Δημοτικά Πάρκινγκ Χαλκίδας: Μια παρανομία στο διηνεκές

* Του Βαγγέλη Αποστόλου

Η περίπτωση των δημοτικών πάρκινγκ έδειξε για μια ακόμη φορά αυτό που έχει γίνει κανόνας πλέον στη πόλη μας: Η Διοίκηση, τόσο η  Δημοτική, όσο και η πρώην Νομαρχιακή (Περιφερειακή Ενότητα σήμερα), έχουν συνηθίσει να μη σέβονται τη νομιμότητα και κυρίως τις χρήσεις γης.

Όπως είναι γνωστό, το πάρκινγκ της πλατείας  Αγοράς ολοκληρώθηκε χωρίς να έχουν εκδοθεί όλες οι απαραίτητες άδειες (πράγμα για το οποίο επαιρόταν ο τότε Δήμαρχος !!!) και ίσως δεν έχουν εκδοθεί ακόμη και σήμερα. Το χαρακτηριστικότερο δε παράδειγμα έλλειψης σεβασμού των χρήσεων γης της πόλης ήταν η πολύχρονη λειτουργία των δύο δημοτικών πάρκινγκ, των Δικαστηρίων που έχει χαρακτηρισθεί χώρος πρασίνου και της Εθνικής Τράπεζας, χώρος πολιτιστικών δραστηριοτήτων .

Παρόλα αυτά, επί χρόνια ο ιδιωτικός τομέας  εκμεταλλευόταν τους χώρους ως πάρκινγκ, πράγμα που συνεχίστηκε και από το Δήμο (όταν έγινε κατορθωτή η έξωση του ιδιώτη), ώσπου ξαφνικά η Περιφέρεια αποφάσισε στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της να τα κλείσει. 

Είναι αυτονόητο ότι η Περιφέρεια όφειλε να εφαρμόσει το νόμο και μάλιστα αδικαιολόγητα καθυστέρησε. Ο  Δήμος αναλογιζόμενος τις περιπτώσεις που και ο ίδιος έκλεινε το μάτι στις αυθαιρεσίες της πρώην  Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, άδικα διεκδικεί ισότητα στη παρανομία .

Οπωσδήποτε υπάρχει πρόβλημα με το πάρκινγκ στο κέντρο της πόλης, αλλά αυτό δεν μπορεί να λυθεί σε βάρος χρήσεων γης που έχει ανάγκη η Χαλκίδα, πόσο μάλλον όταν μπορούν να υλοποιηθούν και χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Έπρεπε ήδη ο Δήμος, στη μεν περίπτωση του πάρκινγκ των Δικαστηρίων να έχει προχωρήσει εδώ και χρόνια στην σύνταξη και την υλοποίηση της μελέτης που προβλέπεται για το χώρο, δηλαδή χρήση πρασίνου, στη δε  περίπτωση της Εθνικής να έχει προχωρήσει στις διαδικασίες αλλαγής χρήσης γης.

Τώρα μπορεί κανείς να εξηγήσει γιατί ο Δήμος Χαλκιδέων τόσα χρόνια κατάπινε αμάσητες  τόσες παρανομίες και τόσες προσβολές (περιβαλλοντικές , πολιτισμικές κ.λ.π.) σε βάρος της πόλης από τη πρώην Νομαρχία Εύβοιας.  Μια διελκυστίνδα παιζόταν κι από τους δύο.

Ας  αφήσει τους κλαυθμηρισμούς ο  Δήμαρχος  κι ας εφαρμόσει το νόμο, υπηρετώντας τη πόλη …διεκδικώντας έτσι ισότητα στη νομιμότητα.