ΡΕΠΟΡΤΑΖ - ΓΝΩΜΗ: Άγγελοι σε ...διαβολεμένες καταστάσεις

Ο Σπύρος Ραπτάκης είναι ο πρώτος Ευβοέας που καταγράφηκε στη Δασική Υπηρεσία το 1984 ως εθελοντής δασοπυροσβέστης, κάτι που στη συνέχεια ακολούθησε και ως επάγγελμα, καθώς έγινε υπάλληλος του Δασονομείου μετά από σχετικές σπουδές.

 

Το 1994 ίδρυσε την εθελοντική ομάδα, στην οποία συμμετείχαν 13χρονα παιδιά από τα Ψαχνά. Από τότε μέχρι σήμερα, ο σύλλογος διαθέτει δικά του πυροσβεστικά οχήματα, ασθενοφόρο, εκχιονιστικό και εξειδικευμένο εξοπλισμό. 

 

Για την ίδρυση της ομάδας ο Σπύρος Ραπτάκης είπε στη «Γνώμη»: «Το 1994 ξεκίνησαν να έρχονται Αλβανοί λαθρομετανάστες στην Ελλάδα και η αστυνομία τούς αναζητούσε. Μια ομάδα παιδιών από τα Ψαχνά, τα οποία ήθελαν να προσφέρουν, ζήτησαν από την αστυνομία να βοηθήσουν στις έρευνες για παράνομους μετανάστες.

 

»Ο τότε επικεφαλής του αστυνομικού τμήματος Κώστας Γούμενος το θεώρησε πολύ επικίνδυνο και τους παρέπεμψε σε μένα για να τους απασχολήσω με κάτι πιο δημιουργικό. Έτσι, ιδρύθηκε ο σύλλογός μας, που μετρά 30 χρόνια ζωής».

 

Η δράση του συλλόγου είναι μεγάλη. Το περιστατικό, όμως, που σημάδεψε τον Σπύρο Ραπτάκη είναι η πυρκαγιά με τους πέντε νεκρούς στον Μίστρο, για το οποίο μας είπε: 

 

«Στις πυρκαγιές του 2007 έφτασα πρώτος με ένα πυροσβεστικό όχημα στον Μίστρο. Το χωριό ήταν σαν νεκρό. Πλησιάζοντας τη φωτιά είδα ένα αγροτικό να κατεβαίνει κορνάροντας έχοντας πίσω δύο εγκαυματίες. Ο ένας πέθανε στο νοσοκομείο και ο άλλος σώθηκε.

 

»Μόλις έφτασα στη ρεματιά, ήρθε κλαίγοντας ο Ηρακλής Τσώκος, με έπιασε αγκαλιά και μου έδειξε τέσσερις σορούς στο έδαφος λέγοντας: “Αυτός είναι ο αδελφός μου, αυτός ο ξάδελφός μου, αυτός ένας φίλος μου...”. Ήταν μία συγκλονιστική στιγμή, που με σημάδεψε για όλη μου τη ζωή».

 

Υπήρξαν, όμως, και ευχάριστες στιγμές, όπως για παράδειγμα τον χειμώνα του 2006, όταν πήγε στον Άγιο με ασθενοφόρο και εκχιονιστικό για να παραλάβει μία έγκυο γυναίκα που έφερναν από τη βόρεια Εύβοια. «Δεν πρόλαβε να φτάσει στο νοσοκομείο. Την ξεγεννήσαμε μέσα στο ασθενοφόρο και όλα πήγαν καλά» θυμήθηκε ο ίδιος.

 

 

 

Ο Νίκος Ενωτιάδης, γιος του πρώην δημάρχου Κηρέως Πρόδρομου Ενωτιάδη, ασχολείται με την εθελοντική προσφορά από το 2007, όταν ήταν 17 χρονών. Η ομάδα ιδρύθηκε από παιδιά του χωριού και καταγράφει αξιόλογη δράση μέχρι σήμερα. 

Πάντα του άρεσε να προσφέρει και, όταν οι φίλοι τού πρότειναν να συμμετάσχει, το δέχτηκε με πολλή μεγάλη χαρά. Έζησε πολλές δύσκολες καταστάσεις, αλλά μία ήταν η δυσκολότερη. 

Πρόκειται για τη μεγάλη φωτιά της βόρειας Εύβοιας τον Αύγουστο του 2021, όταν ολόκληρη η περιοχή καταστράφηκε και δεν έχει κλείσει τις πληγές της μέχρι σήμερα. 

