Οι δυο οπτικές γωνίες της Αρτάκης και της Χαλκίδας, ο Βαγιάννης και ο Μποντιρόγκα

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Καταρχάς χρόνια πολλά στους Γιώργηδες που κοντράρουν στα ίσια εμάς τους Γιάννηδες. Εχουν λαό και οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Και στο ευβοϊκό ποδόσφαιρο είναι οι περισσότεροι. Κατά τα άλλα υπάρχουν γεγονότα (όπως η πορεία της Αρτάκης στη φετινή Γ’ Εθνική και του ΑΟ Χαλκίς στην Α’ ΕΠΣΕ) με δυο οπτικές γωνίες. Έχει ανοίξει κουβέντα για το εάν η σεζόν της Αρτάκης ήταν πετυχημένη ή όχι. Δεν αποφεύγω την απάντηση, αλλά η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και είναι δύσκολο σταυρόλεξο. Η Αρτάκη έκανε πορεία πρωταθλητισμού, αλλά αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής. Και ήταν αναμενόμενο σε έναν όμιλο χωρίς αγωνιστικά μεγαθήρια. Αλλά πάντα εμφανίζεται ένα χωριό, είτε αυτό λέγεται Στεφανοβίκειο, είτε Αγριά, είτε Κεραμίδι που μας χαλάει το παραμύθι και μας αναγκάζει να λέμε …ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. Αποτελεί επιτυχία για τον ΑΟΝΑ που έφτασε σε «ματς τίτλου», όπως λέει ο Λεζγής, αλλά το φινάλε ήταν πικρό. Άσχετα με τις διαρροές ότι υπάρχει πιθανότητα να σταλεί στην Αρτάκη …ραβασάκι από τη Λίγκα για την εγγυητική (καταρχάς δεν έχει ξεκαθαρίσει αν η Σούπερ Λιγκ 2 τη νέα σεζόν θα είναι ένας ή δυο όμιλοι). Θα τραβήξει μακριά η βαλίτσα, ελληνικό ποδόσφαιρο γαρ, εδώ κάποτε μπήκαν στην κληρωτίδα της Σούπερ Λιγκ, ομάδα Α’ και ομάδα Β’, χωρίς να γνωρίζουμε την ταυτότητά τους.

Η Αρτάκη πραγματοποίησε μια εξαιρετική πορεία στη έδρα της, συνολικά στη σεζόν, πλήρωσε την αδυναμία της να πάρει διπλά που θα της έδιναν μια διαφορά από νωρίς και νομοτελειακά θα της χάριζαν και την άνοδο. Ο τίτλος χάθηκε στον πρώτο γύρο, γιατί όταν παίζεις έναν τελικό είναι πάντα 50-50. Διατήρησε αλώβητο το κάστρο της στον β’ γύρο, βρήκε τα διπλά που έψαχνε, αλλά στα δυο ντέρμπι με τους συνδιεκδικητές δεν ανταποκρίθηκε. Με τον Σβορώνο έκανε μια αξιόλογη τελική στο φινάλε από λάθος διώξιμο του γκολκίπερ και με το Κεραμίδι …πέταξε ένα ημίχρονο, μπήκε στο ρινγκ και μάτωσε στην πρώτη γροθιά του αντιπάλου, ισοφάρισε, αλλά δεν βρήκε το δεύτερο γκολ της μεγάλης ανατροπής. Αλλά «έτσι είναι η μπάλα» όπως λέει και ο Μαγκαφίνης και σε αυτό συμφωνούμε.

Να πω τη δική μου αλήθεια, μου έκανε εντύπωση ο πανηγυρισμός του Βαγιάννη (και γενικότερα του οργανισμού) στον τελικό του Κυπέλλου και ήθελα κάποια στιγμή να το γράψω. Εγώ αν είχα βάλει μισό εκατομμύριο και έχανα τον τίτλο του πρωταθλήματος, όχι δεν θα είχα κουράγιο να σηκώσω την κούπα του Κυπέλλου, αλλά να πάω από 'δω μέχρι εκεί. Πιστεύω ότι σε περίπτωση που σηκώσει ο Ολυμπιακός το Κόνφερενς, ο Μαρινάκης λιγότερο θα πανηγυρίσει στην ΟΠΑΠ Αρένα, ακόμη κι αν χρειαστεί να του παραδώσει το τρόπαιο ο Τίγρης (σ.σ. βέβαια με τον Βαγιάννη στην προεδρία γεμίζουν και τα ράφια της ερυθροκίτρινης τροπαιοθήκης και είναι και αυτό σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες αρτακιανές γενιές). Αλλά με πρόλαβε ο Στασινόπουλος, ο οποίος είπε μέσες άκρες στη συνέντευξη τύπου ότι θέλανε τα παιδιά να κλείσουν με χαμόγελο τη σεζόν και να προσφέρουν ένα τόνο αισιοδοξίας.

Μιας και αναφέρθηκα στον τελικό Κυπέλλου, για την ομάδα της Αιδηψού για παράδειγμα, που ήταν φιναλίστ δεν υπάρχουν δυο οπτικές γωνίες, αλλά μία. Η σεζόν ήταν πετυχημένη. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι …απέτυχε (!) επειδή έχασε δυο τελικούς από Ταμυναϊκό (Λιγκ Καπ) και Αρτάκη; Υπέρβαση έκαναν τα παιδιά σε συνδυασμό με την πορεία τους στο πρωτάθλημα. Οι ομάδες και οι πορείες κρίνονται και με βάση την αξία του γκρουπ στο …τράνσφερμαρκτ.

