Ο Αμαρυνθιακός και το λιμανάκι της καρδιάς τους...

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Τρεις ομάδες της Εύβοιας προβλέπεται να εκπροσωπήσουν την Εύβοια στη Γ’ Εθνική. Η Αρτάκη, ο Αμαρυνθιακός και η νεοφώτιστη Κάρυστος.

Η πρώτη και η τρίτη ανακοίνωσαν προπονητές και προχωρούν σε ανανεώσεις (σ.σ. η Αρτάκη συμφώνησε εκ νέου με τον Κώστα Τσούπρο και η Κάρυστος με τον Γιώργο Παπαδόπουλο). Και κινούνται ...ποδοσφαιρικά υπό την επίβλεψη του Γιώργου Βαζάκα και του Δημήτρη Μαγκαφίνη. Ο οργανισμός που έπαψε ποδόσφαιρο να θυμίζει -που θα έλεγαν και οι Πυξ Λαξ- παραφράζοντας τη λέξη «αγάπη» είναι ο Αμαρυνθιακός.

Ο σύλλογος σε τρεις γενικές συνελεύσεις χάνεται στη μετάφραση με τον χρηματοδότη Χρήστο Σουλάκο, ο οποίος παραβρέθηκε στη δεύτερη. Προσωπικά παραβρέθηκα στην πρώτη και στην τρίτη, χωρίς να γνωρίζω τα σχέδια του Σουλάκου.

Αυτό που γράψαμε στην έντυπη "Γνώμη" της Παρασκευής που πέρασε, είναι ότι ο μόνος δρόμος για να κάνει αναστροφή στο αδιέξοδο ο Αμαρυνθιακός είναι "να βάλει μπρος τη μηχανή ο Χρήστος Σουλάκος". Και στη συνέχεια το διευρυμένο συμβούλιο που θα προκύψει να "τρέξει" να βρει έσοδα, ώστε να συμπληρωθεί το παζλ του μπάτζετ.

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, οι άνθρωποι που απαρτίζουν (και αγωνιούν) για τον Αμαρυνθιακό δεν μπορούν να συγκεντρώσουν το ποσό που ζητάει ο χρηματοδότης, για να βγει ο σύλλογος από τον λαβύρινθο.

Ωστόσο (όποια κι αν είναι η κατάληξη), κανένας δεν μηδενίζει την προσφορά του Χρήστου Σουλάκου, ο οποίος έχει ξοδέψει χιλιάδες ευρώ, από τη μέρα που εμφανίστηκε στη ζωή του Αμαρυνθιακού. Ένας "γάμος" που Αμαρυνθιακός "εξαργύρωσε" με μια άνοδο στη Γ’ Εθνική, μια περήφανη παραμονή, παρά τις παλινωδίες του Γενάρη -που παραλίγο να γκρεμίσουν σαν χάρτινο πύργο το οικοδόμημα- και μια κατάκτηση Κυπέλλου Εύβοιας.

Ό,τι δεν συνέβη, όμως, τον Γενάρη, κινδυνεύει να υποστεί ο Αμαρυνθιακός μερικούς μήνες αργότερα...

Οι "παλιοσειρές", αλλά και όσοι επιθυμούν να ανοίξουν το διοικητικό …ροτέισον είναι άνθρωποι του μεροκάματου.

Επίσης, πληροφοριακά η Αμάρυνθος δεν είναι ούτε η Μαδρίτη, ούτε η Βαρκελώνη, που αμφιβάλλω αν και η Ρέαλ με την Μπαρτσελόνα στηρίζονται στη λαϊκή βάση τους.

Επομένως, μοιάζει με ουτοπία να περιμένει κανείς ότι οι άνθρωποι του Αμαρυνθιακού θα σηκώσουν ένα τόσο μεγάλο οικονομικό βάρος και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αλλά και έξι μήνες να είχαν μπροστά τους πάλι δεν θα το έφερναν βόλτα.

Για να είμαι ειλικρινής, στην πρώτη συνέλευση που έδωσα το «παρών», δυσκολεύτηκα να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Μάλιστα, με ρώτησε ένας φίλος του Αμαρυνθιακού «πως τα είδες τα πράγματα;» και απάντησα «δεν έβγαλα άκρη ρε φίλε, αλλά θα προσπαθήσω να ξεμπερδέψω το μυαλό μου».

Χθες, νόμιζα ότι πήγα στο σινεμά να ξαναδώ το ίδιο έργο. Που έχω να πάω σινεμά από τον "Τιτανικό" όταν έμενα στη Βέροια το 1998.

Σε παγόβουνο έχει χτυπήσει κι ο Αμαρυνθιακός και ψάχνει λύση.

Τι αναμένεται θα συμβεί μέχρι την Τετάρτη… Μια αντιπροσωπεία διοικούντων θα ταξιδέψει στην πρωτεύουσα για να συναντηθεί με τον κ. Σουλάκο, σε μια ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ να βρεθεί μια λύση για τη Γ’ Εθνική.

Αν το καράβι συνεχίσει να μπάζει νερά, τότε θα γίνει στροφή στο Α’ τοπικό. Με ή χωρίς Σουλάκο.

Δεν είναι η καλύτερη δυνατή εξέλιξη, αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν θα ρίξουμε στην πυρά κανέναν. Εκτός αν ο Αμαρυνθιακός έχει λάβει τα χρήματα από το τηλεοπτικό συμβόλαιο με την Cosmote και μας το κρύβουν. Η τρίτη εκδοχή είναι το πρωτοδικείο.

Οι άνθρωποι του Αμαρυνθιακού κοιμούνται και ξυπνάνε με την ελπίδα η Γ' Εθνική να ξανάρθει ...στο λιμανάκι της καρδιάς τους (τα έλεγε η Λίτσα Γιαγκούση).

Χωρίς χρηματοδότη είναι ανέφικτη και ο Χρήστος Σουλάκος έχει το μαχαίρι, έχει και το καρπούζι...

Φεύγοντας τράβηξα μια φωτογραφία το πρόγραμμα με το λογότυπο της Γ' Εθνικής στον πίνακα ανακοινώσεων. Μέσα στη βδομάδα ο Αμαρυνθιακός θα μάθει αν στο νέο πρόγραμμα που θα ...καρφιτσωθεί, οι αντίπαλοι θα έρχονται από άλλους νομούς ή θα συναντηθεί ξανά, όπως παλιά, με το Μαντούδι, τον Σταυρό και τη Μακρυκάπα.