Ποδοσφαιρικός σεισμός 4,2 ρίχτερ στην Αιδηψό και οι δύσκολες αποφάσεις του Τσακού στο ντέρμπι της Χαλκίδας

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο ΑΟ Αιδηψού έραψε το τρίτο αστέρι στη φετινή διαδρομή του. Το πρώτο ήταν στον τελικό του Λιγκ Καπ, που έχασε την κούπα με μπάζερ μπίτερ, αλλά έκανε κατάθεση ψυχής, το δεύτερο, η ανατροπή-έπος μέσα στη Χαλκίδα και το τρίτο, το εμφατικό 4-2 επί του Αμαρυνθιακού. Δεν είναι η νίκη, είναι το σκορ, ένας σεισμός 4,2 ρίχτερ με επίκεντρο την Αιδηψό. Μόλις 2 γκολ παθητικό (το ένα με πέναλτι) σε 1350 λεπτά μετρούσε η ομάδα της Βάθειας και δέχθηκε τέσσερα σε 90' από τα τρομερά παιδιά του Θανάση Αναγνώστου. Η πορεία της περ. σεζόν δεν ήταν πυροτέχνημα, αλλά το επιστέγασμα της δουλειάς πολλών ετών. Ο Αναγνώστου πηγαίνει στο γήπεδο το πρωί και όταν νυχτώνει βάζει στον σάκο την τελευταία μπάλα. Και την άλλη μέρα το ξυπνητήρι χτυπάει πάλι με τον ήχο της στρογγυλής θεάς. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Σωτήρης Μακρής (φωτό πάνω) ανέκαθεν διέθετε το ένστικτο του σκόρερ, χάρισε δυο φορές το προβάδισμα στην ομάδα της βόρειας Εύβοιας. Ο Αμαρυνθιακός -που έχει δικαίωμα στην ήττα- (σ.σ. δεν είναι ρομπότ τα παιδιά) ...επέστρεψε. Κι εκεί που έλεγες ότι είναι "γραμμένο" να κατακτήσει τον τίτλο αήττητος (σ.σ. έχει να πάει, βέβαια, και στο Αλιβέρι) ήρθε μια συρτή βολίδα του Γάσπαρη στη γωνία του Φαλαγγίτη και το κερασάκι στην τούρτα του Κυριακού, για να δώσουν διαστάσεις θριάμβου σε ένα ανεπανάληπτο τρίποντο.

Η Προποντίδα απέδειξε ότι είναι μια καλοδουλεμένη ομάδα από τον Τοκπασίδη, αλλά η Χαλκίδα έβγαλε αντίδραση όταν η γη έτρεμε κάτω από τα πόδια της, χάρη στην οξυδέρκεια του Μπινιάκου να μείνει όρθιος και να σπάσει την μπάλα στον τίμιο Κατσαρή, που είχε χαρίσει τον βαθμό και στη Δροσιά.

Ο Ταυταρίδης έχει την αποδοχή από τον κόσμο, "μεγάλε Τάσο" έγραψε η Θύρα 3, "η σημαία στον ιστό της" σχολίασε ο Αντώνης Αυλωνίτης. 

Εβαλε και το σκουφάκι του Λουτσέσκου (φωτό κάτω), αλλά δεν γεύτηκε το διπλό. Παρασκευή βράδυ έκλεισε, το Σάββατο το μεσημέρι κάθισε στον πάγκο. "Κάτσε μην μπει να παίξει κιόλας..." μου είπε ένας φίλος.

Για τον Βαγγέλη Τόγια υπήρχαν δυο τάσεις. Αυτοί που υποστήριζαν ότι η ποδοσφαιρική λογική όριζε πως έπρεπε να παραιτηθεί αμέσως μετά την ήττα με την Ιστιαία και αυτοί που υπενθύμιζαν ότι παρέλαβε μια ομάδα με 5 δελτία από το Ληλάντιο και έχτισε πάνω σε ένα -φοβερά- ελλειμματικό ρόστερ, φεύγοντας την ώρα της ενίσχυσης. Παρεμπιπτόντως, ο ΑΟΧ χρειάζεται κι άλλη ενίσχυση, σίγουρα έναν χαφ που να μπορεί να μοιράζει και να ελευθερώνει το παιχνίδι.

Για τον ρέφερι Τσακό ήταν ένα απαιτητικό ματς, με την μπάλα να πηγαίνει πάνω-κάτω και με δύσκολες φάσεις. Το βίντεο τον δικαιώνει στις περισσότερες επίμαχες. Συγγνώμη αν χαλάω το αφήγημα, αλλά προτιμώ να εμπιστεύομαι τα δικά μου μάτια.

Σε ένα μαρκάρισμα στον Δούκα (ΑΟΧ), δεν υπάρχει κανένα πέναλτι.

Το πέναλτι της Προποντίδας δόθηκε σωστά. Ο Σαρρής "έφαγε" την προσποίηση και ανέτρεψε καθαρά τον Μακρή (δεν συζητάμε ότι ήταν εντός περιοχής).

Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Τσακός δεν έβγαλε κίτρινη κάρτα στον Τζάβρα (ΑΟΧ) σε ένα πολύ σκληρό μαρκάρισμα στον Λάμπρο Τσιαμπαλή, όπου ο Τζάβρας λειτούργησε με θυμό, αμέσως μετά τον καταλογισμό του πέναλτι. Θεωρήσαμε ότι ήταν η δεύτερη κίτρινη και δεν ήθελε ο Τσακός να χαλάσει τις ισορροπίες. Ο Κουσκούτης είναι στα κάγκελα και φωνάζει, οι Χαλκιδέοι επιμένουν ότι δεν είχε δεχτεί πρώτη κίτρινη ο Κώστας. Την αμαρτία μου θα την πω, δεν σημειώνω τις κίτρινες. Το πρώτο μου ρεπορτάζ ως σπουδαστής ήταν για το "ΦΩΣ", Ρουφ-Πετράλωνα. Γύρισα σπίτι να γράψω το κομμάτι και με πήραν τηλέφωνο να τους πω ποιοι πήραν κίτρινες κάρτες. Λέω παιδιά πάρτε τον διαιτητή και ρωτήστε. Αφήστε που είχα και έναν πάνω από το κεφάλι μου στο γήπεδο που με ρώταγε κάθε τρεις και λίγο “δεν είναι καταπληκτικός παίκτης το 8;” Ασε μας ρε φίλε με το 8. Στο μεταξύ δεν είχε ακουμπήσει μπάλα το 8. Μετά έμαθα ότι ήταν ο πατέρας του.

Στη φάση που διαμαρτύρεται για πέναλτι ο ΑΟΧ, δεν υπάρχει καμιά παράβαση, κανένα χέρι. Ισα-ίσα που ο Θέμης Τσιαμπαλής μαζεύει το χέρι του. Οσον αφορά το πέναλτι που ζητάει η Προποντίδα στο τέλος, δεν διακρίνω πέναλτι. Μπορεί να δινόταν στη SL αν το ξεψαχνίσεις με το Var. Δεν θα συμφωνήσει ο Μπάμπης Κουσκούτης, αλλά δεν γίνεται να συμφωνούμε σε όλα.

Βασικά, αν δινόταν αυτό το πέναλτι στο 94’, πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι από το πέναλτι σε βάρος του ΑΟΧ στην Κάρυστο στο 95’, σήμερα ο Γιώργος Πάττας θα έκανε απεργία πείνας, ο Θοδωρής Κωστάκης θα ετοιμαζόταν να βγει σε παράθυρο στην εκπομπή του Θωμαΐδη και ο Μικέλ θα σήκωνε πλακάτ στη Χαϊνά έξω από τα γραφεία της ΕΠΣΕ.

Ο Ταμυναϊκός του Βαγγέλη Ντόβολη ...πέταξε από τριάρα σε τριάρα και δείχνει ότι ξαναβρίσκει τον καλό του εαυτό.

Ο Γιώργος Λάμπρου έλεγε ότι η Δροσιά θα ξαναβρεί αυτοπεποίθηση, ψυχολογία και γκολ και το 4-0 κόντρα στο Μαρμάρι αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Το Μαρμάρι είναι σε πτώση κι ακολουθούν δυο εξαιρετικά δύσκολα ματς, με την Αιδηψό στη νότια Εύβοια και με τον ΑΟΧ στη Χαλκίδα, που είναι τελικός παραμονής.

Ο Απόλλων Ερέτριας (0-0 με τη Μακρυκάπα) παραμένει αρκετά χαμηλά και ...ποντάρει στον Αμαρυνθιακό, για να βρεθεί το ερχόμενο Σάββατο στο +8 από τον ΑΟΧ, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στον Καρβέλη, με λιγότερη πίεση να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Η Μακρυκάπα είναι 3η έχοντας συγκάτοικους την Προποντίδα και τον Σταυρό που έφυγε με τον βαθμό της ισοπαλίας από τη Λάμψακο κόντρα στον Ελλήσποντο σε ένα ματς που δεν πρόσφερε συγκινήσεις.

Η Αρτάκη επικράτησε του Θεσπρωτού και ...κέρδισε χρόνο μήπως καταφέρει να ξαναβρεί την ηρεμία της. Ο αναβρασμός δημιουργείται από τα ίδια τα γεγονότα. Οταν η τακτική της σύγκρουσης κι όχι της διαχείρισης μια κρίσης στ' αποδυτήρια γίνεται η μόνη επιλογή ...χθες έφταιξε ο Ντελέκος, προχθές ο Σκριβάνος, τις προάλλες ο Διαμαντής, αύριο θα φταίξει κάποιος άλλος.

Η Αρτάκη δίκαια νίκησε την ομάδα του Ρότσα. Ειδικότερα με την είσοδο των Στάθη Λάμπρου και Παναγιώτη Ταυταρίδη πήρε μέτρα και ήταν λογικό. Δέχθηκε ένα κρύο γκολ, σε μια φάση που ο Μπιμπισίδης, για αδιευκρίνιστους λόγους πατάει pause και σταματάει.

Το γκολ του Παπαδάκη είναι ...ζωγραφιά στο κατάλληλο -χρονικά- σημείο, πριν το άγχος αρχίσει να βαραίνει κι άλλο τα πόδια των παικτών. Ο Θεσπρωτός αποδείχθηκε ένα αξιόμαχο και συγκροτημένο σύνολο, αλλά ευάλωτο κάθε φορά που η Αρτάκη ανέβαζε ταχύτητα.

Εξυπακούεται ότι οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί -από όπου κι αν προέρχονται- στο πρόσωπο του προπονητή είναι καταδικαστέο γεγονός.

• Καλό ταξίδι πρόεδρε Νίκο Ζαλάβρα, κουράγιο στους δικούς του ανθρώπους και στην οικογένεια της Ιστιαίας.