Το γόητρο της Χαλκίδας, η κακή βαθμολογία, το φως στο τούνελ και η Νικολούλη

* Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Με τον φετινό ΑΟ Χαλκίς συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ενώ μετά από κάθε ματς (τουλάχιστον στα περισσότερα) τονίζουμε το φιλότιμο και τη μαχητικότητα των παιδιών, στο τέλος της ημέρας αδυνατείς να καταλάβεις με ποιον τρόπο αυτός ο σύλλογος θα καταφέρει να σώσει την παρτίδα και να βγάλει το κεφάλι του από τη λαιμητόμο. Να βάλει από κάτω …ΜΙΑ ομάδα, για να παίξει και του χρόνου στην Α’ ΕΠΣΕ με καλύτερες προοπτικές.

Μου είναι πολύ εύκολο να πιάσω στα χέρια μου ένα πληκτρολόγιο και ν’ αρχίσω να γράφω …κατεβατά για τον ΑΟΧ που …πέφτει, που δεν έχει γευτεί τη χαρά της νίκης, που κοιμάται και ξυπνάει στο δωμάτιο πανικού. Αλλά η κριτική πρέπει να έχει και μια βάση. Οπως λέει κι ο πρόεδρος των διαιτητών Θανάσης Παπακυριάκος, "άλλο Λωζάνη, άλλο Κοζάνη, άλλο Ζυρίχη, άλλο Παντείχι".

Να πεις και να προσάψεις σε αυτά τα παιδιά, τι; Ναι, κόντρα στην Αιδηψό γκρέμισαν σαν σπιρτόκουτο τον κόπο τους για 60 λεπτά. Βέβαια, αυτά τα παιδιά έχουν ξαναπαίξει μπάλα, δεν προσγειώθηκαν στο Στάδιο από το διάστημα. Συμβαίνουν και τα μπλακ άουτ. Είχε πει χαρακτηριστικά στο egnomi.gr ο Νίκος Ρόγκας, ότι όσα ελαφρυντικά και να υπάρχουν, πρέπει κάποια στιγμή να βγάλουν χαρακτήρα κι εγωισμό.

Χθες, ανεβαίνοντας την καταπακτή, για να βγω στον αγωνιστικό χώρο, σήκωσα τη μηχανή και τράβηξα φωτογραφία …το φως στο τούνελ. Νόμιζα ότι στο τελευταίο σκαλοπάτι θα συναντήσω την Αγγελική Νικολούλη, έμοιαζε το τοπίο με το σήμα έναρξης της εκπομπής της. Τελικά συνάντησα τον Γιώργο Αρτίτσογλου, ο οποίος -είμαι υποχρεωμένος να το πω- ότι μολονότι είναι «εξωδιοικητικός», έχει βοηθήσει τα μέγιστα (και συνεχίζει να βοηθάει την ομάδα). Σε ανύποπτο χρόνο το είχε αναφέρει και ο Νίκος Ρόγκας, ότι η παρουσία του σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί ως σωσίβιο.

Ευκαιρίας δοθείσης η Νικολούλη θα μπορούσε να αφιερώσει μια τηλεοπτική εκπομπή (από τις …εκατομμύρια που έχει κάνει), για να αναζητήσει …το γόητρο της πόλης. Το συνδέω με την ατάκα που μου είπε τις προάλλες ο «παλιός» Κώστας Ιωάννου, τον οποίο πέτυχα τυχαία στο Κρηπίδωμα, πίνοντας τα τσιπουράκια του, για να πνίξει τον καημό του.

Εκεί στάθηκε, στο γόητρο της πόλης. Πώς αυτή η πόλη με τους 110.000 κατοίκους …επιτρέπει ξανά ...και ξανά ...και ξανά, ο σύλλογος-σημείο αναφοράς να καταρρακώνεται, κάτι που έχει επίπτωση και στην τοπική κοινωνία. Μιλάμε για την ποδοσφαιρική ομάδα, όχι για την ομάδα μπάντμιντον, με όλο τον σεβασμό στο συγκεκριμένο άθλημα.

