Το μεγάλο ντέρμπι των μπαμπάδων στη Γ' Εθνική, ο Λήλας, η Προποντίδα και οι Αυλωνίτηδες

* Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Δεν μου αρέσουν τα μεγάλα κείμενα, γιατί δεν διαβάζονται εύκολα, μολονότι «κατηγορούμαι» ότι γράφω πολλά, αλλά αν όντως συμβαίνει, προσπαθώ εδώ και 23 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά να το βελτιώσω. Εχω μέλλον, βασικά δεν ξέρω να κάνω άλλη δουλειά, μόνο αυτή.

Γι’ αυτό όταν κατάλαβα ότι ξεφεύγει το κείμενο στο σχόλιο της Δευτέρας με την αναφορά στη Γ’ Εθνική έβαλε ταλεία και παύλα και σκέφτηκα να το συνεχίσω μεσοβδόμαδα (όχι ότι έγινε κάτι φοβερό και τρομερό το Σαββατοκύριακο στην Α' ΕΠΣΕ).

Συνήθως τις Τρίτες και τις Τετάρτες ρίχνω το βάρος στην εφημερίδα, δεν έχω πολύ χρόνο.

Επίσης δεν βαρυγκομάω για κανένα ρεπορτάζ για την εφημερίδα, γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω. Απλώς είναι μερικά ρεπορτάζ που τα κάνεις με μεγαλύτερη ευχαρίστηση, όπως αυτό που θα διαβάσετε την Παρασκευή στην έντυπη «Γνώμη» με τους μπαμπάδες των ποδοσφαιριστών: Βαγγέλη Παπαδάκη, Κώστα Τσούπρου (Αρτάκη) και Δημήτρη Χατζηστάμου, Βαγγέλη Ντελέκου (Αμαρυνθιακός).

Οι κ.κ. Αντώνης Παπαδάκης, Αριστείδης Τσούπρος, Βασίλης Χατζηστάμου και Γιώργος Ντελέκος μιλάνε στη «Γνώμη» για το ντέρμπι Αρτάκη-Αμαρυνθιακός που θα γίνει την Κυριακή στην έδρα του ΑΟΝΑ.

Οπως στη «Γνώμη» μιλάει και ο γνωστός προπονητής Βαγγέλης Ζέρβας που είδε από κοντά (…αλλά εκτός πάγκου) την Κυριακή τη Μακρυκάπα να επικρατεί με 4-1 της Αιδηψού.

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για το ντέρμπι. Η Αρτάκη γενικότερα καλείται να ανεβάσει στροφές και να μην πέσει στην παγίδα των προσδοκιών που η ίδια έχει …γεννήσει.

Στον Αμαρυνθιακό μου έκανε εντύπωση ότι η ήττα στο 93’ από τον Παναιγιάλειο δεν άφησε ίχνος εσωστρέφειας και η ομάδα ανασυγκροτήθηκε στο επόμενο λεπτό.

Ο Αμαρυνθιακός έφτασε στο σημείο να κοιτάει στα μάτια τον Παναιγιάλειο μέσα στο σπίτι του. Οχι ότι οι μελανόλευκοι είναι φόβητρο, αλλά κουβαλάνε όνομα, ιστορία και βαριά φανέλα.

Λέγεται μάλιστα ότι ο Παναιγιάλειος πήρε πρώτος το προσωνύμιο Μαύρη Θύελλα, γεγονός που μπορεί να στεναχωρεί τον Γεωργούντζο, αλλά είναι αλήθεια. Μετά βέβαια ως Μαύρη Θύελλα καθιερώθηκε η Καλαμάτα. Αυτός ήταν και ο καημός του Γεωργούντζου με τον Κουρμπανά, ότι όσο βρισκόταν στην Καλαμάτα δεν την είχε αναφέρει ποτέ «Μαύρη Θύελλα».

Αν δεν κάνω λάθος ο Κουρμπανάς έκλεισε το φετινό καλοκαίρι στον Παναιγιάλειο, αλλά αποχώρησε νωρίς. Πριν λίγες μέρες ακούστηκε το όνομά του για την Αρτάκη, αλλά περισσότερο ήταν επιθυμία παράγοντα.

Ο Διγκόζης ήταν εξαρχής το πρώτο όνομα στη λίστα του Βαγιάννη και επειδή αναρωτήθηκα τις προάλλες, νομίζω ότι και τη Μύκονο να κέρδιζε η Αρτάκη, πάλι θα είχαμε αντικατάσταση του Κούτση από τον Διγκόζη. Ο Βαγιάννης φέρεται να είχε κλειδώσει -ανεξαρτήτου αποτελέσματος- την απόφασή του.

