Αιδηψάρα βάλε ένα γκολ...

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Οι Αιδήψιοι γνώριζαν ότι καλούνται να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους, για να φτάσουν στην κατάκτηση του Κυπέλλου κόντρα στην Αρτάκη, που εμφανίστηκε στο γήπεδο με άγριες διαθέσεις και μπρίο, φρέσκα πόδια, τον Βελλή στον άξονα που ξεχώρισε, τον Ζαχαράκη που επιστρατεύτηκε σε ρόλο τρίτου στόπερ (σ.σ. όταν δεν παίζει ο Ρέντζας, ο Μαγκαφίνης προτιμάει την "τριάδα" στην άμυνα που τον οδήγησε στο μεγαλύτερο κομμάτι της φετινής Γ' Εθνικής) και τον Μερτύρη, -ο οποίος στο ξεκίνημα είχε πάρει φανέλα βασικού σπίτι του- και στον σημερινό τελικό ήταν από αυτούς που άρεσαν στο κοινό.

Το παιχνίδι δεν αντέχει σε κριτική, η Αρτάκη δεν κατέβηκε στο Στάδιο Χαλκίδας για να κάνει αγγαρεία και η απογοήτευση από τον χαμένο "τελικό" με το Κεραμίδι μεταφράστηκε σε δύναμη, ενέργεια και καλό ποδόσφαιρο στον αγωνιστικό χώρο.

Στον αντίποδα, ο προπονητής των "βορείων" Θανάσης Αναγνώστου, αναμφίβολα περίμενε την ομάδα του περισσότερο ανταγωνιστική, αλλά από τη στιγμή που η Αρτάκη αποφάσισε να παίξει με το πόδι στο γκάζι ήταν εξαιρετικά δύσκολο η Αιδηψός να ακολουθήσει τον ρυθμό της.

Προσπάθησε η Αιδηψός να χτυπήσει στην πλάτη της άμυνας με τους Μακρή, Ζουζουλή και Κυριακού, τον οποίο ο Μπιμπισίδης δεν άφησε σε χλωρό κλαρί και είχε κολλήσει σαν "βδέλλα" πάνω του.

Ο Τσούξον ήταν αυτός που δέχθηκε και την παρατήρηση του Αναγνώστου στο πρώτο γκολ της Αρτάκης, στην κεφαλιά (στο δεύτερο δοκάρι) του Στασινόπουλου.

Προφανώς είχε πάρει εντολή να τον επιτηρεί και τον ...έχασε, με τον "κάπτεν" του ΑΟΝΑ να βάζει το βαγόνι στις ράγες της κατάκτησης του τίτλου, αρκετά νωρίς.

Ένα λεπτό αργότερα, ο Κυριακού ...συναντήθηκε στη γραμμή του πλαγίου άουτ με τον Μαγκαφίνη και δέχθηκε την φιλοφρόνηση του Καβαλιώτη τεχνικού του ΑΟΝΑ.

Ούτε οι Ζουζουλής και Μακρής κατάφεραν να γίνουν απειλητικοί, αφού η τριάδα στην άμυνα (δέσποζε ο Τσούπρος) με βοήθειες από τους Ιορδανίδη και Ταυταρίδη στα χαφ έκοβαν εν τη γενέσει τους τις βλέψεις των φιλοξενούμενων, και δημιουργούσαν παράλληλα τα ρήγματα στην περιοχή τους με κύριο εκφραστή των Παπαδάκη που κουβαλούσε μπάλα ανάμεσα στις γραμμές.

Ο Ιορδανίδης είναι πιο λειτουργικός στο 10. Κόντρα στο Κεραμίδι γύρισε στο 6, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη και στη μεταφορά της μπάλας μετά την έξοδο του Στάθη Λάμπρου.

Στην εξέδρα οι νεαροί φίλοι της Αρτάκης δεν ξέχασαν τον διαιτητή (Κουκούλας) του αγώνα με το Κεραμίδι και τον ...στόλισαν κανονικά, ενώ αποθέωσαν τους Βαγιάννη και Μαγκαφίνη.