Ξαναλέω ότι οι συνθήκες που διαμορφώνονται σε ένα κλαμπ είναι κομμάτι της εξίσωσης. Μια άσκηση στα μαθηματικά αν την ξεκινήσεις λάθος, θα την τελειώσεις και λάθος, δεν υπάρχει αναστροφή.

Ετσι με είχαν πιάσει στον ύπνο στη Γεωμετρία στην Α’ Λυκείου (στη Θεσσαλονίκη) και χαντακώθηκα στο τρίμηνο. Κακή βαθμολογία. Και μόλις άνοιξε η πόρτα και μπήκε στο σπίτι ο πατέρας μου με την καρτέλα (επιστρέφοντας από το σχολείο), κλειδώθηκα στο μπάνιο και βγήκα στις 6 το πρωί σαν …κομάντο που κάνει κάλυψη-απόκρυψη. Από ντροπή. Που ο πατέρας μου το μόνο που μου είπε ήταν «με αυτούς τους βαθμούς είσαι για Β’ Εθνική, όχι για Τσάμπιονς Λιγκ». Είχα λιγότερους και από τον ΑΟΧ. Έπιασα τον καθηγητή την άλλη μέρα, του λέω «είμαι ΠΑΟΚ, πρέπει να διορθώσεις τον βαθμό στο άλλο τρίμηνο». Μου λέει «να σου βάλω 18;», του απαντάω «βάλε μου 16, μην το παραχέσουμε κιόλας».

Θα πει κάποιος, ναι, αλλά είναι ο ΑΟΧ και "απαγορεύεται" να παλεύει να σωθεί στο τοπικό. Ο ΑΟΧ ήταν και το καλοκαίρι που έκανε περισσότερες συνελεύσεις και από τις εκπομπές της Νικολούλη και δεν έβρισκε σχήμα, για να κατεβάσει ομάδα στο Α’ τοπικό. Οχι στη Β’ και στη Γ’ Εθνική. Κι εμφανίστηκε ο Ρόγκας, ξεκαθαρίζοντας ότι το μπάτζετ είναι μηδαμινό. Δεν χρειαζόταν να το πει, το καταλαβαίναμε και από μόνοι μας. Φυσικά, θα επαναλάβω κάτι που είχα γράψει πριν από καιρό, ότι δεν θα πρέπει αυτή η αδυναμία να εκληφθεί ως …λευκή πετσέτα.

Καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει μπάτζετ, παρότι οι άνθρωποι έχουν πληρώσει χρήματα, δεν συντηρούν την ομάδα με πατατάκια και καραμέλες, αλλά όταν αναλαμβάνεις τον ΑΟΧ είσαι υποχρεωμένος να βρεις την άκρη του νήματος και το φως στο τούνελ που λέγαμε νωρίτερα.

Σε όλα υπάρχει αντίλογος. Ο Ρόγκας βγήκε μπροστά στην εκπνοή των συνελεύσεων, ο ΑΟΧ βρισκόταν με το ένα πόδι στη Β’ ΕΠΣΕ. Ξέρετε που βρίσκεται ο Ηρακλής Ψαχνών; Στα αζήτητα. Αν επιστρέψει στο προσκήνιο ο τέως πρέσβης του ευβοϊκού ποδοσφαίρου στις εθνικές κατηγορίες, δεν θα ξεκινήσει έχοντας κατακτήσει την πολ ποζίσιον, αλλά με -30 βαθμούς. Καληνύχτα κι έφεξε. Θα μπορούσε κάλλιστα ο ΑΟ Χαλκίς φέτος να μην υπάρχει στον χάρτη, όπως θα μπορούσε και ο Ηρακλής Ψαχνών να μην υπήρχε στον χάρτη …από πέρυσι.

