Κοινωνία

Ο Γιάννης Θεοφανίδης έφυγε και άφησε εποχή

4 Απριλίου 2025, 15:12

A+ A-

Θρηνεί η οικογένεια της «Γνώμης» για τον χαμό του ιδρυτή της.

* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Ευβοϊκή Γνώμη (04-04-2025)

O άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του όσο κανείς άλλος με την ενημέρωση στην Εύβοια, ο δικός μας Γιάννης Θεοφανίδης, δεν είναι πια στη ζωή.

Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 75 ετών, την Τρίτη 1 Απριλίου, έχοντας, όμως, διαγράψει μια εμβληματική πορεία στον χώρο του τύπου, που αποτελεί και την παρακαταθήκη του στον τόπο που αγάπησε.

Με τον Γιάννη Σπανό, ο οποίος τον εκτιμούσε βαθιά, αν και είχε δεχτεί
σκληρή κριτική από την εφημερίδα μας.

TA ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Γεννημένος το 1949, ο Γιάννης Θεοφανίδης ήταν ο δευτερότοκος γιος του τυπογράφου Χουρμούζη Θεοφανίδη και της Δέσποινας Ψωμοπούλου.

Τα χέρια του έπιασαν μελάνι ήδη από τα παιδικά του χρόνια, καθώς ο πατέρας του τον μύησε στα μυστικά της τυπογραφίας.

Γρήγορα, όμως, ο νεαρός τότε Γιάννης μαγεύτηκε από τη δημοσιογραφία, αρχικά την αθλητική.

Όντας ακόμα μαθητής στο σχολείο, εργάστηκε στην εφημερίδα «Ευβοϊκός Κήρυκας» του αείμνηστου Ευάγγελου Σπυρόπουλου και συνεργάστηκε ως ανταποκριτής με πολλές αθλητικές εφημερίδες των Αθηνών ξεχωρίζοντας για τη “ζωντάνια” των ρεπορτάζ του.

Δεν άργησε να κάνει το δικό του βήμα ιδρύοντας την «Εύβοια-Βοιωτία Σπορ» μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Καπνίση. Αποχώρησε από το έντυπο θέλοντας να δώσει σάρκα και οστά στο όνειρό του: Τη δημιουργία μίας ευβοϊκής εφημερίδας ποικίλης ύλης.

Ένας από τους ανθρώπους που αγαπούσε ιδιαίτερα ήταν ο Τάκης Σιαμέλας,
ο οποίος διένειμε για χρόνια τη «Γνώμη» μέσω του πρακτορείου του
και τη βοήθησε πολύ στα πρώτα της βήματα.

ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΠΑΤΑΓΟ

Έχοντας ως πολύτιμο στήριγμά του τη γυναίκα του Γωγώ Θεοφανίδη, “όργωσαν” μαζί όλο τον νομό για να δουν από κοντά και να αναδείξουν τα προβλήματά του. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η «Ευβοϊκή Γνώμη», στις 4 Μαΐου του 1976, προκαλώντας πάταγο.

Όχι μόνο για τις 8 σελίδες της (άθλος για την εποχή), αλλά κυρίως για τα ρεπορτάζ που έβγαιναν μέσα από την κοινωνία και όχι από το γραφείο του δημοσιογράφου.

Οι ώρες δουλειάς ατελείωτες. Τα ξενύχτια και τα άγχη επίσης. Όμως, ο Γιάννης Θεοφανίδης είχε αληθινό μεράκι για τη δημοσιογραφία.

Ήταν πάντα πρώτος στα μεγάλα γεγονότα και, παρά το γεγονός ότι δεν είχε σπουδάσει πάνω στο αντικείμενο, κατάφερνε να αποδίδει την είδηση με σαφήνεια, απλότητα και λεπτομέρεια, στοιχεία που πάντα ζητούσε από τους συνεργάτες του.

Στα μεγάλα γεγονότα κατέφτανε πάντα πρώτος με το μπλοκάκι και το στιλό του εξασφαλίζοντας την αποκλειστικότητα της είδησης.

ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΕ

Εκτός, όμως, από μάχιμη, η δημοσιογραφική του πένα ήταν και σκληρή. Ο Γιάννης Θεοφανίδης δεν χαριζόταν, δεν στρογγύλευε τις γωνίες και αυτό το γνωρίζουν όλοι όσοι κυβέρνησαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την Εύβοια.

Πρόκειται για μια πρωτοφανή περίπτωση εκδότη που δεν συμβιβάστηκε με το κατεστημένο, αλλά αντίθετα πολέμησε τις χρόνιες παθογένειές του ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος. Γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο, αποτελεί κόμματι της ιστορίας αυτού του τόπου.

Όπως ήταν φυσιολογικό, η αταλάντευτη στάση και τα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του δημιούργησαν αρκετές έχθρες και πολλές πίκρες.

