ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γιατί αποτελεί τη χρυσή μετριότητα της Ευρωλίγκας;

* Γράφει ο Πολύβιος

Εχοντας τελειώσει σχεδόν το πρώτο μέρος του έργου "κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκας", νομίζω ότι είναι πια ξεκάθαρο πώς έχει διαμορφωθεί η κατάσταση για τον μπασκετικό Ολυμπιακό (για τον ΠΑΟ θα γράψω αναλυτικά σε άλλο σημείωμα). 

Είμαι fan του μπάσκετ που θέλει να παίζει ο κόουτς Μπαρτζώκας. Πέρυσι ο Ελληνας προπονητής εκθειάστηκε από όλη την μπασκετική ευρώπη για το παιχνίδι του Ολυμπιακού, που κατά τη γνώμη μου κατάφερε να περιορίσει μόνο η Φενέρ στην best of five σειρά.

Ελεγχος των μετόπισθεν, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας και συνεχή κοψίματα παικτών με στόχο να βγει η έξτρα πάσα και στη συνέχεια το ελεύθερο σουτ, ως απόρροια, όμως, του σβέλτου παιχνιδιού.

Ο Μπαρτζώκας έχασε τον Βεζένκοφ και στην πραγματικότητα άφησε τον Σλούκα να φύγει, όχι γιατί δεν τον θεωρεί καλό παίκτη (αλίμονο), αλλά σίγουρα, γιατί δεν παίζει άμυνα και εικάζω ότι τον συγκαταλέγει στην κατηγορία των υπερτιμημένων γκαρντ (καλώς ή κακώς, είναι άλλη κουβέντα).

Χάνοντας σε δημιουργία και πόντους, το ρόστερ δομήθηκε διαφορετικά. Παίκτης κλάσης δεν πάρθηκε στη θέση "4" και στα γκαρντ δεν ήρθε ένας ηγέτης, που θα μπορεί στα δύσκολα να πάρει την ομάδα στις πλάτες του.

Ας πάμε από τα σέντερ και κάτω: Το δίδυμο Φαλ-Μιλουτίνοφ δείχνει την προτίμηση του κόουτς στους σέντερ "δεινόσαυρους". Πρόκειται, όμως, για έξυπνους παίκτες που μπορούν και να πασάρουν, ενώ ο "Μίλου" τελειώνει καλύτερα τις φάσεις από τον Γάλλο.

Το οφθαλμοφανές λάθος να μην υπάρχει τρίτο πεντάρι, που να στέκεται στο παρκέ, διορθώθηκε πριν μερικές εβδομάδες με την προσθήκη του Πετρούσεφ, αν και νομίζω ότι στο "4" κουμπώνει καλύτερα.

Στο "4" αναβαθμίστηκε ο Πίτερς και ήρθε η προσθήκη του Σίκμα, ο οποίος στην Αλμπα διακρινόταν για την εξυπνάδα στο παιχνίδι του. Η αθλητικότητα λείπει και εδώ.

Στο "3" τα πράγματα έμειναν ίδια με Παπανικολάου και Μακίσικ, ενώ στο "2" δόθηκε πρωταγωνιστικός ρόλος στον Κάνααν, έμεινε ο Λαρεντζάκης και προστέθηκε ο Μπραζντέικις.

Ο Λιθουανός παίζει και στο "3", και διακρίνεται για το κάθετο παιχνίδι του παρά για το σουτ του. Στον άσο, ο Γουόκαπ πλαισιώθηκε από τον Γκος, έναν αμυντικογενή και δημιουργικό πλέι μέικερ με έφεση περισσότερο στο mid-range σουτ παρά έξω από τα 6,75. 

Εσχάτως, έγινε η μεταγραφή του Μήτρου Λονγκ, ο οποίος απέκτησε ελληνικό διαβατήριο. Είναι ένας παίκτης, που δεν είναι αδιάφορος στην άμυνα, έχει ικανότητα να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του, αλλά δεν είναι και "φονιάς" από το τρίποντο.

Το μήνυμα Μπαρτζώκα είναι ξεκάθαρο: Θέλει παίκτες που να μπορούν να κάνουν απ' όλα στο γήπεδο. Ατομιστές ή "τρύπες" στην άμυνα δεν έχουν θέση στην ομάδα του.

