Αμαρυνθιακέ τώρα αρχίζουν τα δύσκολα και η υπόσχεση που χαρίζει ελπίδα

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο Αμαρυνθιακός «κλείδωσε» την άνοδο στο Λουτράκι και χθες κόντρα στο Κερατσίνι τέλειωσε τη δουλειά, εξασφαλίζοντας την πρωτιά στον όμιλο (του ειδικού πρωταθλήματος), που ήταν ο αντικειμενικός στόχος. Κι όμως, μετά την ήττα στο Ευπάλιο, έγιναν και δεύτερες σκέψεις. Φαντάζομαι περισσότερο απ’ όσους βρισκόμαστε έξω από την εξίσωση και λειτουργούμε στο έργο ως κομπάρσοι και όχι από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, που ποτέ δεν έχασαν την πίστη στις πραγματικές τους δυνατότητες ή μπήκε μέσα τους η αμφιβολία ότι μπορεί ν' αποτύχουν.

Αλλά εάν ο Αμαρυνθιακός έχανε την άνοδο θα επρόκειτο για τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική αδικία. Εντέλει, οι τρεις ομάδες που πήραν το εισιτήριο ήταν αυτές που -στη μεγάλη εικόνα- άξιζαν τη διάκριση και την προαγωγή.

Το Ευπάλιο κόντρα στον Αμαρυνθιακό (τον οποίο υποχρέωσε σε ήττα), είχε δείξει σε όλο το 90λεπτο ότι είναι ένα οργανωμένο γκρουπ, με αρχή, μέση και τέλος, ενώ το «δουλεμένο» Λουτράκι χρειάστηκε στο «φότο φίνις» τη …βοήθεια της Θήβας που συνέτριψε το Ναύπλιο. Το οποίο πήγε να παίξει έναν τελικό ανόδου στη Βοιωτία και έγινε φύλλο και φτερό από μια αδιάφορη βαθμολογικά ομάδα.

Το Ναύπλιο, το οποίο κόντρα στον Αμαρυνθιακό έπεσε από το Παλαμήδι και βρήκε πορτοφόλι με τη λευκή ισοπαλία που απέσπασε στο μεταξύ τους ματς.

Ο Αμαρυνθιακός χρειάστηκε ν’ ανοίξει και να κλείσει (νικηφόρα) την αυλαία στην έδρα του, αλλά -παράλληλα- στο ενδιάμεσο υποχρεώθηκε να δώσει τρία απαιτητικά ματς με παγίδες μακριά από τη Βάθεια. Στο μόνο που δεν ανταποκρίθηκε -βάσει της ποιότητας που κουβαλάει- ήταν το παιχνίδι στο Ευπάλιο. Οχι ότι …τσαλαπατήθηκε από τον αντίπαλο, θα μπορούσε να φύγει και με τον βαθμό, αλλά είναι γεγονός ότι μπλοκαρίστηκε επιθετικά.

Ο κόουτς Καρβέλης εκείνη τη μέρα είχε σταθεί τόσο στη διαιτησία, όσο και στην απόδοση της δικής του ομάδας, ζητώντας από τους παίκτες του να κάνουν περισσότερα πράγματα στις τέσσερις γραμμές. Και τα παιδιά το έκαναν πράξη στο Λουτράκι.

Καθάρισε το μυαλό τους και έδειξαν χαρακτήρα, παρά την ψυχρολουσία της διπλής ισοφάρισης, τη στιγμή που είχαν το μομέντουμ. Δεν ήταν εύκολη η αποστολή τους, ήμουν μπροστά και είδα με τα μάτια μου την προσπάθεια που έγινε.

