Το βιολί της η Αρτάκη και της Εύβοιας το γαϊτανάκι...

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο ΑΟΧ κολύμπησε στα βαθιά και βγήκε ...στεγνός από το λιμάνι της Αιδηψού, περνώντας ένα δύσκολο πρώτο ημίχρονο, με τον γκολκίπερ Καρύμπα, -ο οποίος δεν είχε αγωνιστεί ξανά κάτω από τα δοκάρια- να είναι η αποκάλυψη των "πρωτευουσιάνων". Στο β' ημίχρονο η Αιδηψός ρίσκαρε και ο ΑΟΧ χτύπησε στις αντεπιθέσεις και βρήκε δυο γκολ. Με αριθμητικό μειονέκτημα από το 75' ...ξύπνησαν μνήμες ανατροπών που πλήγωσαν την ομάδα στα χασομέρια. Αυτή τη φορά οι κυανόμαυροι τα κατάφεραν, πετυχαίνοντας γκολ με δυο παιδιά (Κολώνιας-Μπινιάκος) που ήρθαν τον Γενάρη (σ.σ. συν τον Τζάβρα που έφερε εμπειρία στην άμυνα, αλλά και τον Παλαιολόγο), για να κάνουν αυτό ακριβώς, να ξεκολλήσουν το κάρο από τη λάσπη και η συμβολή τους είναι καθοριστική. Κούμπωσαν σημαντικά κομμάτια στο παζλ.

Η Χαλκίδα, χωρίς λύσεις στον πάγκο, αλλά με καλή τακτική προσέγγιση περιόρισε τις κατά κύματα επιθέσεις της Αιδηψού και κατέκτησε μια νίκη που της επιτρέπει να πετάξει …ψηλότερα τον χαρταετό της, χωρίς καν να αμολύσει καλούμπα, παραμονή της Καθαράς Δευτέρας.

Θα πάει με ηρεμία (αγωνιστική και πνευματική) στα "πιτς" και χωρίς το μαύρο συννεφάκι να φέρνει αστραπές και μπόρα σε κάθε της βήμα. Ό,τι πολυτιμότερο για τον Ταυταρίδη, ο οποίος παραμένει το ίδιο ψύχραιμος, και στα καλά, και στα στραβά.

Κατά τα άλλα η Αιδηψός διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός ότι ...κάηκε στο ζέσταμα και η Χαλκίδα γιατί όταν έφτασε στο γήπεδο δεν είχε αποδυτήρια για να ετοιμαστεί (προηγήθηκε άλλος αγώνας). Στη βόρεια Εύβοια υπάρχει με τα γήπεδα έντονο πρόβλημα, το οποίο δεν λύνεται με προσευχές, αλλά με υποδομές -που είναι ανύπαρκτες-.

Τα “Γαϊτανάκια του Ευρίπου” είχαν την τιμητική τους στην παραλία Χαλκίδας το πρωί της Κυριακής και με …γαϊτανάκι μοιάζει και η κούρσα σωτηρίας στη μεγάλη κατηγορία της Εύβοιας. Όχι -απαραίτητα- ανάμεσα στους τρεις "ύποπτους" (σ.σ. ΑΟΧ, Μαρμάρι, Ερέτρια), όπως λέει ο Νίκος Κιαπέκος, ο οποίος θεωρεί ότι θα μπουν κι άλλες ομάδες στον χορό και θα μπλέξουν τα γαϊτανάκια τους …μέχρι να πέσει η καρό σημαία.

Περνάνε -βασανιστικά- οι αγωνιστικές, η κλεψύδρα αδειάζει και θα έχετε παρατηρήσει πως έχει γίνει must η φράση των προπονητών “το πρωτάθλημα έχει ακόμη πολύ δρόμο”. Και έχουν δίκιο, δεν το κάνουν για την οικονομία της κουβέντας.

