Η πόλη της Χαλκίδας μοιάζει ανήμπορη να βοηθήσει ένα αγαπημένο της παιδί

Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Με τα προγνωστικά (και τα pre-game) δεν τα πάω καλά, γι’ αυτό δεν παίζω και στοίχημα. Μια φορά είχα βάλει ξερό άσο την Μπαρτσελόνα κόντρα στη Ρεάλ σε μια χρονική περίοδο που οι «μπλαουγκράνα» είχαν πάρει –συνεχόμενα- το σκαλπ της βασίλισσας (όπου την πετύχαιναν, μέσα-έξω) και οι Μαδριλένοι εκείνη τη μέρα νίκησαν 1-0 στο Καμπ Νου με γκολ του Κριστιάνο. Εννοείται ότι έκατσε διπλό επειδή έπαιξα εγώ στοίχημα. Εριξα ένα 50ευρω για να πάρω 100 και το ‘χασα κι αυτό. Αλλά έχεις εμπιστοσύνη στην «Μπάρτσα» της Καταλωνίας; Δεν είναι και η Προποντίδα, η «Μπάρτσα» της Χαλκίδας.

Την Παρασκευή σε ένα ποδοσφαιρικό «πηγαδάκι» στο κέντρο της πόλης με ρώτησαν τι βλέπω για το ματς ΑΟ Χαλκίς-Ελλήσποντος. Χωρίς να το σκεφτώ, είπα Χ-2 και μετά από δυο δεύτερα το άλλαξα σε 2-Χ. Ο άσος δεν υπήρχε πουθενά στη σφαίρα μου. Δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, για να μην θυμηθούμε τα όσα πάνδεινα βίωσε ο οργανισμός (και) το απερχόμενο καλοκαίρι, αλλά και η φανέλα και η ιστορία ούτε σουτάρουν, ούτε μαρκάρουν, ούτε δίνουν ασίστ.

Τα παιδιά κάνουν αυτό που μπορούν, ο προπονητής Βαγγέλης Τόγιας προσπαθεί για το καλύτερο, αλλά «δεν βγαίνουν τα κουκιά».

Ο Ελλήσποντος ήταν πιο ήρεμος και πιο οργανωμένος στο σετ παιχνίδι, είχε τρεξίματα και καλύτερες συνεργασίες και ένα αγωνιστικό πλάνο που το ακολούθησε από την αρχή μέχρι το τέλος και δικαιώθηκε.

Ο ΑΟΧ λειτουργούσε σπασμωδικά, μπορεί να έκανε και τη χειρότερη φετινή εμφάνιση και απογοήτευσε κι αυτούς τους λιγοστούς που έχουν απομείνει και ...αντέχουν να τον παρακολουθούν. Και δεν αναφέρομαι στους νεαρούς οπαδούς της Θ3. Και γι’ αυτούς είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεγαλώσουν το κίνημά τους, όσο ο ΑΟΧ κατρακυλάει.

Για παράδειγμα ο Θοδωρής Κωστάκης, μετά το 1-2 αποχώρησε γιατί δεν μπορούσε να βλέπει τον ΑΟΧ να υποφέρει. Αλλιώς μεγάλωσε και γαλουχήθηκε. Αν ο Λάζρι έκανε το 2-0 στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ο ΑΟΧ ενδεχομένως να έβρισκε τρόπο να κρατήσει τα κλειδιά της νίκης, αλλά επί της ουσίας δεν θα άλλαζε κάτι στη μεγάλη εικόνα, όσον αφορά την ποιότητα του ρόστερ, που κάνει επιτακτική την ανάγκη οι κυανόμαυροι να ενισχυθούν τον Γενάρη με 3-4 παίκτες που θα σηκώσουν το βάρος στην πλάτη τους.

Ο Λάζρι ήρθε από νησί όπου το παιδί δούλευε καλοκαιρινή σεζόν, μπήκε στο γήπεδο απευθείας και έκανε τη διαφορά. Λογικό ήταν από ένα σημείο και μετά να κουραστεί χωρίς προπονήσεις και φυσική κατάσταση και χρειάζεται ειδική διαχείριση, για να μην «καεί». Πλέον ο ΑΟΧ βρίσκεται στο -7 από Μαρμάρι και Ιστιαία, ενώ και η Κάρυστος μολονότι ηττήθηκε από την Προποντίδα στον Βούρκο έδειξε ότι έχει ταυτότητα. Κι ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι αυτές οι ομάδες έχουν και έδρες "κλουβιά" που αυξάνουν τις πιθανότητές τους.