Τι έχει πάει, λοιπόν, στραβά και ο Ολυμπιακός αποτελεί σήμερα μια "χρυσή μετριότητα" της Ευρωλίγκας; Πέρα από τους τραυματισμούς, που σίγουρα έχουν παίξει τον ρόλο τους, ο Ολυμπιακός έχει λύσει το θέμα της άμυνας και του απομένουν άλλα δύο: Η επίθεση και ο παίκτης που θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Οι ερυθρόλευκοι "δεν βλέπονται" επιθετικά από εκεί που πέρυσι ήταν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Αποδίδουν το μπάσκετ που θέλει ο προπονητής τους για δέκα με είκοσι λεπτά και από εκεί και πέρα είτε η απόδοσή τους πέφτει κατακόρυφα είτε πελαγοδρομούν.

Πρώτο θέμα: Ο Ολυμπιακός δεν τρέχει. Είναι τέτοια η φύση των άσων του που δεν διακρίνονται στη γρήγορη μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση. 

Εχοντας εγκλωβιστεί σε ένα σετ παιχνίδι στην επίθεση, η λύση της τροφοδοσίας των ποιοτικών ψηλών του α) δεν γίνεται με μεγάλη συνέπεια β) δεν μπορεί να συμβαίνει όλο το βράδυ και γ) οι άμυνες κλείνουν μέσα και αφήνουν το ελεύθερο σουτ.

Οι κακές επιθετικές βραδιές του Ολυμπιακού οφείλονται, λοιπόν, σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι τα "σπάει" από το τρίποντο. Πλην Πίτερς και Κάνααν, στους οποίους οι άμυνες προσαρμόζονται, όλοι οι υπόλοιποι είναι σουτέρ, που ο αντίπαλος προπονητής λέει "αξίζει το ρίσκο". Και δικαιώνεται, όπως φαίνεται από τα ποσοστά.

Γουόκαπ 31%, Γκος 36%, Μπραζντέικις 21%, Παπανικολάου 31%, Λαρεντζάκης 28%, Μακίσικ 8%!  Πώς να ανοίξεις έτσι κλειστές άμυνες; Εδώ πρέπει να προσθέσουμε τη μηδενική συνεισφορά του Σίκμα στο "4" τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά.

Παρόλ' αυτά, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει δύο-τρεις νίκες παραπάνω, καθώς έχασε παιχνίδια στις λεπτομέρειες. Για την ακρίβεια, κόλλησε επιθετικά στα τελευταία λεπτά και έτσι τα έχασε.

Κι εδώ έρχεται το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, που είναι η έλλειψη ηγέτη. Ηγέτης δεν είναι αυτός που θα βάλει το τελευταίο σουτ, αλλά αυτός που με καθαρό μυαλό θα καθοδηγήσει την ομάδα, όταν το ματς είναι στο πόντο και το γήπεδο κοχλάζει, είτε σκοράροντας είτε δημιουργώντας.

Ο φετινός Ολυμπιακός των τελευταίων λεπτών αναλώνεται σε κεντρικά pick n' roll του Γουόκαπ χωρίς κίνηση από τους υπόλοιπους παίκτες, με αποτέλεσμα να οδηγείται τις περισσότερες φορές σε βεβιασμένες επιλογές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ατολμίας είναι η τελευταία φάση στην Μπολόνια. Ο Τεξανός έχει την ευκαιρία να πάει σε lay up, αλλά όντας γενικά σε κακή μέρα δεν εμπιστεύεται τον εαυτό του και πασάρει έξω (και μάλιστα όχι καλά) στον Λαρεντζάκη για τρίποντο. 

Και το ερώτημα από εδώ και πέρα είναι: Τι μπορούμε να περιμένουμε από τον φετινό Ολυμπιακό; Αν παραμείνει στη λογική να κερδίζει τα ματς μόνο με την άμυνα, τότε αναμφίβολα το ταβάνι του είναι χαμηλό.

Το να ξεπηδήσει κάποιος ηγέτης από αυτό το σύνολο, το θεωρώ δύσκολο, όσο κι αν τα στοιχήματα με Κάνααν και Πίτερς έχουν βγει και με το παραπάνω μέχρι στιγμής.

Ετσι, η λύση είναι ο Ολυμπιακός να αποκτήσει μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι που παίζει επιθετικά, να ανέβει η αυτοπεποίθηση και η ευστοχία των περιφερειακών του και να παραμένει ψύχραιμος στα δύσκολα.

Οι επιδόσεις Πετρούσεφ και Μήτρου Λονγκ θα είναι κομβικές για την πορεία της ομάδας, η οποία κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποχαιρετήσει τον Σίκμα και να αναζητήσει στην αγορά του χειμώνα μία καλύτερη λύση. 

Χειρότερα δεν (πιστεύω ότι) μπορεί να πάει ο Ολυμπιακός. Για το καλύτερα, θα διακινδυνεύσω την πρόβλεψη ότι φτάνει μέχρι και την οκτάδα, όχι, όμως, παραπάνω.