Ρίχτηκε, όμως, στη μάχη και κατόρθωσε σιγά-σιγά να αναρριχηθεί. Τελικά το μοιραίο άργησε, αλλά δεν αποφεύχθηκε το καλοκαίρι. Αλλά ο Ηρακλής αγωνιστικά ήταν σε καλύτερη μοίρα, πήρε Καραχάλιο, πήρε Τσούτση, πήρε Γκούρλα, πήρε Στρατή, είχε Λάμπρο Καρλατήρα, έστω μέχρι τον Γενάρη, και άλλους.

Να είμαστε ειλικρινείς. Όλοι το ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι ο ΑΟΧ φέτος είναι το πρώτο φαβορί για υποβιβασμό. Το λέω, γιατί κάποια στιγμή με είχε πλησιάσει ένας άνθρωπος και μου είχε πει ότι ο ΑΟΧ θα μπει στην πεντάδα και τον ρώτησα αν αισθάνεται καλά και αν θέλει να του φέρω λίγο νερό. Δηλαδή μην το πάμε στο άλλο άκρο.

Αφού βρήκαμε και τη δεύτερη ομάδα που θα πέσει χωρίς κόπο (τα Λουκίσια), ποια ήταν η ομάδα που έβαλε στο κάδρο ο ΑΟΧ; Η Ιστιαία. Η ομάδα του βορρά λοιπόν, έχει αυτή τη στιγμή 6 βαθμούς παραπάνω από τον ΑΟΧ, έχοντας παίξει και με τα Λουκίσια μέσα στο γήπεδο και όχι στα χαρτιά (0-3 στην Ανθηδόνα). Τόσα έξοδα έκανε, αφήστε το αγωνιστικό. Πήρε διπλό στη Λάμψακο στο 90’ και χθες νίκησε τη Δροσιά, χάνοντας τρία πέναλτι! Εντάξει το τερμάτισε το γκρουπ του Κατσικογιάννη.

Η δε Κάρυστος σημείωσε τρεις σερί νίκες και εκεί που την είχαν ξεγραμμένη, στο τέλος θα βγει και Europa League.

Βαθμολογικά τούτη την ώρα ο ΑΟΧ, την Ερέτρια και το Μαντούδι κυνηγάει, αλλά επιμένω, δε νομίζω ότι οι συγκεκριμένες ομάδες θα έχουν πρόβλημα, κατά βάθος το ξέρετε κι εσείς.

Ο ΑΟΧ έχει περάσει από 40 κύματα. Μου έλεγε ένας συνάδελφος του Βαγγέλη Τόγια ότι προσπαθεί ο άνθρωπος (ο Τόγιας) να δημιουργήσει ένα παζλ με κομμάτια που δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Παρεμπιπτόντως να αναφέρω ότι ο Βαγγέλης Τόγιας πήγε δυο μέρες νωρίτερα από την ομάδα, μόνος του και έδωσε αίμα για την τράπεζα αίματος «Γιάννης Αγριόδημος», και το λέω γιατί δεν αναφέρθηκε στο ρεπορτάζ της Τετάρτης στο egnomi.gr.

Ήρθε ο Εγιούρουμ, έφυγε ο Εγιούρουμ. Ήρθαν οι Μπαλόζι-Χιούσκα, τραυματίστηκαν και βγήκαν εκτός μάχης. Ήρθε ο Μαρίνος, τώρα στο ρόστερ δεν υπάρχει Μαρίνος. Ο Λάζρι δούλευε καλοκαιρινή σεζόν, με την κλιματική αλλαγή το καλοκαίρι κρατάει μέχρι τον Νοέμβριο, ήρθε και προσπαθεί με τα άλλα παιδιά να σηκώσει το βάρος. Κέρδιζε η Χαλκίδα 3-1 την Αιδηψό μέχρι το 55’, έχασε 6-3. Κέρδιζε τον Σταυρό 2-1, έφαγε το γκολ της ισοφάρισης από τον Ρεπετσά στο …ενενήντα-φεύγα. Κέρδισε πέναλτι στη Δροσιά για να προηγηθεί στο 5^ο λεπτό και το έχασε με αποτέλεσμα να το φάει στο καπάκι και να κυνηγάει το σκορ. Προηγήθηκε με τον Ελλήσποντο, άγγιξε το 2-0, έγινε 1-2. Εντάξει, με τον Ταμυναϊκό ήταν τυχερός ο ΑΟΧ, τον κράτησε ο Γαλλής, αλλά όλο αυτό μου θυμίζει τις δέκα πληγές του Φαραώ.

