Του Αμαρυνθιακού το μάγκικο διπλό στο Λουτράκι το μαγικό

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Φέτος έχω φέρει από την Τούμπα δυο ευρωπαϊκές προκρίσεις με Χάιντουκ και Ντιναμό Ζάγκρεμπ, ένα πρωτάθλημα (τρεις φορές ανέβηκα μόνο, όχι περισσότερες, λόγω δουλειάς), δυο διπλά με την Αρτάκη από Πτολεμαϊδα -που ήταν αίμα και άμμος- και από Κατερίνη κι ένα διπλό με τον Αμαρυνθιακό από το Λουτράκι. 6/6. Τι άλλο να κάνω, σπαθιά να καταπιώ; Εντάξει είμαστε; Εντάξει είμαστε, που λέει κι ο Τσουκαλάς.

Ο Αμαρυνθιακός πήρε μάγκικο διπλό σ' ένα Λουτράκι μαγικό. Όπως το θυμόμουν. Η παραλία της πόλης είναι φανταστική και στην ...καρδιά της το σπίτι (φωτό κάτω) που έμενα για δυο χρόνια (σ.σ. το δικό μας το σπίτι σε άλλους νοικιάστηκε).

Έβγαινες από την πόρτα και βούταγες κατευθείαν στη θάλασσα. Οι αναμνήσεις ξαναγύρισαν. Στον κήπο υπήρχε και μια χελώνα, αλλά ο Φίγκο (φωτό κάτω) το ΠΑΟΚτσάκι, επειδή ήθελε να είναι το απόλυτο αφεντικό, την είχε κάνει δυο-τρεις φορές ...λαγό. Έχετε δει χελώνα να τρέχει κατοστάρι;

Η σχολή Μηχανικού δεν ήταν στον δρόμο μου χθες και προχθές, αλλά η πρώτη ιστορία που μου ήρθε στο μυαλό ήταν αυτή με τον Λούτα και τον Χούτα. Ο ένας είχε βάλει φωτιά στο στρώμα του άλλου στον θάλαμο. Σε μια εποχή που οι παλιοί προσπαθούσαν να επιβληθούν. Όταν παρουσιάστηκαν μπροστά στον πατέρα μου, εγώ παρίστανα τον …συνήγορο υπεράσπισης. Ο πατέρας μου είπε «ο εμπρηστής να κάνει ένα βήμα μπροστά». Έφαγε 20 μέρες φυλακή και ησύχασε. Η προσπάθειά μου να μειωθεί η ποινή …έπεσε στο κενό, αλλά η ιστορία του Λούτα και του Χούτα έχει μείνει χαραγμένη.

Το δωμάτιο (φωτό κάτω) που προσφέρθηκε να κλείσει μέσω ίντερνετ η αδερφή μου στο Λουτράκι προχθές (σ.σ. για να με βγάλει από τον κόπο), το έψαχνα χωρίς υπερβολή δύο ώρες μέσα στην πόλη. Καμία συνεννόηση με την κοπέλα, συμβαίνει συχνά.

Για να καταλάβετε, η Μαρία θεωρεί ότι αν χρειαστεί είναι σε θέση να αντικαταστήσει τον Λουτσέσκου στην άκρη του πάγκου ή δεν έχει θέμα να δώσει οδηγία σε αστροναύτη της NASA για το πώς θα εκτοξευτεί με τον πύραυλο. Το να μετατραπεί σε "τουριστικό πράκτορα" για λίγα λεπτά ήταν ευκολάκι για την ίδια.

Μέχρι και σε κάτι βαφτίσια ρώτησα για το δωμάτιο, παραλίγο να διακόψει το μυστήριο ο παππάς. Είπα «παιδιά εγώ για τον Αμαρυνθιακό ήρθα».

Μια ώρα αργότερα, περνώντας από το παραλιακό μέτωπο, γινόταν το γλέντι, το σκηνικό είχε μεταφερθεί σε μαγαζί. Την ίδια ώρα, ένας τύπος ακροβατούσε σε μπαλκόνι (φωτό κάτω). Τώρα, ή βρέθηκε εκεί για ευνόητους λόγους ή είναι Αρειανός, αν και η εικόνα τραβήχτηκε δυο ώρες πριν τον τελικό του Κυπέλλου Άρης-Παναθηναϊκός.

Τον οποίο παρακολούθησα σε ένα ζαχαροπλαστείο, που ήταν εξαιρετικό και δεν έχω κανένα παράπονο, αλλά ρε φίλε για κανένα λόγο δεν βλέπεις μπάλα σε ζαχαροπλαστείο.