Ο Βαγιάννης έχει γίνει σαν τον ...Κούγια (στις μετακινήσεις και μόνο), την Τετάρτη είναι στην Αρτάκη, την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο στη Χαλκίδα.

Κύκλοι της ομάδας δηλώνουν ότι είναι πικραμένος από την έκβαση του ντέρμπι με το Κεραμίδι (λογικό) και ο ερυθροκίτρινος οργανισμός προσπαθεί να μείνει ενωμένος, περιμένοντας εξελίξεις (και δεν εννοούμε το αποτέλεσμα του αγώνα Κραμίδι-Κιλελέρ).

"Αν αποχωρήσει αυτός ο άνθρωπος θα κλαίει το ευβοϊκό ποδόσφαιρο" ήταν η ατάκα του Γιάννη Λεζγή για τον Βαγιάννη.

Πάντως, για την ιστορία, αν μια ομάδα έχει τη δυνατότητα αύριο -κιόλας- να γίνει ΠΑΕ και να καταθέσει την εγγυητική, αυτή είναι η Αρτάκη. Και ο νοών νοείτω.

Στην αντίπερα όχθη, οι φίλαθλοι της Αιδηψού (φωτό) ταξίδεψαν στη Χαλκίδα για να καμαρώσουν την ομάδα της περιοχής τους σε έναν τελικό. Είχε συμβεί στο ίδιο γήπεδο και στον τελικό του Λιγκ-Καπ, αλλά …άλλη χάρη έχει το κανονικό Κύπελλο, μολονότι ο σημερινός αντίπαλος ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί και το απέδειξε και στην πράξη.

Είναι από αυτές τις στιγμές που λες ότι σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι.

Οι φίλοι της Αιδηψού έζησαν με την ψυχή τους κάθε λεπτό και ...στιγμή του τελικού. Τις στιγμές (πριν ξεφύγει το σκορ) που θα την έβαζε στο ματς έψαξε και η ομάδα, αλλά είπαμε, η Αρτάκη επέβαλε τον δικό της νόμο.

Ωστόσο οι βορειοευβοιώτες ...ξεσηκωνόντουσαν σε κάθε μονομαχία, τάκλιν, καλή ενέργεια, καλή πάσα, κάθε σωτήρια επέμβαση του Μπιμπάι.

Ήθελαν κι ένα γκολ για να ακουστούν μέχρι τη βόρεια Εύβοια. Γι’ αυτό και το σύνθημα «Αιδηψάρα βάλε ένα γκολ» δόνησε την ατμόσφαιρα, πολλές φορές, κατά τη διάρκεια του ματς. Και στο 0-0, και στο 1-0 ...και στο 5-0 (σ.σ. θυμίζουμε ότι η Αρτάκη είχε από τις κορυφαίες άμυνες στη Γ' Εθνική - επιθετικά κόλλησε στα κρίσιμα ματς).

Όχι για να γυρίσουν τούμπα το ματς -όπως στο Λιγκ Καπ κόντρα στον Ταμυναϊκό-, ούτε ...καν για να απειλήσουν την κορυφαία -αγωνιστικά- ομάδα του νομού. 

Αλλά για να πάρουν τον πανηγυρισμό μαζί τους ως ανάμνηση στον δρόμο της επιστροφής.

Ο ΑΟ Αιδηψού δεν τους έκανε το χατίρι να πανηγυρίσουν κάποιο γκολ, αλλά τους έδωσε την ευκαιρία να γράψουν χιλιόμετρα και να φωνάξουν ότι έχουν δικαίωμα στο όνειρο! 

Προπονητής, παίκτες, κόσμος και διοίκηση είναι αγωνιστές και αυτό είναι το μεγαλύτερο τρόπαιο..! 

ΥΓ: Στο πέναλτι που εκτέλεσε ο Τσούπρος και το έχασε, καλύτερα να του έβγαζαν σέντρα και να έκανε κεφαλιά από την άσπρη βούλα.

ΥΓ1: Εξαιρετικό το γκολ του Παυλίδη (το 2ο της Αρτάκης). Αν πάει να κάνει παρόμοια κίνηση και ξεμαρκάρισμα ο Σαμάτα, θα τον ψάχνουμε στο Ασκληπιείο Βούλας.