ΑΡΤΑΚΗ μπορείς στη Λίγκα να ανεβείς ...και όσα είδα στην Πτολεμαΐδα

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Με την Πτολεμαϊδα με συνδέουν ιδιαίτεροι συναισθηματικοί δεσμοί, γι’ αυτό είχα κυκλώσει το παιχνίδι με την Αρτάκη από τη μέρα της κλήρωσης. Όταν μείναμε για ένα διάστημα μόνιμα στην Πτολεμαϊδα δεν είχα χρονίσει καν και δεν έχω εικόνες, μεσολάβησε το Λουτράκι (νηπιαγωγείο) και έπειτα η Κοζάνη (Α', Β' και Γ' Δημοτικού). Στην Πτολεμαϊδα πηγαίναμε πολύ συχνά για να επισκεφτούμε τη γιαγιά μου την Ανδρονίκη (τη μητέρα του πατέρα μου). Κυρίως την Κοζάνη έχω στην καρδιά μου, αλλά και η Πτολεμαϊδα με έχει ...σημαδέψει, για τον λόγο ότι εκεί έχω φάει τη σαβούρα της ζωής μου σε σκαλοπάτι πολυκατοικίας και το αίμα έτρεχε ποτάμι. Ακόμη έχω σουβενίρ το σημάδι πάνω από το φρύδι. Στον δρόμο για την Πτολεμαϊδα (με αφετηρία είτε την Κοζάνη, είτε το Αμύνταιο Φλώρινας), πάντα αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το …αεροπανό «Ο Περδίκκας σας καλωσορίζει», μια κωμόπολη του Δήμου Εορδαίας, λίγο έξω από την πόλη.

Το πρωί του Σαββάτου τίποτα δεν θύμιζε ότι η πόλη προετοιμάζεται για καρναβαλικές εκδηλώσεις. Εκτιμώ ότι η Κοζάνη (στην ευρύτερη περιοχή) κατέχει τα "πρωτεία" σ' αυτό το κομμάτι, που δεν με συγκινεί (μπορώ να πω ότι απεχθάνομαι τα καρναβάλια) και πολλοί ενδεχομένως να επέλεξαν να μετακινηθούν 28 χιλιόμετρα.

Από τη Θεσσαλονίκη έχει απευθείας δρομολόγια για Πτολεμαϊδα, αλλά και μέσω Κοζάνης, για να μετακινείται ο κόσμος. Γενικότερα, όμως, στη Δυτική Μακεδονία (το επιβεβαιώνουν και οι φίλοι μου οι Γρεβενιώτες) υπάρχει μια τάση μετακίνησης στα μεγάλα αστικά κέντρα με βασικό προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Έγραψε ο Κόκορης στον τίτλο του ρεπορτάζ του αγώνα Εορδαϊκός-Αρτάκη ότι η ομάδα της Εύβοιας πηγαίνει φουλ για τη Β’ Εθνική, αλλά και η ανεργία είναι στο …φουλ, σε μια κοινωνία ανήμπορη να αντιδράσει και να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα.

Η Πτολεμαϊδα στο μέτρο του δυνατού έχει καταφέρει να διατηρήσει σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο τη νυχτερινή της ζωή, με ωραία και προσεγμένα μαγαζιά. Προφανώς μεγάλο μέρος του μπάτζετ πηγαίνει στην εστίαση.

Τρία ευρώ ο καφές στο κέντρο της πόλης, αλλά με ...καβάτζα κουλουράκια και μπισκοτάκια με μαρμελάδα. Καθόλου άσχημα για πρωινό. Στη Χαλκίδα, 3 ευρώ θα κόστιζαν μόνο τα κουλουράκια. Εντάξει, έχεις σε απόσταση αναπνοής τη θάλασσα. Δεν λέω, πολύ σημαντικό, αλλά και τι θα γίνει, θα βγει καμιά γοργόνα από το βυθό και θα σου βάλει ζάχαρη στον καφέ; Ο καθένας προσαρμόζεται στο περιβάλλον που μεγαλώνει και πορεύεται και στηρίζει τον τόπο του.

Το «Αιμίλιος Θεοφανίδης» είναι ένα παλιό γήπεδο …σήμα κατατεθέν περασμένων δεκαετιών, με εικόνες που ξεθωριάζουν στο πέρασμα των χρόνων, αλλά υπάρχουν για να θυμίζουν ότι ο Εορδαϊκός μόνο αμελητέα ποσότητα δεν είναι στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Αλλά κι αυτός ζει με τις αναμνήσεις, όπως ο ΑΟ Χαλκίς, με τον προπονητή του Τάσο Ταυταρίδη και τη σύζυγό του να βρίσκονται στην Πτολεμαϊδα και να παρακολουθούν από κοντά την αναμέτρηση. Και φυσικά τον γιο τους, Παναγιώτη Ταυταρίδη, ο οποίος ήταν το βασικό 8αρι της Αρτάκης.