Η εκτίμησή μου δεν ήταν σωστή και η διαχείριση λάθος. Πέντε πάστες έφαγα (η αρχή έγινε με τη σοκολατίνα-φωτό πάνω). Ευτυχώς με λύτρωσε ο Βαγιαννίδης και δεν πήγε το ματς στην παράταση. Μόνο η αμυγδάλου, αυτή με το κεράσι στη σαντιγί μου ξέφυγε. Κάτι άλλοι τύποι τρώγανε μια κουταλιά κάθε 20 λεπτά; Για μ@λ@κες τους περάσατε; 3,5 ευρώ έκανε η μία.

Στο συμπαθέστατο γήπεδο «Χρήστος Θώδης» η φιλοξενία του Λουτρακίου ήταν πολύ καλή, αυτό έλεγαν και οι άνθρωποι του Αμαρυνθιακού μετά το τέλος του ματς. Ένα γήπεδο, με τρελό "ΚΨΜ" (φωτό κάτω) και όμορφα κορίτσια (φωτό πάνω) στο εκδοτήριο και μια εξέδρα που συγκέντρωσε 1000 και πλέον φιλάθλους σε μια πόλη που έχει 11.000 πληθυσμό. Εκεί ήταν κι ο Χρήστος Σουλάκος και η διοίκηση του Αμαρυνθιακού και ο Γιάννης Ρέτσας και ο Γιώργος Πίσχινας με τον γιο του Βασίλη και ο Βαλάντης Μπλέτσας και ο Θοδωρής Κωστάκης, κ.α.

Ο Μπλέτσας δήλωσε ότι είναι παντού, μέχρι και στο Χαριλάου πήγε για τον αγώνα Άρης-ΠΑΟΚ.

Ο Αμαρυνθιακός ήταν πολύ καλός και η νίκη του …παλικαρίσια. Άλλες φορές επιχείρησε να παίξει πιο συνδυαστικά, άλλες φορές με πιο άμεσο τρόπο, αλλά είχε τον έλεγχο σε όλο το 90λεπτο κόντρα στα μποφόρ και σε ένα οργανωμένο σύνολο όπως είναι ο ΑΟΛ, που φοράει κι αυτός πορτοκαλί σαν τα Λουκίσια. Ο Καρβέλης ξεκίνησε με τρεις στόπερ και γύρισε στην 4αδα με το ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου, ποντάροντας στις επιθετικές αρετές της ομάδας του. Τα γκολ του Λουτρακίου είναι οριακά.

Οριακά γκολ έβαλε και ο Αμαρυνθιακός  σε προηγούμενα ματς, αλλά δεν του χαρίστηκε τίποτα. Ήμουν απέναντι, αλλά νομίζω ότι στο 1-2 υπάρχει ανατροπή στον Μώρο. Δεν είναι εύκολο να προηγείσαι 2 φορές και να ισοφαρίζεσαι με φτηνά γκολ και μάλιστα η πρώτη μεγάλη φάση για το 3-2 ανήκε στο Λουτράκι. Ο Φαλαγγίτης ήταν πολύ σταθερός (δεν φέρει ευθύνη για κανένα από τα δυο γκολ), αλλά όσο περνούσε η ώρα καταλάβαινες ότι ο Αμαρυνθιακός θα βρει τη στιγμή του για να αποδράσει με το διπλό και έγινε η δουλειά. Λίγα λεπτά πριν σκοράρει ο Κοτρογιάννης έχει ακούσει κατσάδα από τον Καρβέλη για τις τοποθετήσεις του.

Το γκολ του Κολιόπουλου (φωτό πάνω) είναι εξαιρετικό. Επιχείρησε μια επέλαση και αν είδα καλά, κάνει και το "ένα-δύο" με τον Τόρα πριν την εκτέλεση. Το δεύτερο γκολ του Μήτρου έχει τη σφραγίδα του, γιατί κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά, να τρυπήσει κατά μέτωπο την αντίπαλη άμυνα. Άλλο αν ο αμυντικός Στρατίκης προσπαθεί να διώξει την μπάλα με λάθος πόδι και άθελά του σημειώνει αυτογκόλ. Βασανιστικά κυλούσε η μπάλα στα δίχτυα, αλλά έγινε η κέντα για τους Λουτρακιώτες που ήταν σκληρά καρύδια. Ο Αμαρυνθιακός, όμως, σε αντίθεση με τον αγώνα στο Ευπάλιο ήταν σοβαρός και κατά διαστήματα κυριαρχικός.

Αυτό που σχολίαζαν οι φίλοι του στον γυρισμό ήταν ότι η ομάδα της Βάθειας αλλάζει πίστα, στάτους, μέγεθος. "Θα μας μάθει όλη η Ελλάδα" ήταν μια από τις πιο ενδεικτικές ατάκες και κάπως έτσι εξαργυρώνει ένα γκρουπ την επιτυχία και τη διάκριση.