Ο μάγκας Ερμής Πηλίου, ο άθλος του Ευβοϊκού Αγίου Νικολάου και ο Αμαρυνθιακός που άφησε πικραμένο τον Άρη Θεσσαλονίκης

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Έπρεπε να ανακοινώσει το τέλος του "Καλημέρα Ελλάδα" ο Παπαδάκης (σ.σ. καιρός ήταν) για να σηκώσει κούπα ο Αμαρυνθιακός και τώρα ο μόνος άτιτλος έχει μείνει ο Άρης που πήρε κύπελλο όταν ακόμη ο Λευκός Πύργος ήταν στα μπετά (από χθες ο γνωστός οπαδός του Άρη, ο "Μπουγάτσας", θα βρίζει πάλι την Φραπάρ και θα τη λέει Φρα-παπάρ, γιατί μαθεύτηκε στο Χαριλάου ότι ο Αμαρυνθιακός πήρε κύπελλο).

Σε γενικές γραμμές δίκαια το σήκωσε ο Αμαρυνθιακός, ενώ ο Δημήτρης Χατζηστάμου έφτασε τις τέσσερις σερί κούπες (3 με τον ΑΟΝΑ+1 με τον Αμαρυνθιακό). Ούτε ο Τζόρνταν με τους Μπουλς δεν είχε τόσα σερί δαχτυλίδια.

Ρέκορντμαν είναι ο Βαγγέλης Ντελέκος με 7 κατακτήσεις κι ακολουθεί ο Παναγιώτης Ταυταρίδης (με 5), που ισοφάρισε τον Ψαχνιώτη Σταύρο Σταθαρά.

Ο Ταμυναϊκός είχε ένα καλό διάστημα μετά το γκολ του αντιπάλου στο 4’ που τον αιφνιδίασε πριν προλάβει να διαβάσει το παιχνίδι της Βάθειας.

Μέχρι το 30’ έμεινε ψηλά, με τον Γιώργο Ντόβολη να είναι επιδραστικός και αυτός που δημιούργησε τις μοναδικές αξιόλογες στιγμές.

Πιο φουριόζος μπήκε και στο β’ ημίχρονο ο Ταμυναϊκός, με ανεβάσματα και από τους μπακ (...και όβερλαπ είχε το μενού). 

Προσπάθησε να παίξει συνδυαστικά, αλλά ο Αμαρυνθιακός πάγωσε τον ρυθμό και του χάλασε την κυκλοφορία σε ένα ματς που δεν ευχαρίστησε τον κόσμο που γέμισε το Στάδιο, γιατί διψάει να δει μπαλίτσα.

Εδώ που τα λέμε έχει κουράσει και η Σούπερ Λιγκ και πολλοί βρίσκουν διέξοδο στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Στο β’ ημίχρονο το ματς ήταν κακό, αλλά έβγαλαν και κούραση όλα τα παιδιά. 

Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά με μεγάλη πίεση και για τα δυο γκρουπ. Αφού κάποια στιγμή νόμιζα ότι θα εμφανιστεί ο Ροντινέι και θα πει …πολύ κουρασμένο φίλε.

Σε ακτίνα λίγων μέτρων από μένα ήταν ο πολίστας (αλλά με βραβείο πρώτου σκόρερ στην Γ' ΕΠΣΕ στο παρελθόν) Γιάννης Αλαφάκης, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι ομάδες δεν είχαν ένταση.

Ο Θοδωρής Κωστάκης, ο οποίος είναι κορυφαία μπαλαδόφατσα και τα λέει λίγο πιο ωμά ανέφερε ότι "μας πήρε ο ύπνος" και η αλήθεια είναι ότι ξυπνήσαμε με το σουτ του Ντελέκου στο οριζόντιο δοκάρι και την ευκαιρία του Σιδέρη που παραλίγο να βάλει και δεύτερο προσωπικό γκολ.