«Δεν είναι εύκολο να περιγράψω αυτές τις εικόνες. Εστίες φωτιάς ξεπηδούσαν από παντού. Τρέχαμε από τη μία περιοχή στην άλλη και πάλι δεν προλαβαίναμε να κάνουμε πολλά πράγματα» είπε ο Νίκος στη «Γνώμη» και πρόσθεσε:

«Κανείς δεν ήξερε πού πρέπει να πάει. Πυροσβέστες και εθελοντές ήμασταν ζαλισμένοι από το τεράστιο και καταστροφικό μέτωπο. Ήταν μια εφιαλτική εβδομάδα, που δεν θα την ξεχάσω ποτέ».

Ποτέ, όμως, δεν θα ξεχάσει και το θαύμα που έγινε, όταν η φωτιά πλησίασε το Προκόπι. Τότε πραγματοποιήθηκε λιτανεία και παράκληση στον Άγ. Ιωάννη τον Ρώσο να σώσει το χωριό.

«Ήρθε ξαφνική βροχή χωρίς να υπάρχουν σύννεφα στον ουρανό. Η φωτιά έσβησε και το χωριό σώθηκε. Μπορεί κάποιοι να μην πιστεύουν στα θαύματα και να θεωρούν ότι συνέβη κάτι άλλο. Αν το ζούσαν, όμως, δεν θα είχαν την παραμικρή αμφιβολία» δήλωσε ο ίδιος. 

 

 

 

Ο Νίκος Αποστόλου με τους εθελοντές του έχουν αναπτύξει τεράστια δράση στη νότια Εύβοια και όχι μόνο συμμετέχοντας σε κατασβέσεις πυρκαγιών, αλλά και διασώσεις, αφού και τα δύο περιλαμβάνονται στους σκοπούς της ομάδας. 

Το τελευταίο διάστημα η ομάδα αναπτύσσεται ακόμη περισσότερο δημιουργώντας πυρήνες σε όλη την Εύβοια, ώστε να μπορούν να συνεργάζονται μεταξύ τους σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, αλλά κυρίως σε παρεμβάσεις διάσωσης. 

Οι λόγοι που τον οδήγησαν στην εθελοντική δράση δεν ήταν καθόλου ευχάριστοι για τον ίδιο. «Το έναυσμα ήταν, όταν έχασα ένα από τα αδέλφια μου σε τροχαίο δυστύχημα. Τότε κατάλαβα ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε ο κίνδυνος θα σου χτυπήσει την πόρτα» είπε στη «Γνώμη» ο Νίκος και πρόσθεσε:

«Από τότε, βάζω πάνω απ’ όλα τις πρώτες βοήθειες. Σύνθημά μας είναι να μην μένει κανείς αβοήθητος στην άσφαλτο ούτε για ένα δευτερόλεπτο, γιατί αυτό μπορεί να του κοστίσει τη ζωή. Είμαστε πάντα σε επιφυλακή να επέμβουμε όπου χρειαστεί»

Η πιο συγκλονιστική εμπειρία που έζησε στην εθελοντική του καριέρα ο Νίκος Αποστόλου είναι η συμμετοχή του στις έρευνες για τους αγνοούμενους στην πλημμύρα της Μάνδρας, όπου έχασαν τη ζωή τους δεκάδες άνθρωποι. 

«Είναι τραγικό να βρίσκεις νεκρούς παντού. Πρόκειται για μια εμπειρία που δεν θα την ξεχάσω ποτέ» σχολίασε χαρακτηριστικά.

Μέσα, όμως, από τις δυσκολίες προκύπτει και η ικανοποίηση. Τα τελευταία τρία χρόνια άνθρωποι, που εκπαιδεύτηκαν από τον Νίκο Αποστόλου, έσωσαν δύο ζωές: Ένα βρέφος 20 μηνών παλιότερα και πρόσφατα έναν 16χρονο. «Όταν βλέπεις τους κόπους σου να καρποφορούν, ικανοποιήσαι στον μέγιστο βαθμό» σχολίασε σχετικά ο Νίκος.

 

 

 

Η Ειρήνη Σταμογιάννη ασχολήθηκε με τον εθελοντισμό και τις πρώτες βοήθειες, μετά από ένα δυσάρεστο περιστατικό που βίωσε με οικείο πρόσωπο και δεν είχε τις απαραίτητες γνώσεις για να βοηθήσει. 

