Σκυλιά του πολέμου και ...Βούρκος-Ιράν-Καμπότζη-Βιετνάμ

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Η Αιδηψός και η Προποντίδα έχουν αναπτύξει μια άτυπη κόντρα, χωρίς απαραίτητα να το επιδιώκουν. Οι συνθήκες των μεταξύ τους αγώνων την έχουν χτίσει πετραδάκι-πετραδάκι.

Βλέπετε, έχουν τεθεί αντιμέτωπες την τρέχουσα σεζόν σε δυο ημιτελικούς διαφορετικών διοργανώσεων (Λιγκ Καπ-Κύπελλο), ενώ ήταν οι βασικές διεκδικήτριες της 3η θέσης στην ευβοϊκή "Σούπερ Λίγκα". Στο τέλος κερδίζουν οι …Αιδήψιοι (όπως και οι Αρτακιανοί τους Αμαρύνθιους).

Το μόνο που έλλειψε από το χθεσινό ματς, για να δέσει το γλυκό, είναι να κάνει δηλώσεις στην κάμερα ο Κουσκούτης, να περάσει από δίπλα του ο Μπιμπάι, να φωνάξει «Ποιος-Ποιος» (σ.σ. ότι και καλά το λέει στον Κυριακού) και να γυρίσει ο «Κούσκου» και να απαντήσει “Αυτός”. Θα έβαζα τον Τοκπασίδη στη θέση του Κουσκούτη, αλλά ο Χαλκιδέος κόουτς -πάντα- είναι εξαιρετικά μετρημένος στα λόγια του, σε αντίθεση με τον πρόεδρο που κυλάει στο dna του η αντιδραστικότητα (άσχετα αν έχει δίκιο ή άδικο, τα λέει χύμα).

Όχι ...δάκρυα για την Προποντίδα. Επέστρεψε μετά από πολλά χρόνια στο «κλαμπ» των μεγάλων και ξαναμπήκε στο σπίτι της (σ.σ. Βούρκος), που για την "Μπάρτσα" είναι ...ότι η Φιλαδέλφεια για την ΑΕΚ. Αγωνιστικά, έφτασε σε δυο ημιτελικούς και συγκαταλέγεται στο φετινό «Big-4» της Α’ ΕΠΣΕ. Θα πει κάποιος ότι χάθηκαν και οι δυο ημιτελικοί με τον ίδιο αντίπαλο, την Αιδηψό, οκ, δεν είναι απόλυτα οκ, αλλά δεν ήρθε και η καταστροφή, μπάλα είναι. Το τουρνουά του Λιγκ Καπ είναι περασμένο-ξεχασμένο.

Όσον αφορά το Κύπελλο, χθες, παίχτηκε το β’ ημίχρονο ενός αμφίρροπου ζευγαριού, με την Προποντίδα να αναδεικνύεται νικήτρια (2-1) στο 90λεπτο, αλλά δεν ήταν αρκετό. Το πρώτο 45λεπτο ήταν μοιρασμένο. Το β’ 45λεπτο ξεκίνησε με τον Θέμη Τσιαμπαλή να πετυχαίνει γκολ για σεμινάριο ...για 9αρια (σ.σ. Σαμάτα κοίτα να μαθαίνεις), αλλά η Προποντίδα -με αριθμητικό πλεονέκτημα για 45 λεπτά- δεν είχε το καθαρό μυαλό να …τελειώσει και αγωνιστικά και πνευματικά την Αιδηψό, που προτίμησε να παίξει πίσω από την μπάλα, να κρατήσει δυνάμεις και να αντεπιτεθεί στην τελική ευθεία με αιχμή του δόρατος τον Κυριακού. Η παράταση δεν αποφεύχθηκε, η Αιδηψός πήρε μέτρα, πέτυχε την ανατροπή με παίκτες …σκυλιά του πολέμου και προκρίθηκε. Και οι δυο ομάδες το ήθελαν το ίδιο. Η Αιδηψός γιατί θα βρισκόταν πρώτη φορά σε τελικό Κυπέλλου και η Προποντίδα γιατί ήθελε να συνδυάσει την επιστροφή της με μια μεγάλη επιτυχία.

Φαβορί στον τελικό είναι Αρτάκη. Αναρωτήθηκα, γιατί η ομάδα της Γ’ Εθνικής ...χώνεται εμβόλιμα στην τοπική διοργάνωση και …χαλάει τις ισορροπίες, ωστόσο δεν μπορεί να συμβεί κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που ο τροπαιούχος της εκάστοτε Ενωσης είναι ο εκπρόσωπός της στο επόμενο Κύπελλο Ελλάδας. 

Πολλοί ήταν αυτοί που περίμεναν καρτερικά την αναμέτρηση της Τετάρτης στον Βούρκο. Το Αρτάκη-Αμαρυνθιακός που προηγήθηκε (την περ. Τετάρτη) έμοιαζε μπροστά του με δίτερμα κατηχητικών. Στην τοποθέτηση (για το Προποντίδα-Αιδηψός) «καλό ματς, ε;» οι μισοί απαντούσαν «κάτσε να τελειώσει», γιατί είναι σα να βάζεις φωτιά στη βενζίνη.

Το απόγευμα της Τετάρτης το πρώτο 10λεπτο κύλησε ήρεμα. Δεν έρχεται μόνο η ηρεμία μετά την μπόρα. Έρχεται και η μπόρα μετά την ηρεμία. Η Αιδηψός διαμαρτύρεται για την 2η κίτρινη στον Φώτου -στο 40’-, ενώ η Προποντίδα ισχυρίζεται ότι η φιλοξενούμενοι έπρεπε να μείνουν με δέκα παίκτες στη φάση του πέναλτι στο 13!