Το καμάρι της Εορδαίας δεν είναι η πρώτη φορά που διασταυρώνει τα ξίφη του με την Αρτάκη. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70 είχε βρεθεί τετ α τετ, τόσο με τον ΑΟΝΑ, όσο και με τον Ηρακλή Ψαχνών …που έχουν περίοπτη θέση στους διαβρωμένους τοίχους.

Η Αρτάκη με παλικαρίσια εμφάνιση πέρασε με διπλό από τη Δυτική Μακεδονία και έκανε ακόμη ένα βήμα προς τον τίτλο και την άνοδο στη Super League 2.

Δεν κατανοώ την τοποθέτηση του προέδρου των γηπεδούχων, λίγες ώρες μετά το ματς, ότι η Αρτάκη είναι «μικρή ομάδα».

Όσον αφορά τη διαιτησία, η κόκκινη στον ποδοσφαιριστή των γηπεδούχων (φωτό κάτω) -στο ημίωρο- είναι σωστή. Παραλίγο να …πάρει τα νιάτα του Παυλίδη. Δεν λέμε ότι το παιδί το έκανε εσκεμμένα, αλλά δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την αποβολή του (σ.σ. οι γηπεδούχοι ζητάνε κι αυτοί κόκκινη κάρτα σε αγκωνιά του Σπηλώτη).

Νωρίτερα, υπάρχει καθαρή ανατροπή στον Σπηλιώτη και η παράβαση δεν δίνεται, ενώ διαρροή της Αρτάκης κάνει λόγο και για δεύτερο πέναλτι πάνω στον Ρέντζα.

Από πού προκύπτει ότι ο Εορδαϊκός έπρεπε να νικήσει 3-0 (το λιγότερο), όπως λέει ο πρόεδρος των γηπεδούχων, αυτό είναι προς διερεύνηση κι όχι ο τρόπος που νίκησε η Αρτάκη.

Οι γηπεδούχοι, όντως, έχουν καταγράψει δυο φάσεις, στο 65’ (0-0 το αποτέλεσμα) και στο 93’ (0-1) με αριθμητικό μειονέκτημα, όπου Μπιμπισίδης (έκανε καλή εμφάνιση κουβαλώντας αρκετά μέτρα την μπάλα με ασφάλεια) και Ταυταρίδης σώζουν πάνω στη γραμμή.

Στην πρώτη φάση έχει προηγηθεί φάουλ πάνω στον Ντουμάνη που δεν σφυρίζεται.

Τώρα που είπα Ντουμάνης, δεν είναι εύκολο να κάθεσαι κάτω από τα δοκάρια με τους πιτσιρικάδες "ultras" του Εορδαϊκoύ πάνω από το κεφάλι σου, στην κυριολεξία. Πάντως, όπως ανέφερε ο Δημήτρης, δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα μαζί τους κατά τη διάρκεια του ματς. Ήταν πολύ κόσμιοι και στο τέλος έγιναν και φίλοι και τον αποκαλούσαν «Μητσάρα». Θεούληδες. Κι έτσι όπως τους κόβω, ΠΑΟΚτσήδικες είναι οι φάτσες τους σε μια πόλη που κυριαρχεί το ασπρόμαυρο στοιχείο.

Ο ΠΑΟΚ ήταν κεντρικό θέμα συζήτησης σε όλα τα μαγαζιά, από όπου κι αν περνούσες. Λογικά οι μόνες που δεν κουβέντιαζαν για την πρόκριση επί της Ντιναμό ήταν οι δυο ηλικιωμένες στη φωτό κάτω (αριστερά).

Αλλά συνάντησα και ΑΕΚτζή που μου είπε ότι έχει αρκετούς φίλους η Ενωση στην Πτολεμαϊδα, αλλά και Ολυμπιακό με καταγωγή από την Πρέβεζα.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Εορδαϊκός παίζοντας με δέκα παίκτες για πάνω από μια ώρα επιβεβαίωσε ότι είναι μια εξαιρετική ομάδα με χημεία, δυναμισμό και ποδοσφαιρικές αρχές, η οποία μέσα στο 2024 κάνει απίθανη πορεία και αξίζει να παραμείνει στην Γ’ Εθνική και θα το κάνει.

Μέχρι την κόκκινη το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο. Μετά την αποβολή του Πιρίτζαους η Αρτάκη πήρε μέτρα, βρήκε χώρους, αλλά δεν είχε καθαρό μυαλό στην τελική πάσα και δυσκόλεψε τη ζωή της. Έπαιζε, όμως, με πάθος, πήγαιναν στους αντιπάλους δυο και τρεις παίκτες, και αν εξαιρέσει κανείς ορισμένες επελάσεις του Πουμπουλίδη (μπήκε στο ματς μετά την αποβολή) που αναστάτωσε τον ΑΟΝΑ, οι ερυθροκίτρινοι είχαν το έλεγχο του ματς και φαινόταν ότι ήταν θέμα χρόνου να βρουν μια καλή συνεργασία, για να ανοίξουν διάπλατα τον δρόμο της νίκης, με τον Μαγκαφίνη να τους φωνάζει να παίζουν με λίγες επαφές.