Τα –ανάμεικτα- συναισθήματα δεν είναι είδος ...κατόπιν παραγγελίας, τα γεννάει η ίδια η ζωή και το ποδόσφαιρο που είναι μικρογραφία της κοινωνίας. Και μένα πριν ενάμιση μήνα, όσοι με έβλεπαν στον δρόμο μου έλεγαν “γεια σου μελλοντικέ πρωταθλητή” και αν συνεχίσω να μην έχω ανάσες, για να σπάσω το "κατενάτσιο" του Άρη, θα κάνω αγώνα δρόμου ν' αποφύγω την 4η θέση.

Την περ. αγωνιστική το Μαρμάρι νίκησε σε αγώνα “braveheart” την Ερέτρια και το κλίμα ήταν πανηγυρικό. Παράλληλα ο ΑΟΧ ισοφαριζόταν στο 94' από τη Δροσιά.

Και ήρθε η Κάρυστος να κεράσει πίκρα τη γειτόνισσα, τη στιγμή που η Ερέτρια φιλοδωρούσε με τέσσερα γκολ τον Σταυρό, ενώ την επόμενη μέρα ο ΑΟΧ ξόρκιζε τα 3-4 στραπάτσα μετά το 90' κατά τη διάρκεια της σεζόν.

Έξαλλα ήταν τα πανηγύρια στην Κάρυστο. Μου έλεγαν ότι Κάρυστος και Μαρμάρι είναι διαχρονικά στα …χαρακώματα. Δεν είχα λόγο να μην το πιστέψω, αλλά μπροστά στα “δελφίνια” και το “καραβάκι” η Γαλατασαράι με τη Φενερμπαχτσέ και η Παρτιζάν με τον Ερυθρό Αστέρα μοιάζουν με ...αδελφοποιημένα σωματεία.

Οι ομάδες, σε ένα ελληνικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον άκρως τοξικό με “σημαία” την καχυποψία είναι υποχρεωμένες να αγωνίζονται για τη φανέλα, την ιστορία και την υστεροφημία τους. Πόσω μάλλον όταν δεν έχουν εξασφαλίσει την παραμονή τους, όπως συνέβη με τη Δροσιά στο Στάδιο και με τον ΑΟΚ κόντρα στο Μαρμάρι. Όπως σωστά έγραψε η στήλη “σπόρια” στην έντυπη Γνώμη “αν δεν έχεις νύχια να ξυθείς, μην περιμένεις να σε ξύσουν οι άλλοι”.

Οι “μυημένοι” κάθε Κυριακή βράδυ (ή Δευτέρα πρωί) δημιουργούν πιθανά και απίθανα σενάρια. Η τριπλή ισοβαθμία, πάντως, του ΑΟΧ, του Μαρμαρίου και της Ερέτριας, τούτη την ώρα  (λείπει βέβαια από την εξίσωση το ματς Ερέτρια-ΑΟΧ) δεν αποτελεί εικασία, αλλά την ωμή αλήθεια.

Ο Βαγγέλης Ζέρβας (σ.σ. με το πηγαίο χιούμορ που διαθέτει), έμαθα ότι την πρώτη μέρα που μπήκε στ’ αποδυτήρια της Μακρυκάπας είπε στα παιδιά “καλησπέρα και καλή βραδιά". Ο Βασίλης απ' τον βορρά μέχρι τον νότο να τον αγαπά δεν βρήκε τρόπο. Ο Βαγγέλης βρήκε τρόπο, μετά τον Σταυρό να ...αλώσει και το Μαντούδι.

Ο Ελλήσποντος κόντραρε τον πιο έμπειρο και ποιοτικό Ταμυναϊκό (σ.σ. …έχασε στο τέλος έναν διαφαινόμενο βαθμό που θα ήταν πολύτιμος), αλλά η ομάδα του Βαγγέλη Ντόβολη απαλλαγμένη από το άγχος κάνει εκπληκτική πορεία στον β’ γύρο. Αν καταφέρει να διατηρήσει τον φετινό κορμό θα ξεκινήσει του χρόνου από την “πολ ποσίσιον”.

Ο Απόλλων Ερέτριας δεν είχε περιθώριο για στραβοπάτημα κόντρα στον Σταυρό, που έκανε άσχημη εμφάνιση, σε αντίθεση με την ομάδα της Ερέτριας που ήταν άκρως κυνική.