Ο ΑΟ Χαλκίς προφανώς και δεν μπορεί να πανηγυρίζει που σώθηκε στο Α’ τοπικό, αλλά τα κατάφερε, όταν 9 στους 10 κατά τα Χριστούγεννα ισχυρίζονταν ότι η ομάδα είναι καταδικασμένη και ακόμη χειρότερα ότι θα πετάξει λευκή πετσέτα και θα αποσυρθεί από το πρωτάθλημα.

Ο Ρόγκας με τους συνεργάτες του μπήκαν μπροστά και έσωσαν το καράβι από το ναυάγιο, λίγο πριν χτυπήσει στο παγόβουνο και βυθιστεί στα παγωμένα νερά της Α’ ΕΠΣΕ.

Μου λένε γνωστοί και φίλοι σε συζητήσεις, πως όταν ανέλαβε ο Ρόγκας υπήρχαν ελεύθεροι παίκτες στην αγορά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα ώστε να μην φτάσει στο απροχώρητο. Ωστόσο κι ο Ρόγκας ήταν ξεκάθαρος ότι η τωρινή διοίκηση θα απλώσει τα πόδια της μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα. Στον αντίλογο «τότε γιατί ανέλαβε;» η απάντηση είναι «γιατί τώρα δεν θα υπήρχε ομάδα». Αν δεν κάνω λάθος ανέλαβε (ως εξωδιοικητικός) όταν έπεφτε ο τελευταίος κόκκος της άμμου στη κλεψύδρα.

«Το μη χείρον βέλτιστον» λέγεται για περιπτώσεις που αποδεχόμαστε μια κατάσταση, όχι πολύ θετική, με το επιχείρημα ότι αποφεύγουμε κάτι που θα μπορούσε να είναι εντελώς επιζήμιο.

Φυσικά υπήρχε η πεποίθηση ότι θα βρεθούν άνθρωποι που θα απλώσουν χείρα βοηθείας. Ενας εξ αυτών ήταν ο πρώην πρόεδρος των Αβαντίδων Στέφανος Σωτηρίου (σ.σ. ο ΑΟΧ τον ευχαρίστησε δημόσια) για τον οποίο ακούω ότι ενδιαφέρεται για το αύριο, χωρίς να υπάρχει κάποια επίσημη τοποθέτηση από την πλευρά του. Για έναν επιχειρηματία από τη Θεσσαλονίκη έχουν κυκλοφορήσει φήμες (δεν είναι ο Ιβάν στάνταρ), ο Αυλωνίτης πάντα είναι ψηλά στα «τσαρτς» και προφανώς θα εμφανιστεί στη συνέλευση και ο Τόλιας, αλλά πιο πιθανό είναι να παραιτηθεί ο Μποντιρόγκα από την Ευρωλίγκα και να αναλάβει τον ΑΟΧ παρά να έρθουν στην Ελλάδα οι Σέρβοι και οι Σκοπιανοί. Βασικά ο Μποντίρογκα για την ΠΑΠΕΛ θα έρθει και θα τον πείσει ο Πάττας, ο Δούκας και ο Γαλγαδάς να αναλάβει τον ΑΟΧ.

Υπάρχει η αίσθηση και μάλλον είναι έτσι για να βγουν τα κουκιά ότι ο Αμαρυνθιακός θα χρειαστεί ένα διπλό στα μπαράζ με δεδομένο ότι θα κάνει το «απόλυτο» στην έδρα του (ήδη μετράει μια νίκη με τη Θήβα, αλλά θα έρθει στη Βάθεια και το Κερατσίνι). Βάσει απόδοσης ήταν μεγάλη ευκαιρία για την ομάδα του Καρβέλη να αποδράσει με το «τρίποντο» από το Τολό. Δημιούργησε καταστάσεις στα αντίπαλα καρέ και το παραπάνω είναι παρήγορο για τα επερχόμενα ματς (πάλι εκτός έδρας) με Ευπάλιο και Λουτράκι. Για το Ευπάλιο ακούγεται ότι έχει καλή ομάδα, ενώ το Λουτράκι μπήκε στην εξίσωση με το απρόσμενο (;) διπλό στο Κερατσίνι. Και την ερχόμενη Κυριακή με νίκη επί της Θήβας θέλει να πάρει κεφάλι στην κούρσα. Αν ο Αμαρυνθιακός ξεδιπλώσει τις αρετές του στον αγωνιστικό χώρο κόντρα στο Ευπάλιο θα γίνει αυτός αφεντικό και θα έχει το πάνω χέρι. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

ΥΓ: Μου είπαν ότι στον τελικό του Κυπέλλου Εύβοιας δεν υπήρχαν αναμνηστικές πλακέτες για τους διαιτητές, για να θυμούνται την παρουσία τους σε ένα ξεχωριστό αθλητικό δρώμενο του νομού και δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβεί αυτό στο παρελθόν. Κάποια εξήγηση θα υπάρχει, θα ρωτήσουμε και θα μάθουμε. Όπως και για το γεγονός ότι ο Λήλας σήκωσε την κούπα του πρωταθλητή στο Βασιλικό χωρίς την παρουσία της ΕΠΣΕ. Λογικό, αφού το ματς συνέπεσε χρονικά με τον τελικό Κυπέλλου. Αφού μεταφέρθηκε το ματς του Λήλα από την Κυριακή το Σάββατο, δεν ήταν κόπος να ξεκινήσει στις 3 το μεσημέρι ή έστω στις 4 το απόγευμα, για να γίνει η επίσημη απονομή. Σύμφωνα με την ΕΠΣΕ θα οριστεί ημερομηνία στο πλαίσιο ενός φιλικού, για να δοθεί η …κανονική κούπα, αλλά δεν ξέρω πόσα παιδιά θα είναι εύκαιρα, τώρα που ξεκινάει η καλοκαιρινή σεζόν.