Εγινε στο 73’, με τον Στασινόπουλο -που ανεβοκατέβηκε ουκ ολίγες φορές την αριστερή πλευρά- να πατάει περιοχή και να σκοράρει, έχοντας τον γκολκίπερ του Εορδαϊκού, τον Τρύφων Δημητριάδη, στο ...έλεός του.

Με γκολ του κάπτεν «Στάσι» ...το τρένο της Αρτάκης δεν έκανε στάση στις ράγες του πρωταθλητισμού.

Ο Τρύφων (σ.σ. γκολκίπερ των γηπεδούχων-φωτό πάνω αριστερά) στις καθυστερήσεις είχε συμμετοχή στη φάση που η Αρτάκη κινδύνεψε με ισοφάριση, ενώ δυο λεπτά αργότερα βγήκε από την εστία του για να αποτρέψει γιόμα, με την μπάλα να περνάει από πάνω του. Κι ενώ ανέτρεψε τον Σαλπιγγίδη, ο ρέφερι άφησε το πλεονέκτημα και ο Λευτέρης Μεταξάς μπήκε με την μπάλα στα δίχτυα για το 0-2.

Ξαναλέω ότι ο Εορδαϊκός, όχι μόνο στάθηκε αξιοπρεπέστατα, αλλά στο β’ ημίχρονο κυκλοφόρησε κάποιες φορές εξαιρετικά την μπάλα από τον άξονα, αλλά η Αρτάκη πήρε μια επαγγελματική νίκη, γιατί έμεινε πιστή στο πλάνο. Και ήταν μια νίκη απ’ αυτές …που χαρίζουν τίτλους και ανόδους.

Το παιχνίδι ήταν ο ορισμός του κομβικού ματς και το μεγάλο πλεονέκτημα για την Αρτάκη είναι ότι στην τελική ευθεία φαντάζει φορμαρισμένη, αλλά και μια γροθιά.

Κι άλλα …είδα στην Πτολεμαϊδα, αλλά λέω να κρατήσω μερικά για την έντυπη "Γνώμη" της Παρασκευής. Θα διαβάσετε γιατί ο ποδοσφαιριστής της Αρτάκης Γιώργος Ιορδανίδης εκτός από εξαιρετικός αθλητής είναι και εξαιρετικός άνθρωπος, ο θαυμασμός για τον Κώστα Τσούπρο, τι έκανε ο πρόεδρος της Αρτάκης Γιάννης Βαγιάννης πριν το ματς εμψυχώνοντας τους παίκτες, η ατάκα του προπονητή του ΑΟ Χαλκίς Τάσου Ταυταρίδη, τα νέα χιλιόμετρα που έγραψε ο Αντώνης Παπαδάκης (αυτή τη φορά είχε μαζί και τη σύζυγό του), ποιοι άλλοι βρέθηκαν εκεί, τα λόγια του προπονητή Δημήτρη Μαγκαφίνη στο πούλμαν της επιστροφής, κ.α.

Επίσης να ενημερώσω τους Πτολεμαδιώτες ότι το ρεπορτάζ του αγώνα στο egnomi.gr με τίτλο «Η Αρτάκη μάσησε τον Εορδαϊκό σαν τσίχλα» μετά το ματς του πρώτου γύρου στην Εύβοια ήταν ένα δικό μου δημοσιογραφικό λογοπαίγνιο και κακώς το ...χρέωσαν στον προπονητή ή σε παράγοντες του ΑΟΝΑ.

Γιατί είδα βίντεο σε εκπομπή καναλιού της περιοχής ότι έγινε ολόκληρο θέμα (πάνω-μετά το 2.40). Μια …τσίχλα δεν μπορεί να κάνει πολεμική μια «ρεβάνς». Το παιχνίδι έγινε ...πολεμικό, γιατί η μια ομάδα (Εορδαϊκός) θέλει να σωθεί και η άλλη (Αρτάκη) να κατακτήσει τον τίτλο. Και σε τέτοια ματς η ένταση μοιάζει αναπόφευκτη. Ειδικότερα όταν εντός αγωνιστικού χώρου δίνονται -εκατέρωθεν- αφορμές που δυναμιτίζουν το κλίμα.

ΥΓ: Λόγω της ημέρας (κυριαρχούν οι λαγάνες), αν σας βγάλει ο δρόμος στην Πτολεμαϊδα, δοκιμάστε την περιβόητη λαγάνα (με γύρο), η οποία δεν είναι "προνόμιο" της Καθαράς Δευτέρας, αλλά επικρατεί 24/7 (24 ώρες, 7 ημέρες την εβδομάδα). Εγώ είχα φάει το φετινό καλοκαίρι και τις τίμησα δεόντως και προχθές...