Ο Αμαρυνθιακός κλείνει τη σεζόν με τον καλύτερο τρόπο και αν βοηθήσει εκ νέου την προσπάθεια ο Χρήστος Σουλάκος, τότε η ομάδα θα συμμετάσχει κανονικά στο επόμενο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, αλλά και στο Κύπελλο Ελλάδας, που θα είναι ακόμη ένα παράσημο.

Για τον Αμαρυνθιακό και τι συνέβη τον Γενάρη τα έχουμε γράψει πολλές φορές.

Μια ωραία ομάδα που έχτισε ο Γιάννης Καρβέλης σε συνεργασία με τον Δημήτρη Ζουλιώτη, τα χρήματα που έβαλε ο Σουλάκος και το καθημερινό τρέξιμο της διοίκησης, πήγε να τιναχτεί στον αέρα.

Μετά τις αναταράξεις, δεν συζητούσαμε για την παραμονή, αλλά για το εάν η ομάδα συνεχίσει να υπάρχει.

Και η σωτηρία σε συνδυασμό με την κατάκτηση της πρώτης κούπας είναι και μια δικαίωση για τον Αντώνη Τσαραντάνη, τον "Αντσελότι των φτωχών" που δεν κατάφερε να αγιάσει στον Απόλλωνα Ερέτριας, αλλά έγραψε τη δική του ιστορία στον γειτονικό Αμαρυνθιακό (στο μεταξύ ο Αντσελότι το έχασε το κύπελλο).

Όσον αφορά τον Ταμυναϊκό η σεζόν είναι πετυχημένη (χωρίς το …άκρως), αλλά δεν είναι αποτυχία, για έναν σύλλογο που έφτασε σε δυο «τελικούς» με ντόπια παιδιά.

Στο πρωτάθλημα έχασε από μια ομάδα με τρομερό βάθος και ποιότητα, όπως η Κάρυστος, και στο Κύπελλο από μια ομάδα Γ’ Εθνικής, ξέχωρα αν έφτασε στα όρια της αποδόμησης και ανασυντάχθηκε.

Και μάλιστα οι Αλιβεριώτες ηττήθηκαν με δυο πανομοιότυπα γκολ (1-0). Κόντρα στην Κάρυστο σούταρε ο Ραχήμ και χθες ο Σιδέρης που ήταν επιλογή του Τσαραντάνη τον Γενάρη στις λίγες προσθήκες που έκανε η Βάθεια, για να συμπληρώνει 11αδα.

Γιατί διαφορετικά θα έπαιζε ο Συρμακέζης, ο οποίος πάνω στην τρέλα του για την ομάδα σκαρφάλωσε στο κάγκελο και οργάνωσε την εξέδρα στα …επινίκια.

Ο πρόεδρος "Σύρμα" είναι …αρρωστάκι με την ομάδα, μακριά από καθωσπρεπισμούς.

Κι εγώ κάποτε είχα απωθημένο να σκαρφαλώσω στα κάγκελα της Τούμπας και σε ένα ματς με μικρομεσαία ομάδα (μιλάμε για μέσα δεκαετίας ’90) είπα θα το κάνω: Σκαρφάλωσα στο 2-0 γύρω στο 70' και μετά δεν μπορούσα να κατέβω, περίμενα να λήξει το ματς και να αδειάσει η μισή 4.

Έσβησαν και δυο πυλώνες και κατέβηκα όταν συνειδητοποίησα ότι θα κοιμηθώ στο γήπεδο αν δεν πάρω το ρίσκο μου. Φώναζε ο Νίκος ο πεταλούδας από το Κορδελιό «τι θα γίνει;…» Του λέω «περίμενε ρε αδερφέ να πούμε, τι θες να γίνει, σιγά-σιγά».

Το απόγευμα του Σαββάτου βρέθηκα στο εξωτικό γήπεδο του Σταυρού όπου αναμετρήθηκαν το Πήλι με τον Ευβοϊκό Αγίου Νικολάου.

Το Πήλι πανηγύρισε δίκαια την άνοδο στην Α’ ΕΠΣΕ μετά από πολλά χρόνια. Ήταν καλύτερο και είχε πιο ξεκάθαρο πλάνο στο γήπεδο, ακόμη και με δέκα παίκτες για ένα ημίχρονο, όπου έκανε και την ανατροπή.