Κι ο ΑΟΧ θα ...νικήσει στα χαρτιά τον Ηρακλή Ψαχνών και τον ΑΟ Λουκισίων (και θα πάρει 6ποντο και θα ανασάνει), αλλά για την ώρα ο απολογισμός τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη Β’ ΕΠΣΕ.

Παρεμπιπτόντως ο ΑΟΛ πήρε τη σωστή απόφαση και διέκοψε την (τραυματική) συνεργασία με την ακαδημία του Μπατίστα, που δεν είχε να προσφέρει κάτι, αλλά ο ΑΟΛ και μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου δεν ήταν πρόβλημα άλυτο για τον ΑΟΧ. Να πω ότι έχεις παιδιά από τα σπλάχνα σου, τα οποία τα ρίχνεις στη μάχη για να ψηθούν κι ας χάνουν με πολλά γκολ, να το καταλάβω. Ό,τι συνέβη τις προηγούμενες αγωνιστικές δεν έβγαζε κανένα νόημα. Έγινε μια προσπάθεια, είναι και ο Μπατίστα «κράχτης», αλλά τα Λουκίσια βασανίζονταν χωρίς λόγο.

Κι έμεινε η Α’ ΕΠΣΕ με μόλις 6 αναμετρήσεις αντί για 8 κάθε αγωνιστική. Κοιτάξτε στο τέλος μην γίνουμε σαν το πρωτάθλημα της Ευρυτανίας.

Ο ΑΟΧ το παλεύει και θα συνεχίσει να το παλεύει, επιστρέφει από την τιμωρία των 2 αγωνιστικών κι ο Εγιουρούμ, αλλά το -7 που έχει δημιουργηθεί από Ιστιαία και Μαρμάρι, εκτός από βαθμολογικό χάντικαπ έχει αντίκτυπο και στην ψυχολογία του γκρουπ. Και να φανταστείτε ότι ο ΑΟΧ κρατήθηκε όρθιος με ισάριθμα «Χ» σε βόρεια και νότια Εύβοια, γιατί τώρα θα κυνηγούσε ...από το -10!

Μόλις στο προηγούμενο σχόλιο είχαμε επισημάνει ότι τα νέα δεν είναι καλά από ...Μαρμάρι μεριά για τον ΑΟΧ, γιατί το «καραβάκι» δείχνει να βρίσκει πατήματα και εμφανίζει μια δυναμική. Χθες νίκησε την ισχυρή Μακρυκάπα, ενώ είχε λυγίσει δύσκολα στον Δύστο από τον Ταμυναϊκό, που δεν βρίσκεται στην καλύτερη φάση του και όπως διαμορφώνεται ο χάρτης της κορυφής δύσκολα θα μαζέψει τη διαφορά από τον Αμαρυνθιακό που πηγαίνει με σπασμένα φρένα.

Και οι Αλιβεριώτες και οι Μακρυκαπιώτες επιβεβαίωσαν ότι το Μαρμάρι έχει τα φόντα να απομακρυνθεί από το ναρκοπέδιο. Πάνω στις νάρκες πατάει ο ΑΟ Χαλκίς και παρά το …δώρο της απουσίας του Ηρακλή Ψαχνών (αλλά και του ΑΟ Λουκισίων), δεν μπορώ να σκεφτώ, κολλάει το μυαλό μου, πως ο χαλκιδέικος σύλλογος θα καταφέρει να βγει από το σκοτεινό βαθμολογικό τούνελ. Και συναντάει στον δρόμο του ανθρώπους που έχουν συνδέσει τ’ όνομά τους με τη φανέλα με την «Αρέθουσα» στο στήθος, ωστόσο κι οι ίδιοι έρχονται στη δύσκολη θέση να τον πληγώνουν.

Ο Κιαπέκος που δεν έχει κρύψει την αδυναμία του στον ΑΟΧ τον ισοφάρισε στο Στάδιο με τον Σταυρό στις καθυστερήσεις, νωρίτερα τον είχε ρίξει στο καναβάτσο ο Τοκπασίδης, προχθές ο Νίκος Ευσταθίου και την ερχόμενη αγωνιστική τον περιμένει ο Γιώργος Λάμπρου...

Προσωπικά στον δικό μου δρόμο συναντάω συχνά πυκνά τον γνωστό ΑΟΧίτη Δημήτρη Δούκα. Την τελευταία φορά μου είπε στα βιαστικά «έρχεται η οργή του ΑΟΧ», αλλά στην πραγματικότητα ο ΑΟΧ χρειάζεται (στ)οργή, και όσο η πόλη εξακολουθεί να μοιάζει ανήμπορη να βοηθήσει ένα αγαπημένο της παιδί, τόσο ο ΑΟΧ θα δέχεται την ...οργή του ίδιου του ποδοσφαίρου.