Ζωγράφισε η Αρτάκη ...και λέγαν πως υπάρχει ανθρωπιά, μα ήταν φήμες

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Η Αρτάκη στο Κιλελέρ χρειάστηκε ένα αυτογκόλ για να φύγει με το διπλό. Δεν ήταν η ...τέλεια απόδραση, όπως του Σκόφιλντ στο Prison break, αλλά η ομάδα της Εύβοιας κατάφερε να σπάσει τα «δεσμά» των εκτός έδρας αγώνων που την κρατούσαν ...φυλακισμένη (με αποκορύφωμα τη συντριβή-σοκ στη Λευκίμμη).

Στη Ζάκυνθο με «δράστη» τον Δημήτρη Χατζηστάμου αιφνιδίασε τον αντίπαλο μπροστά σε ένα φανατισμένο κοινό που …κάλμαρε από την παρουσία του Μαγκαφίνη, ο οποίος έχει συνδέσει τ’ όνομά του με το νησιώτικο γκρουπ. Όλα μετράνε. Και η παραμικρή λεπτομέρεια.

Στην Πτολεμαΐδα ο Εορδαϊκός έμεινε με δέκα παίκτες, η Αρτάκη βρήκε περισσότερους διαδρόμους, αλλά …και το σθένος να κρατηθεί όρθια και να σπάσει το μπλόκο μιας ομάδας με τσαγανό και αγωνιστική ταυτότητα. Το παιχνίδι πήγε στη δύναμη, ο ΑΟΝΑ έβγαλε τσαμπουκά και άντεξε στο «ξύλο» (ο Παυλίδης ακόμη έχει ‘τατουάζ’ τη σκαριά του αντιπάλου, στην κόκκινη κάρτα).

Στον Βατανιακό …έκοψε τα πόδια και την όρεξη των γηπεδούχων με γκολ του Παυλίδη (στο 45’), ο οποίος ξανάβαλε ...σφαίρα στη θαλάμη. Διαχειρίστηκε το προβάδισμα και αύξησε το σκορ, γιατί ο αντίπαλος δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό της. 

Στα Τρίκαλα, όμως, η Αρτάκη ήταν το ...κάτι άλλο! Αποτύπωσε στο χορτάρι την καλύτερη εκδοχή του εαυτού της, με τον Σπηλιώτη να αλωνίζει στην πτέρυγα, τους Παπαδάκη και Παυλίδη να ...εκτελούν και τον «Σάλπι» να βάζει το κερασάκι στην τούρτα. Κόντρα σε έναν σύλλογο που κουβαλάει μεγάλη πίεση από το κοινό του (σ.σ. δεν έλειψαν πάλι τα λαϊκά δικαστήρια). Σε μια ιστορική έδρα, την οποία έχω επισκεφτεί μια φορά (σε ματς με αντίπαλο τον Άρη), όταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 τα κοτρόνια στην Τούμπα έπεφταν βροχή και βδομάδα παρά βδομάδα …τρέχαμε σε ουδέτερο γήπεδο, λόγω τιμωρίας.

Ο ΑΟΤ εξαρχής δεν φάνταζε το ανυπέρβλητο εμπόδιο, ωστόσο η ομάδα της Εύβοιας μετέτρεψε το ματς σε ερυθροκίτρινη ραψωδία και έστειλε μήνυμα τίτλου και ανόδου στη Super League 2.

Φτάνοντας στον Βούρκο για τον αγώνα Προποντίδα-Μαντούδι τηλεφώνησα στον Αντώνη Παπαδάκη, για να τον ρωτήσω πώς …κυλάει το ματς. Με το που σήκωσε το τηλέφωνο, η Αρτάκη …ζωγράφισε το 1-3 (με καμβά ζωγραφικής μοιάζει και η πορεία της το τελευταίο διάστημα). Η ιαχή του γκολ ακούστηκε, θαρρείς πως είχαν ταξιδέψει, όχι 80-100, αλλά 2000 Αρτακιανοί στη θεσσαλική πόλη.

Ο ΑΟΝΑ αποκωδικοποίησε τις εκτός έδρας νίκες και στο σταυροδρόμι του πρωταθλητισμού ...και μιας καλής πορείας, -που μετά από λίγους μήνες δεν θα τη θυμάται κανείς-, πήγε ευθεία και δεν έκανε αναστροφή. Την Κυριακή έρχεται ο Αστέρας Σταυρού, ακολουθεί το ταξίδι στην Κατερίνη με τον Πιερικό, και με 2Χ2 …στον τελικό της 50ετίας με το Κεραμίδι, θα κριθεί αν σε λίγους μήνες από τώρα θα έχει αντιπάλους τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, τα Γιάννενα, την ΑΕΛ και την Καλαμάτα ή τον Πετριτή, τον Ελλοπιακό και τον Αλμυρό.