Ο Αμαρυνθιακός μετράει δυο απόντες (Ταυταρίδης-Σαντζάκου) στον χώρο του κέντρου, εκεί που μαίνονται οι περισσότερες μάχες στον αγωνιστικό χώρο.

Ο πρώτος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ενώ ο δεύτερος πέρα από καλά δείγματα λογίζεται και ως Κ21 και το πρόβλημα γίνεται πιο έντονο (στο μεταξύ, στον τελευταίο αγώνα αποχώρησε τραυματίας πριν το ημίωρο και ο Ζαχαράκης, κι αυτός Κ21). Ζήτημα με τους Κ21 έχει και η Αρτάκη.

Το ματς που είδα στην Α’ ΕΠΣΕ στο πλαίσιο της 4ης αγωνιστικής ήταν το Λήλας-Προποντίδα. Πράγματι, η μια ομάδα εξουδετέρωσε την άλλη, σαν κάτι γουέστερν που σηκώνουν το περίστροφο και πυροβολούν ταυτόχρονα οι δυο πιστολέρο.

Μπορεί να είμασταν λίγο πιο αυστηροί στην κριτική μας, αλλά το γεγονός ότι έχουμε απαιτήσεις από τα συγκεκριμένα γκρουπ είναι γιατί με την αγωνιστική συμπεριφορά τους έχουν ανεβάσει ψηλότερα τον πήχη.

Προφανώς και αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε να κάνουμε με ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, που τα παιδιά εργάζονται και τρέχουν για να παίξουν ποδόσφαιρο.

Ο ΠΑΟΚ είναι πρωταθλητής Ελλάδας, ο πιο χαμηλόμισθος του ρόστερ έχει συμβόλαιο 1 εκατομμύριο και στη Λιβαδειά ήταν χειρότερος και από τον Λήλα και από την Προποντίδα. Οι δυο ομάδες …τρακάρανε στη μεσαία γραμμή και δεν πάτησαν με αξιώσεις την περιοχή.

Κι όμως μέσα από την κακή εικόνα του ματς (σ.σ. τιμάει τον Αντώνη Αυλωνίτη η δημόσια παραδοχή, όπως και ο Ευσταθίου, που σου μιλάει για ένα ματς ακριβώς όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε να είναι), Λήλας και Προποντίδα βγήκαν κερδισμένοι γιατί πήραν από έναν βαθμό.

Ο Λήλας είχε τρανταχτές απουσίες (σ.σ. οι Βασίλης Κατσαούνης και Βασίλης Γίγας έκαναν αποτελεσματικό παιχνίδι) και έπαιζε με δέκα παίκτες για μισή ώρα, διατηρώντας το αήττητο.

Αήττητη είναι και η Προποντίδα, με τον Θανάση Κουσκούτη που είναι πολύ καλός φέτος να συνεχίζει το επονομαζόμενο clean sheet, δηλαδή μετά από τέσσερις αγώνες δεν έχει παραβιαστεί η εστία του.

Την περ. εβδομάδα η έντυπη «Γνώμη» είχε φιλοξενήσει ένα …έξυπνο ρεπορτάζ με συμπτώσεις των Τάσου και Γιώργου Αυλωνίτη (οι δυο γιοι του Αντώνη).

Ξεκινήσαμε από το γεγονός ότι αγωνίζονται σε προσφυγικές ομάδες με τα ίδια χρώματα (Πανιώνιος και Προποντίδα), είναι και οι δυο στόπερ με το ίδιο νούμερο στη φανέλα (το 5), δεν έχει δεχθεί γκολ η ομάδα τους σε 4 –πλέον- ματς, έχουν προπονητή Αντώνη, ο Τάσος τον Νικοπολίδη και ο Γιώργος τον Αυλωνίτη και το κορυφαίο είναι ότι την περ. εβδομάδα αποχώρησαν αμφότεροι τραυματίες στο ίδιο λεπτό (70’) με αντιπάλους τον Παναργειακό και την Ιστιαία, αντίστοιχα.

Η μόνη σύμπτωση που χάλασε είναι ότι ο «Πάνθηρας» Τάσος παραμένει στην κορυφή παρέα με την Κηφισιά, ενώ ο Γιώργος υποχώρησε από την κορυφή (μετά το 0-0 στον Λήλα). Ωστόσο δημιουργήθηκε μια νέα σύμπτωση, έχουν και οι δυο …10 βαθμούς (3 νίκες και 1 ισοπαλία).