Ο Λουτσέσκου μετά την ήττα από τον Άρη πρέπει να μίλησε λιγότερη ώρα απ’ ότι ο Καλλιμάνης στους δικούς του παίκτες. Όταν φύγαμε από το γήπεδο ήταν ακόμη κλειδωμένοι στ’ αποδυτήρια, προφανώς σε μια προσπάθεια του Λαμψακιώτη προπονητή να εξηγήσει στα παιδιά τι δεν του άρεσε. Και ήταν πολλά, τόσο στην αμυντική λειτουργία, όσο και στη δημιουργία.

Ο Αμαρυνθιακός ζει πλέον στον "αστερισμό" του Γιάννη Καρβέλη. Ένα γκρουπ με σημαντικές σταθερές, που δεν είναι άγνωστες στον νέο προπονητή (σ.σ. διευκολύνει το έργο του), ο οποίος, όμως, δοκιμάζει και βάζει στην εξίσωση και παιδιά που δεν γνωρίζει, όπως ο Μέρμυγκας, (σ.σ. πέτυχε το πρώτο του γκολ) με σκοπό να έχει πλήρη γνώση του έμψυχου υλικού του ενόψει μπαράζ.

Η Ιστιαία είναι η ομάδα με την πιο εντυπωσιακή βελτίωση στον β’ γύρο και ακόμη και όταν χάνει, ξέρεις ότι έχει κάνει κατάθεση ψυχής στο χορτάρι. Αν έχει μείνει χορτάρι σε κάποιο γήπεδο της βόρειας Εύβοιας. Την παρακάτω φωτογραφία (γήπεδο Γουβών) ανέβασε στα σόσιαλ η ΠΑΕ Αμαρυνθιακός και αναρωτιέσαι σε τι κόσμο ζούμε...

Τα “Γαϊτανάκια” γιορτάστηκαν υπό τους ήχους του βιολιού του Νίκου Οικονομίδη και την υπέροχη ερμηνεία της Κυριακής Σπανού.

Το βιολί της συνεχίζει η Αρτάκη, η οποία γέμισε το “ρεζερβουάρ” της με αυτοπεποίθηση, επιβεβλημένη στον πρωταθλητισμό.

7 ματς, 3 εντός έδρας, όλα ντέρμπι (Σβορώνος-Αστέρας Σταυρού, Κεραμίδι) και 4 εκτός έδρας (Εορδαϊκός, Βατανιακός, Τρίκαλα, Πιερικός). Εορδαϊκός και Βατανιακός παλεύουν για τη σωτηρία (ο δεύτερος με σαφώς λιγότερες πιθανότητες), οι άλλοι δυο (ΑΟ Τρικάλων, Πιερικός) είναι δυνατά “μπραντς” και μόνο μια ομάδα που θα γυαλίζει το μάτι της μπορεί να τα καταφέρει.

Η Αρτάκη δείχνει να το πιστεύει, αλλιώς δεν θα έφτανε στην κορυφή του Ολύμπου (εκεί κινείται γεωγραφικά).

Μια ακροβασία σε μια λεπτή κόκκινη γραμμή που οδηγεί στο όνειρο. Ή θα ξυπνήσει ή θα το ζήσει...

Ο Άγιος Λουκάς ταξιδεύει ολοταχώς προς τη Β' ΕΠΣΕ, ο Άγιος Νικόλαος θα περιμένει στην ...αποβάθρα, πληρώνοντας το 0/4 στην κανονική περίοδο με την 2η (Αναγ. Αφρατίου) και τον 3ο (ΑΟ Αγ. Αναργύρων) του ομίλου του. Το Αφράτι κατέκτησε χρυσό τρίποντο κόντρα στα Κριεζά κι έβαλε σοβαρή υποψηφιότητα για την άνοδο.

Οι Κεχριές, που φέτος είναι πολύ οργανωμένες και δεν παρέκκλιναν στο ελάχιστο του πλάνου τους, βρίσκονται με το ενάμιση πόδι στη Β' ΕΠΣΕ, ο Ρομαϊκός δείχνει δυνατός, ενώ ΑΕΚ Ν. Πύργου και Αναγ. Πάλιουρα θα διεκδικήσουν τις πιθανότητές τους.