Ο Καρβέλης άλλαξε τον σχηματισμό στο ημίχρονο και πόνταρε στην επιθετικότητα της ομάδας του. Πόσες ομάδες έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν στο επιθετικό τρίτο ...τους Τόρα-Μώρο-Μήτρου και Κοτρογιάννη ...τετράδα; 

Η τριάδα στο κέντρο της άμυνας δεν λειτούργησε υποδειγματικά. Ο Αμαρυνθιακός πήρε την μπάλα στα πόδια του, το τιμόνι του οδηγού στα χέρια του. Ο Μεντιλίμπαρ και ο Λουτσέσκου ακολούθησαν αντίθετο δρομολόγιο και πέτυχαν κι αυτοί. Ο πρώτος έβγαλε τον Γιόβετιτς και επανέφερε τον ξεχασμένο Ιμπόρα μετατρέποντας το 4-2-2 σε 4-3-3 με σφιχτό κέντρο και ο δεύτερος έδωσε εντολή στην ομάδα του να παίξει πίσω από την μπάλα και να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο. Ο Αμαρυνθιακός έβαλε άλλη φορεσιά, αυτή που του ταιριάζει.

Και μπήκε το κερασάκι στην τούρτα, σε μια σεζόν που η ομάδα της Βάθειας ήταν κυριαρχική, φροντίζοντας εξαρχής να επιβεβαιώσει τα προγνωστικά. Σε συνδυασμό με το μέτριο ξεκίνημα του Ταμυναϊκού είχε την άνεση να αποκτήσει βαθμολογικό μαξιλαράκι ασφαλείας, μολονότι η απόφαση για το διαζύγιο με τον Βαλκάνο ...ξένισε πολλούς.

Κάθε απόφαση εμπεριέχει το ρίσκο της, αλλά είμαι της γνώμης ότι αυτοί που βάζουν το χέρι στην τσέπη και λαμβάνουν τις αποφάσεις, το πράττουν για το καλό και όχι για το κακό των ομάδων τους. Ακόμη και ο Αλαφούζος με την αλλαγή Γιοβάνονβιτς-Τερίμ, το καλό του τριφυλλιού ήθελε, αλλά η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως. Στην περίπτωση των πράσινων η αποτυχία φώναζε από μακριά με το καλημέρα. Στον Αμαρυνθιακό η εκπλήρωση του στόχου ήταν δεδομένη. Ήταν μια απόφαση ξεκάθαρα με …φόντο τα μπαράζ, αλλά και την επερχόμενη σεζόν, που εικάζω θα βρει τον Καρβέλη στην τεχνική ηγεσία.

Όμως κι ο απερχόμενος προπονητής Βαλκάνος πάντα ήταν εκεί, ποτέ δεν απουσίασε από τη διαδικασία, μέχρι να ακουστεί το τελευταίο σφύριγμα. Και χθες έδωσε το «παρών». Αλλος στη θέση του θα έριχνε μαύρη πέτρα πίσω του και η στάση του τον τιμάει, πρώτα απ’ όλα ως άνθρωπο. Γιατί δεν έφυγε τρίτος στη βαθμολογία, αλλά πρώτος και με διαφορά.

Εν κατακλείδι, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Αμαρυνθιακό. Η φράση «τα καλύτερα έρχονται κι εμείς τις υποσχέσεις μας τις κρατάμε» που αναρτήθηκε στη σελίδα της ομάδας στο facebook, λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση του ματς με το Κερατσίνι, χαρίζει ελπίδα. Δεν ήταν ένας συνηθισμένος λαϊκισμός.  

Αφήνει να εννοηθεί ότι έχει γίνει η ανάλογη προεργασία, έχει εκπονηθεί ένα πλάνο οικονομικής αυτάρκειας και αγωνιστικής επιβίωσης ...και πως ο οργανισμός δεν θα βουτήξει στα βαθιά, χωρίς να έχει ιδέα από κολύμπι (σ.σ. υπάρχει μεγάλη απόσταση ανέμεσα στο τοπικό και τη Γ' Εθνική).

Αν είναι έτσι, μένει να επαληθευτεί και στην πράξη...