Και μέσα σε όλα αυτά έχει και Boxing day στις 30 του μήνα με το εξ αναβολής ματς στη Μακρυκάπα, για να ακολουθήσει το ματς στην Κάρυστο με φαβορί τους γηπεδούχους και στην πρεμιέρα του β’ γύρου το ντέρμπι με την Ιστιαία.

Ο ΑΟ Χαλκίς κυνηγάει την υπέρβαση, και την αγωνιστική και τη μεταγραφική (χθες στο γήπεδο βρέθηκε και είδε το ματς και ο Πάρης Σπυράκης, που αν δεν κάνω λάθος, παράλληλα υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία). Οσο, όμως, τα μαντάτα από το κυανόμαυρο στρατόπεδο για …παροχή πρώτων βοηθειών σε έναν σύλλογο που ψυχορραγεί δεν είναι καλά (αυτό διαπίστωσα και χθες, δεν ξέρω αν αλλάξει κάτι τις επόμενες μέρες), ο ΑΟΧ είναι καταδικασμένος να κυνηγάει Χίμαιρες.

ΥΓ: Από μικρό παιδί θυμάμαι κάθε Χριστούγεννα ένα πανό στην Τούμπα που έγραφε "Άγιε μου Βασίλη σε παρακαλώ φέρε μας έναν πρόεδρο". Χθες στο Στάδιο ήρθε ο Άγιος Βασίλης, αλλά τον βλέπω ταλαιπωρημένο, χωρίς δώρα. Δεν θα σχολιάσω το ντιζάιν, έτσι κι αλλιώς είναι ...ασορτί με το Στάδιο.

(Αγιο)βασίληδες υπήρξαν στη Χαλκίδα, ο Ταρνανάς και ο Καρλατήρας, αλλά δυστυχώς πλήρωσαν κι αυτοί το μάρμαρο. 

ΥΓ1: Στο γήπεδο Αιδηψού ο άνθρωπος που πέταξε το βαρελότο/δυναμίτη, -λες και είμαστε το Πάσχα στο Βροντάδο της Χίου-, και παραλίγο να κουφάνει ένα νεαρό παιδί της Καρύστου, ήθελα να ήξερα τι θα έλεγε στους γονείς του αν του προκαλούσε ζημιά. Δεν θέλω να τον χαρακτηρίσω, δεν τον ξέρω, δεν με ξέρει, απλώς να καθίσει λίγο ήρεμα και να σκεφτεί μερικά πράγματα...

ΥΓ2: Ένα νέο παιδί, τερματοφύλακας, που κινδυνεύει η ζωή του από τροχαίο, μπαίνει στο χειρουργείο και βγαίνοντας λέει «εγώ θα πάω στο γήπεδο να στηρίξω τους συμπαίκτες μου» λέγεται μάγκας. Στο πλευρό του μάγκα Φίλιππου Σταθαρά χθες ήταν και ο αδερφός του, Σπύρος Σταθαράς, ο οποίος φέτος σκοράρει με τις Κεχριές, αλλά όπως τον έκοψα …εύκολα σκοράρει και στην Α’ ΕΠΣΕ, γιατί η τέχνη δεν ξεχνιέται!