Εντάχθηκε στη ομάδα του Νίκου Αποστόλου, όπου έμαθε πολλά για τον τομέα των πρώτων βοηθειών, και σήμερα είναι εκπαιδεύτρια και η ίδια. 
«Ένα δυσάρεστο γεγονός μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε την έλευσή του για να εκπαιδευτούμε. Πρέπει να το κάνουμε νωρίτερα για να είμαστε έτοιμοι» είπε η ίδια στη «Γνώμη» και πρόσθεσε:

«Εμείς κάνουμε συνεχώς σεμινάρια πρώτων βοηθειών στην ομάδα μας και πρέπει ο κόσμος να συμμετάσχει. Πηγαίνουμε επίσης σε σχολεία και μαζικούς χώρους, ώστε να δώσουμε ένα μήνυμα όσο το δυνατόν πιο ηχηρό».

Παρότι έχει πάρει μέρος σε μεγάλες επιχειρήσεις, όπως στη Μάνδρα και το Μάτι, η Ειρήνη ενοχλείται περισσότερο, όταν βλέπει κάποιον να χρειάζεται βοήθεια και οι συνάνθρωποί του να τον προσπερνάνε.

Από τις καλύτερες στιγμές της στον εθελοντισμό ήταν, όταν κατάφερε να επαναφέρει με ΚΑΡΠΑ έναν άνθρωπο που σωριάστηκε καθώς περπατούσε στη Λιανή Άμμο Χαλκίδας. Στη συνέχεια, έμαθε ότι ανάρρωσε και είναι καλά στην υγεία του. 

«Στον εθελοντισμό, βέβαια, μπαίνουν και διάφοροι που θέλουν να προβληθούν ή να κερδίσουν χρήματα. Στη δική μας ομάδα, ο Νίκος Αποστόλου δεν τους επιτρέπει να κάνουν τέτοια πράγματα. Έχει διώξει αρκετούς. Γι’ αυτό είμαστε όλοι μια γροθιά» κατέληξε η Ειρήνη. 

 

 

 

Από το 1994 προσφέρει αφιλοκερδώς τις  υπηρεσίες του ο Σταύρος Τζιγιάννης. Ξεκίνησε ως εθελοντής δασοπυροσβέστης, αλλά πολύ γρήγορα άλλαξε τον προσανατολισμό της ομάδας στην παροχή πρώτων βοηθειών. 

Στον εθελοντισμό δεν τον έσπρωξε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός, αλλά η αγάπη του για την προσφορά, την οποία ένιωθε έντονα από πολύ μικρός. Στις πρώτες βοήθειες, όμως, τον οδήγησε μια διαπίστωση. 

«Σε ένα τροχαίο ατύχημα, ο κρίσιμος χρόνος για τον τραυματία είναι αυτός που μεσολαβεί μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Αν σε αυτό το διάστημα δεχτεί την παροχή πρώτων βοηθειών, τότε οι πιθανότητες να επιβιώσει μεγιστοποιούνται» είπε ο ίδιος στη «Γνώμη» και πρόσθεσε:

«Έχω επιληφθεί σε πολλά περιστατικά τραυματισμών και χαίρομαι όταν συμβάλλω στη σωτηρία ανθρώπων, όπως επίσης λυπάμαι πολύ αν η βοήθεια που προσφέρω πάει χαμένη και ο τραυματίας δεν επιβιώσει».

Την πιο συγκλονιστική εμπειρία, πάντως, την έζησε στη μεγάλη φωτιά στο Μάτι, στην οποία συμμετείχε ως μέλος ομάδας περισυλλογής των νεκρών. Την περιέγραψε στη «Γνώμη» ως εξής:

«Ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να φύγουν από το μυαλό μου αυτές οι εικόνες. Καμένοι άνθρωποι μέσα στις στάχτες, ανάμεσά τους ηλικιωμένοι και παιδιά. Περισυλλέγαμε τις σορούς κλαίγοντας με αυτά που βλέπαμε».

Όσο για ευχάριστες στιγμές, έχει ζήσει πάρα πολλές. Πιστεύει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να βλέπεις ότι κάποιος επιβίωσε μετά από μια πολύ δύσκολη κατάσταση, στην οποία έβαλες το “λιθαράκι” σου για να ξεπεραστεί.