Ενας από τους «ύμνους» των Πυξ-Λαξ έλεγε χαρακτηριστικά «γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις». Για τον ΑΠΣ Σταυρού ισχύει το ...γιατί έπαψες παιχνίδια να κερδίζεις. Η ομάδα από τα Μεσσάπια ...έβγαλε τα μάτια της, και την Κυριακή θα παίξει τη ...ζωή της στην κατηγορία με αντίπαλο το Μαρμάρι, στο κρισιμότερο ματς της σεζόν ...μακράν από το δεύτερο.

Ο ΑΟΜ από την αρχή είναι κάτι παραπάνω από φιλότιμος, αλλά με τις κολλητές ήττες από Κάρυστο και Ιστιαία έβγαλε εισιτήριο για τη Β' ΕΠΣΕ. Τελικά ακύρωσε το ταξίδι μετά την ισοπαλία στο 90' απέναντι στον Αμαρυνθιακό (3-3 από 1-3 ...αντί για 1-6, καθώς ο πρωταθλητής σπατάλησε πολλές φάσεις).

Και τώρα θα ρίξει μια τελευταία ζαριά στην έδρα του Σταυρού που φαντάζομαι θα κάνει ρεκόρ προσέλευσης θεατών, μολονότι την ίδια ώρα θα αγωνίζεται και η Αρτάκη με τον ...Σταυρό της Φθιώτιδας.

Το Μαντούδι πήγε αποφασισμένο στον Βούρκο να πάρει το διπλό, έπαιξε πολύ καλή μπάλα και νίκησε δίκαια την Προποντίδα, που ακόμη φωνάζει για τον καταλογισμό του σε βάρος της πέναλτι στον πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου με την Αιδηψό (σ.σ. η αλήθεια είναι πως ήταν τραβηγμένο από τα μαλλιά-εγώ δεν θα το έδινα).

Το παραπάνω, σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει την εκπληκτική πορεία της ομάδας της βόρειας Εύβοιας, η οποία δεν χαρίστηκε (4-0) στον Απόλλωνα Ερέτριας και τον διατήρησε στη ζώνη των ομάδων που κινδυνεύουν με υποβιβασμό (ο Απόλλων χρειάζεται οπωσδήποτε θετικό αποτέλεσμα κόντρα στον ΑΟΧ).

Στο μεταξύ, σε περίπτωση που το Μαντούδι έκανε δυο ήττες με Προποντίδα (έξω) και Αμαρυνθιακό (μέσα), ο Σταυρός θα έμενε στην κατηγορία και με ήττα από το Μαρμάρι, γιατί την τελευταία αγωνιστική παίζουν μεταξύ τους Μαρμάρι και Μαντούδι στο γήπεδο Καρύστου.

Ομως, το Μαντούδι ξεμπέρδεψε, όπως ξεμπέρδεψαν και ο ατσάλινος ΑΟΧ, ο νεανικός και πεισματάρης Ελλήσποντος και ο ΑΠΚΟ Δροσιάς που από συγκυρίες δεν πήγε ψηλότερα.

Και άφησαν τον Σταυρό με το Μαρμάρι να βγάλουν το φίδι από την τρύπα σε ματς "do or die" ...με την Ερέτρια να αγωνιά.

ΥΓ: Άκουσα τη μητέρα της Κυριακής Γρίβα να λέει «δεν ξέρω ποια είναι αυτή η αξιωματικός της αστυνομίας που μίλησε με το παιδί μου, βγάλε τη στολή και τον ...βαθμό σου, για ένα λεπτό. Έρχεται ένα κορίτσι τρομαγμένο και σου λέει 'φοβάμαι'. Πες 'έλα εδώ κορίτσι μου, να καθίσεις σε μια καρέκλα, να πιείς ένα ποτήρι νερό, να μου πεις τι συμβαίνει. Σα να μιλάνε δυο φίλες».

Αυτό που θα έκανε κάθε λογικός άνθρωπος. Η Κυριακή δεν είπε ...κάποιος με ενοχλεί, γενικά κι αόριστα. Είπε «με περιμένει έξω από το σπίτι μου, για να με εκδικηθεί, να μου κάνει κακό». 

Οχι, δεν ήταν μια «κακή μέρα στη δουλειά» που οδήγησε ένα κορίτσι στον θάνατο. Ήταν έλλειψη ανθρωπιάς (σ.σ. ούτε το όνομά της δεν ρώτησαν) ...και σε ποιον να ρίξω πλέον τις ευθύνες, που μου 'λέγαν πως υπάρχει ανθρωπιά, μα ήταν φήμες...