ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ: Ούτε με σημαδεμένη τράπουλα

 

 

Το παγόβουνο μπορεί να σας το περιγράψει ένας οποιοσδήποτε δάσκαλος, αρκεί να τον ρωτήσετε πώς περνάει την ημέρα του στο σχολείο. Όχι, δεν θα σας πει για τα περιβόητα κινητά ούτε θα προσπαθήσει να διαλέξει ανάμεσα από πολλούς ποιος είναι ο καλύτερος μαθητής.

 

Θα σας περιγράψει πάνω-κάτω την εξής κατάσταση, η οποία χειροτερεύει όσο απομακρυνόμαστε από τα αστικά κέντρα. Κατ’ αρχάς, τα παιδιά δεν διαβάζουν. Υπάρχουν τρομερές δυσκολίες στη συγκέντρωσή τους, πολλά είναι παραμελημένα από τους γονείς τους και κάποια σε σημείο που καθιστά τη διδασκαλία τους δύσκολη και τη συμπεριφορά τους (τουλάχιστον) εκτός των αποδεκτών πλαισίων.

 

Η θλιβερή αυτή κατάσταση έχει κατά τη γνώμη μας ρίζες στα «Ησαΐα χόρευε»  από το 2000 και εντεύθεν. Μαθημένοι από την «εποχή ΠΑΣΟΚ» πολλοί γάμοι έγιναν με την ευκολία που άνοιγαν παλιά σαμπάνιες στα μπουζούκια.

 

Η νύφη κυνηγούσε τον ευκατάστατο γαμπρό, ο γαμπρός την όμορφη (αν πλούσια, ακόμη καλύτερα) νύφη και το συναίσθημα, που κρατάει έναν γάμο σε βάθος χρόνου, είχε πάει ...περίπατο με τις ευλογίες ή την ανοχή των γονέων.

 

Η περίοδος της κρίσης που ακολούθησε θα μπορούσε να φέρει έναν εξορθολογισμό σε αυτόν τον κοινωνικό παραλογισμό. Ωστόσο, οι γάμοι μειώθηκαν, γιατί τα λεφτά δεν περίσσευαν, τα ωράρια εργασίας έγιναν εξαντλητικά, η δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς αυξήθηκε και η τεχνολογία έφερε την απιστία στο κινητό μας.

 

Ταυτόχρονα, το κυνήγι της εξασφάλισης των προς το ζην μέσω του γάμου συνεχίστηκε με αμείωτο ρυθμό σαν να είναι η συνύπαρξη δύο ανθρώπων απλό άθροισμα περιουσιών. Δεν κάνει, λοιπόν, εντύπωση η εκτόξευση των διαζυγίων τα τελευταία χρόνια.

 

Με τις οικογένειες σχεδόν διαλυμένες ή να κρατιούνται από την κλωστή της συνήθειας, δεν γίνεται το «φυτώριο» να βγει γερό. Προβληματικό θα βγει και δυστυχώς η παρτίδα είναι χαμένη για τα επόμενα χρόνια. Ούτε με σημαδεμένη τράπουλα δεν κερδίζεται…