Ενας φίλος με διόρθωσε λέγοντάς μου ότι η εκτέλεση του Γκιόσι δεν ήταν ακριβώς ...αλά Πανένκα. Ας όψεται, το ζητούμενο είναι ότι το πέναλτι χάθηκε. Το εκτέλεσε στο κέντρο και χαμηλά, ο Μπιμπάι τον περίμενε, δεν διάλεξε να πέσει και το έβγαλε.

Αυτή η φάση ήταν κομβική, η Προποντίδα θα βρισκόταν στο +1, αλλά δεν παίρνω όρκο ότι η Αιδηψός δεν θα επέστρεφε (και) από το 0-2.

Είναι μια ταχυδυναμική ομάδα με αγωνιστική ταυτότητα, τσαγανό και μέταλλο. Εχουν συγκεκριμένους ρόλους, καλή φυσική κατάσταση και ο Θανάσης Αναγνώστου εδώ και καιρό διαχειρίζεται ένα ρόστερ 14-15 παικτών προετοιμάζοντας κάθε φορά το ματς που έρχεται, έχοντας στο μυαλό του … τα επόμενα. Προσπαθεί να έχει όλους τους παίκτες του ετοιμοπόλεμους. Οι περισσότεροι μοιάζουν με ΟΥΚάδες που έχουν αντέξει στη διαβολοβδομάδα και τους επισκέπτεται ο Σρόιτερ για να τους κάνει αφιέρωμα.

Δεν πέρασε και εύκολη βδομάδα η Αιδηψός, πήγε στην Κάρυστο, νίκησε, γύρισε στη βάση και ξαναμπήκε στο «πούλμαντο» -που έλεγε ένα παλιό καρντάσι- για να διεκδικήσει εισιτήριο τελικού στη Χαλκίδα. Όπως δεν έχει πετύχει και λίγα φέτος η Αιδηψός. Ουσιαστικά, στο μόνο παιχνίδι που έμεινε μακριά από τον καλό της εαυτό ήταν με την Κάρυστο στη βόρεια Εύβοια όπου γνώρισε την ήττα με 3-0. Σε άλλα ματς, ακόμη κι αν δεν κατάφερε να τα κερδίσει (για παράδειγμα η εντός έδρας ήττα από τη Μακρυκάπα, με τον Βογιατζή προπονητή) σπατάλησε πολλές χαμένες ευκαιρίες και έπαιζε όπως η Σίτι τη Ρεάλ στο β’ ημίχρονο.

Ο Κυριακού, ο άνθρωπος είναι οδοστρωτήρας, παίζοντας στη δεξιά πλευρά (σ.σ. ο Ντεγιάννης προσπάθησε φιλότιμα να τον …ανακόψει), με τον Σωτήρη Μακρή στην άλλη όχθη και φορ τον Ζουζουλή που …της μιλάει της στρογγυλής θεάς. Είχε πει ένας έμπειρος προπονητής για τον “Ζούζου” ότι έχει την κλάση, εκεί που αναρωτιέσαι αν βρίσκεται στο γήπεδο, -με ατσαλάκωτη παρουσία- να αρκούν δυο αγγίγματα της μπάλας για να τη στείλει συστημένη στα δίχτυα.

Στο χθεσινό ματς υπήρχε και …μπακράουντ από το πρώτο ματς, το κερδισμένο πέναλτι της Αιδηψού στο 97’, που πράγματι ήταν αμφιλεγόμενο και κανείς δεν θα έλεγε τίποτα στον ρέφερι αν έληγε το ματς χωρίς να δείξει την άσπρη βούλα.

Αλλά (σ.σ. χθες) η κατάσταση πήγε να ξεφύγει όταν στους πανηγυρισμούς της ανατροπής (1-2) από πλευράς Αιδηψού κάποιος ή κάποιοι παίκτες άνοιξαν «βεντέτα» με την εξέδρα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε μπει στην εξίσωση της διαμάχης. Και έγινε ο Βούρκος ...Ιράν-Καμπότζη-Βιετνάμ, χωρίς φυσικά να ξεφύγει ο έλεγχος, αλλά δεν ήθελε και πολύ για να συμβεί (σ.σ. και στον πρώτο αγώνα οι οπαδοί της Αιδηψού ήταν σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα, ενώ και χθες ένας συγκεκριμένος πέρασε όλο το σύμπαν ...γενεές δεκατέσσερις).

Είναι λάθος οι ποδοσφαιριστές να προκαλούν, είτε αυτοί φοράνε τη φανέλα της Αιδηψού, είτε της Προποντίδας, είτε της Ρίβερ Πλέιτ. Αντιλαμβάνομαι ότι η ...αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο, αλλά είναι μεγάλη υπόθεση να συγκρατείς τα νεύρα σου.

Μόλις τέλειωσε το ματς πέρασε δίπλα μου ο γενικός αρχηγός της Αιδηψού Θανάσης Τσακίρογλου και μου είπε “είμαστε μαχητές, να το ξέρεις”. Κάτι περισσότερο από μαχητές θα έλεγα.

Στο 2-3 ο Θανάσης Αναγνώστου από τη χαρά του ...φεύγει σφαίρα από τον πάγκο του, διασχίζει το γήπεδο κι ενώ πηγαίνει καρφί στην εξέδρα των γηπεδούχων, κάνει αλλαγή κατεύθυνσης, όπως οι αθλητές στο καγιάκ σλάλομ. Σε πολλούς Χαλκιδέους δεν άρεσαν οι δηλώσεις του μετά το τέλος του αγώνα Αιδηψός-ΑΟ Χαλκίς στο πρωτάθλημα, αλλά ο άνθρωπος είναι …απόλαυση.