Ο ίδιος, όμως, συνέχισε να κάνει τη δουλειά του γνωρίζοντας ότι η αλήθεια είναι ο πιο πολύτιμος σύμμαχος, αν και ψυχοφθόρος.

Επιθεώρηση στο πιεστήριο των Δύο Δέντρων, το οποίο έφερε με πολύ αγώνα και κόπο για να τυπώνει στη Χαλκίδα την «Ευβοϊκή Γνώμη».

ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ

Έχοντας αυτή τη νοοτροπία, ο Γιάννης Θεοφανίδης δεν θα μπορούσε να κρατήσει τη «Γνώμη» ζωντανή, αν δεν διέθετε επιχειρηματικό ταλέντο.

Ασχολούνταν προσωπικά με τη ρεκλάμα, όπως την έλεγε, και πρωτοτυπούσε συνεχώς στην εμπορική διαφήμιση. Η τελευταία αποτελούσε και την εισοδηματική ραχοκοκαλιά της εφημερίδας, μαζί φυσικά με τα έσοδα από τις πωλήσεις που συνεχώς ανέβαιναν.

Το περιοδικό «ΑΛΦΑ» κυκλοφόρησε το 1981 ως ένθετο της «Γνώμης» και αποτέλεσε τεράστια καινοτομία για την εποχή. Την ίδια χρονιά κάνει ένα ακόμη βήμα και δημιουργεί τις τυπογραφικές εγκαταστάσεις της «Γνώμης» στην οδό Αρεθούσης. Η εφημερίδα εκδίδεται πλέον στη Χαλκίδα και η κυκλοφοριακή της άνοδος είναι αλματώδης.

Η ανάπτυξη της «Γνώμης» γρήγορα ξεπερνά τις δυνατότητες του επίπεδου πιεστηρίου. Το 1990 ο Γιάννης Θεοφανίδης κάνει το μεγάλο βήμα. Αγοράζει κυλινδρικό πιεστήριο και δημιουργεί τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις στα Δύο Δέντρα Χαλκίδας.

Ιανουάριος του 1999 αγκαλιά με τον διεθνούς φήμης τραγουδιστή Ντέμη Ρούσσο και τον αδελφό του Κώστα, διακοσμητή στη Χαλκίδα.

ΟΛΗ ΤΟΥ Η ΖΩΗ

Για μία πενταετία η «Γνώμη» θριαμβεύει, αλλά ο εκδότης της δεν μένει ήσυχος. Θεωρεί πως η εφημερίδα πρέπει να εκσυγχρονιστεί περισσότερο και αποφασίζει την είσοδό της στην τετραχρωμία και τη συνεργασία με το συγκρότημα «Λαμπράκης».

Το 1995 η «Γνώμη» τυπώνεται πλέον στην Αθήνα και οι σελίδες της αυξάνονται ακόμα περισσότερο. Μαζί πληθαίνουν και οι ειδικές εκδόσεις.

Ταυτόχρονα, ο Γιάννης Θεοφανίδης φροντίζει ακούραστα το κοινωνικό πρόσωπο της «Γνώμης». Τα αποκριάτικα παιδικά πάρτι, τα ντίσκο πάρτι για νέους, η γιορτή των ερωτευμένων και άλλες πολλές κοινωνικές και αθλητικές εκδηλώσεις άφησαν εποχή. Κάθε εκδήλωση φέρει τη σφραγίδα του και διακρίνεται για την άψογη οργάνωσή της.

Ο Γιάννης Θεοφανίδης είχε αφιερώσει κυριολεκτικά όλη του τη ζωή στη «Γνώμη» και έπαιρνε ζωή μέσα από αυτή. Συνέχισε να έχει το ...γκάζι πατημένο, ακόμη κι όταν στην επιχείρηση μπήκε ο γιος του Άκης.

ΤΟ ΒΑΡΥ ΤΙΜΗΜΑ

Μαζί δημιούργησαν την ιντερνετική έκδοση της «Γνώμης», το egnomi.gr, και τον επαγγελματικό οδηγό olaevia.gr. Μαζί σχεδίασαν και τα περιοδικά Go!, που εκδίδονται μέχρι σήμερα.

Το τίμημα, όμως, ήταν βαρύ. Ο οργανισμός του καταπονήθηκε πολύ από το άγχος και την κούραση, ενώ το 2022 διαγνώστηκε με καρκίνο, τον οποίο πάλεψε σιωπηλά, αλλά σθεναρά.

Το τελευταίο διάστημα η υγεία του παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση και τελικά το απόγευμα της Τρίτης 1 Απριλίου ξεψύχησε στον ύπνο του. Έφυγε τόσο ήσυχα από τη ζωή, όσο ανήσυχα την έζησε. Και δυστυχώς δεν ήταν ψέμα...

Αντίο Γιάννη μας. Θα είσαι πάντα στις καρδιές μας.

