη δεν βάζεις και το χέρι σου στη φωτιά ότι δεν θα γίνει η στραβή αν είμαστε σε απόσταση βολής.

Πριν μερικά χρόνια μπήκε στην μπουτίκ του ΠΑΟΚ ένας καψερός φίλος της Σάμροκ Ρόβερς. Παίζει να ήταν και ο πιο ήρεμος φίλος του κλαμπ, φόραγε κάτι γυαλάκια, σαν τον Χάρι Πότερ έμοιαζε. Να αγοράσει ασπρόμαυρα αναμνηστικά ήθελε ο άνθρωπος.

Και μόλις τον αντίκρισε ο Νίκος ο πεταλούδας από το Κορδελιό, τον πλησίασε, του έδεσε το κασκόλ στο λαιμό κόμπο και άρχισε να τον σφίγγει.

Ευτυχώς τον άφησε, του λέω «ρε πας καλά, θα τον πνίξεις τον άνθρωπο» και απάντησε «εντάξει συγγνώμη, με έπιασε η τρέλα μου». Δηλαδή όποτε σε πιάνει εσένα η τρέλα σου, θα κινδυνεύει ο μισός πληθυσμός; Έλα Παναγία μου.

Στο μεταξύ, κατάφερα να κλειδωθώ έξω από το σπίτι που πλήρωσα για μια βδομάδα. Πήγα να πάρω καφέ στην Γρηγορίου Λαμπράκη και αντί να βάλω στην τσέπη μου τα κλειδιά του σπιτιού της Θεσσαλονίκης, έβαλα αυτά της Χαλκίδας.

Η ώρα ήταν 9 το πρωί, ο ιδιοκτήτης ξύπνησε και είδε τις κλήσεις στις 11.30. Λογικά είχε πάρει πρέφα ότι …γεννήθηκα για την καταστροφή και ευτυχώς είχε αφήσει δεύτερο κλειδί στην κάτω πόρτα (στη θυρίδα), ενώ όταν ανέβηκα στο διαμέρισμα, …άνοιξε την πόρτα με τηλεχειριστήριο από απόσταση. Δεν ήξερα ότι έχει προχωρήσει τόσο πολύ η τεχνολογία.

Τέλος καλό όλα καλά… Η αρχή, όμως, δεν ήταν καλή για τον Βαγγέλη Ντελέκο, ο οποίος με το «καλημέρα» έγινε ο μεγάλος άτυχος, με το παιδί να τραυματίζεται σοβαρά στο φιλικό με την Κάρυστο.

Ο Βαγγέλης, που χαίρει καθολικής εκτίμησης, γιατί πέρα από ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής -που έχει αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο-, είναι και ένα άκρως σεβαστικό παιδί με ήθος και αρχές από το σπίτι του. Η φράση "ένα από τα καλύτερα παιδιά στον χώρο" δεν είναι και τόσο κλισέ.

Όχι ότι γίνονται …διακρίσεις στους τραυματισμούς, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να εκθειάσω τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου αθλητή ...και το facebook κατακλύστηκε από ευχές για καλή ανάρρωση. Έπεται η ποδοσφαιρική του αξία.

Έσμιξε μετά από καιρό, σε κοινή εκδρομή, και η «μπαλαδο-παρέα» των πατεράδων Ντελέκου, Χατζηστάμου και Παπαδάκη (σ.σ. δεν ξέρω αν ήταν στο γήπεδο ο Τάσος Ταυταρίδης) και οι άνθρωποι γύρισαν «φαρμακωμένοι».

Επίσης, είναι επιτακτικό να υπάρξει καλύτερη διαχείριση, για την αντιμετώπιση παρόμοιων περιστατικών και να μην ταλαιπωρούνται οι αθλητές ώρες ολόκληρες, για τα αυτονόητα. Έχουν που έχουν τον πόνο τους.

Να ευχηθούμε στον Βαγγέλη σιδερένιος και επάνοδο στους αγωνιστικούς χώρους. Δυστυχώς, η μπάλα έχει και τις κακές στιγμές της, δεν είναι μόνο φήμη και χειροκρότημα.

Ο Κώστας Φορτούνης στο πρόσφατο παρελθόν υπέστη …back to back σοβαρό τραυματισμό (ξέρω, δεν αποτελεί παρηγοριά) και σε αυτές τις περιπτώσεις το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι υπομονή.

Σε κανονικούς ρυθμούς θα επιστρέψουμε από την ερχόμενη Δευτέρα. Αύριο έχει φιλικό η Χαλκίδα με την ομάδα Νέων του Λεβαδειακού στο Στάδιο, ενώ η Προποντίδα θα φιλοξενήσει τον Λήλα.

Για τη Χαλκίδα μου μετέφεραν άκρως κολακευτικά σχόλια στο φιλικό με την Αρτάκη. Μου είπαν ότι για μεγάλο διάστημα ο ΑΟΧ ήταν καλύτερος και δεν φαινόταν η διαφορά κατηγορίας.

Πιστεύω θα τη βρει την άκρη της η Αρτάκη και μέχρι να ξεκινήσουν οι επίσημες υποχρεώσεις της θα υπάρχουν αλλαγές στο ρόστερ. Όλοι θα κρίνονται μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Τους Αργεντίνους δεν έχει πάρει κάπου το μάτι μου τώρα που έλειπα, δεν έχω κάνει ρεπορτάζ, αλλά φαντάζομαι δεν έκλεισαν μετά τα εργομετρικά.

Όπως πολύ καλά λόγια άκουσα και για τη Μακρυκάπα που κέρδισε 1-0 την Προποντίδα, αλλά δημιούργησε κι άλλες φάσεις για γκολ, έχοντας ένα ποιοτικό «οπλοστάσιο» με έμπειρα παιδιά.

Η Προποντίδα έχει χαμηλό μέσο όρο ηλικίας στα μετόπισθεν. Χρειαζόταν έναν έμπειρο αμυντικό που θα ήταν …σημείο αναφοράς, όπως ο Τσέλλος στον ΑΟΧ. Είχε κάνει κρούση τόσο στον Κώστα Καραμπά, όσο και στον Παναγιώτη Γεωργίου.

Ο πρώτος λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν κατάφερε να ενσωματωθεί στο γκρουπ και ο δεύτερος συμφώνησε με τον Ευβοϊκό Αγίου Νικολάου.

Ξεκίνησε και το Κύπελλο Ελλάδας. Κάθισα λίγο σήμερα το απόγευμα να δω την ΑΕΛ, γιατί παίζουμε μαζί την Κυριακή και παρίστανα τον σκάουτερ.

Αγωνίστηκε στην Καλαμάτα και στο πρώτο ημίωρο η «μαύρη θύελλα» την είχε κάνει «γιο-γιο». Στο 1-0 ο Παμλίδης κάνει περιστροφή και πλασάρει στα δίχτυα. Κίνηση που ο Τσάλοφ δεν την κάνει, ακόμη κι αν έχει αντίπαλο …κώνο (που έχουμε μπλέξει, δεν περιγράφεται).

Τελικά το «αλογάκι» «απέδρασε» με τη νίκη-πρόκριση (1-2), ενώ αύριο παίζει η Athens Kallithea (σ.σ. στον Καμπανιακό) μετά την προετοιμασία της στην περιοχή «Ψαθάς Village», αλλά και με την αύρα του Νίκου Κιαπέκου, ο οποίος έγινε κολλητός με τον βετεράνο Γιώργο Αλεξόπουλο (έχει αναλάβει κομβικό ρόλο στην αθηναϊκή ομάδα)…