Το Πήλι στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου του 1^ου ομίλου λίγο έλειψε να μείνει εκτός μπαράζ.

Βρέθηκε να χάνει στις Κεχριές και έκανε την μεγάλη ανατροπή. Και κόντρα στον Ευβοϊκό έκανε δεύτερη ανατροπή.

Αυτό κάτι λέει για τον κόουτς Γιώργο Κουτσουφλάκη και τους παίκτες του.

Στον αντίποδα τιμάει τον κόουτς Παναγιώτη Ελευθερίου ότι ανέλαβε την ευθύνη, για το γεγονός ότι η δική του ομάδα δεν ήταν πνευματικά έτοιμη για την αναμέτρηση.

Ακόμη πιο κυνικός εμφανίστηκε ο έμπειρος μεσοεπιθετικός Δημήτρης Μπασούκος, ο οποίος είπε ότι «δεν μπήκαμε ποτέ στο γήπεδο».

Η αλήθεια είναι ότι τα μάτια των παικτών του Πηλίου γυάλιζαν. Και φάνηκε ότι το ήθελαν περισσότερο το ματς και είχαν μεγαλύτερο πάθος (και το γήπεδο βόλευε περισσότερο το Πήλι-ο Ευβοϊκός θέλει χώρο).

Το Πήλι είχε και μεγαλύτερες αξιώσεις στο ξεκίνημα της σεζόν. Ο Ευβοϊκός έχει ιστορία και διακρίσεις στο παρελθόν, αλλά ήρθε από τη Γ’ ΕΠΣΕ, στόχος ήταν μια καλή πορεία και αυτό που πέτυχε είναι κάτι παραπάνω από άθλος!

Θα μπορούσε να πάρει και την απευθείας άνοδο που κατέληξε εντέλει στα Νέα Στύρα, τα οποία μπήκαν στην αφετηρία με μεγαλύτερες βλέψεις (άσχετα με το ότι έμειναν πίσω και κατάφεραν ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ).

Ο Ευβοϊκός είναι ήδη κάτοικος της Α’ ΕΠΣΕ και ψάχνει να νοικιάσει σπίτι. Γιατί δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η Κάρυστος δεν θα καταφέρει να προβιβαστεί στη Γ’ Εθνική.

Θα πρέπει να καταργηθεί κάθε ίχνος ποδοσφαιρικής λογικής για να μην τα καταφέρει ο πρωταθλητής Εύβοιας, ειδικά μετά το διπλό στο Κιάτο, κόντρα σε μια ομάδα που είναι συνυποψήφια για άνοδο.

Το ερώτημα για την Κάρυστο είναι αν θα βγει πρώτη στα μπαράζ πρωταθλητών, που είναι πολύ πιθανό.

Κουβαλάει δυναμική, (θα την αυξήσει σε ενδεχόμενη άνοδο) και έχει έναν σοβαρό προπονητή, τον Φώντα Καζακόπουλο, ο οποίος διαχειρίστηκε ένα ποιοτικό γκρουπ μεν, από το ...μηδέν δε, και τα κατάφερε περίφημα.

Κι ο Αλμέιδα είχε ποιοτικό ρόστερ και αυτοί που έλεγαν «Αλμέιδα ποροποπόμ», τώρα τον αποκαλούν «καστανά». Ο Καζακόπουλος άγγιξε τα στάνταρ του Μεντιλίμπαρ, γιατί και οι Λουτσέκου και Βιτόρια είναι με τα φεγγάρια τους.

ΥΓ: Συγχαρητήρια στον Σύλλα Αιδηψού που κατέκτησε το νταμπλ στην Στερεά Ελλάδα στο μπάσκετ και μάλιστα αήττητος. Και ξεκίνησε με μείον 2 βαθμούς από περσινή τιμωρία. Μόνο ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ (το 2019) και ο μπασκετικός Σύλλας (το 2025) έχουν πάρει αήττητο πρωτάθλημα ...με -2 βαθμούς στην εκκίνηση!