Μία ψυχούλα μέσα σε σκληρό κέλυφος

Δεν είναι μία και δύο, αλλά πολλές οι περιπτώσεις ανθρώπων που γνώρισαν από κοντά τον Γιάννη Θεοφανίδη και έπεσαν από τα σύννεφα. Άλλο περίμεναν να δουν και άλλο είδαν.

Η ταύτιση του ιδρυτή της «Γνώμης» με το δημιούργημά του ήταν τόσο μεγάλη, που αντικατοπτριζόταν και στη φήμη του. Η καυστική πένα της εφημερίδας που τα γράφει όλα, όπως έλεγε κι ένα παλιό σλόγκαν της, είχαν δημιουργήσει την εικόνα ενός σκληρού και άτεγκτου εκδότη. Όσο, δε, ένας μύθος κυκλοφορεί τόσο διανθίζεται από υπερβολές και ψέματα.

Ο Γιάννης Θεοφανίδης απεχθανόταν, κατ’ αρχάς, τη δημόσια προβολή.

Ελάχιστες φορές φιλοξενήθηκε φωτογραφία του στην εφημερίδα, καθώς ήταν χαμηλών τόνων άνθρωπος και δεν επιθυμούσε το ενημερωτικό του μέσο να γίνει μέσο προβολής του ίδιου. Επίσης, δεν έδινε συνεντεύξεις και απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι τις βραβεύσεις και τους επαίνους από φορείς, όταν καταλάβαινε ότι γίνονται μόνο για λόγους δημοσίων σχέσεων.

Στην πρώτη επαφή, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τον αποκρυπτογραφήσεις, καθώς η έμφυτη ευγένειά του και η εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ συνοδεύονταν πάντα από επιφυλακτικότητα. Πίσω, όμως, από το σκληρό αυτό κέλυφος, ίσως και ασπίδα προστασίας, κρυβόταν μία ...ψυχούλα.

Η αγάπη του για τα παιδιά τον οδήγησε να διοργανώσει θρυλικά αποκριάτικα πάρτι.

Ένας άνθρωπος που συγκινούνταν εύκολα, είχε ιδιαίτερες ευαισθησίες και πάντα ενθουσιαζόταν με όποιον του κέντριζε συναισθηματικά το ενδιαφέρον. Σε όλους αυτούς, δινόταν απλόχερα.

Παλιότερα συμμετείχε έντονα στην κοινωνική ζωή της πόλης, αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια προτιμούσε μία έξοδο για φαγητό παρέα πάντα με τη σύζυγό του και τους ελάχιστους καλούς του φίλους.

Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά και το απέδειξε μέσα από τη συμμετοχή του στον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του 20ου Δημοτικού Σχολείου Χαλκίδας. Διοργάνωσε πλούσιες και πρωτοποριακές δράσεις μαζί με το υπόλοιπο Δ.Σ, όπως η πορεία μαθητών στη Χαλκίδα ενάντια στα ναρκωτικά, η έκδοση της εφημερίδας «Τώρα» και πολλές εκπαιδευτικές εκδρομές.

Έδινε τα πάντα για την οικογένειά του. Στο εκδρομικό στιγμιότυπο απεικονίζονται η Γωγώ, ο Γιάννης και ο Άκης Θεοφανίδης (κρατά στους ώμους την ανιψιά του Έλενα Εξάρχου), το ζεύγος του Πέτρου Εξάρχου και της Δέσποινας Θεοφανίδη και η Φρόσω Αποστολίδου, σύζυγος του εκδότη της «Γνώμης».

Ήταν επίσης φίλος της κλασικής μουσικής και έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Χαλκίδας, στην οποία στάθηκε αρωγός όσο τον κρατούσαν οι δυνάμεις του.

Το χόμπι ήταν μάλλον μία άγνωστη λέξη γι’ αυτόν, αν και στο παρελθόν είχε δώσει ομηρικές μάχες με συνεργάτες της «Γνώμης» πάνω από το τραπέζι του πινγκ-πονγκ στις εγκαταστάσεις των Δύο Δέντρων!

Η μεγαλύτερη χαρά του ήταν να εκπαιδεύει νέους συνεργάτες, στους οποίους έδινε μέχρι εξαντλήσεως (δικής τους!) τις γνώσεις του καθιερώνοντας τη «Γνώμη» ως ένα άτυπο σχολείο δημοσιογραφίας και διαφήμισης.

Πάνω απ’ όλα, όμως, λάτρευε τα παιδιά του, τη δικηγόρο Δέσποινα και τον σημερινό διευθυντή μας Άκη. Όπως κάθε πατέρας, συνήθιζε να λέει «για εσάς τα κάνω όλα» και ένα δάκρυ έσταζε από τα μάτια αυτού του τόσο υπέροχα αντιφατικού ανθρώπου...