Το κοντράστ συναισθημάτων και η εκλογική νίκη που δεν πανηγυρίστηκε το ίδιο βράδυ

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ο Θεός με φύλαξε -και αισθάνομαι τυχερός-, που ποτέ δεν ασχολήθηκα ενεργά με την πολιτική ή δεν συνδέθηκα με κάποια ιδεολογία με πολιτικό περιεχόμενο (άλλοι ίσως να το θεωρούν ...ευλογία). Μια ιδεολογία έχω, τη γνωστή, την ασπρόμαυρη. Αλλά πάντα οι εκλογές μου κέντριζαν το ενδιαφέρον και τις περιμένω με μεγάλη αγωνία, περισσότερο για να παρατηρώ τις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών και των επιτελείων τους.

Πάντα, όμως, φτάνω μέχρι την κάλπη και είναι προφανές ότι το περιεχόμενο του λευκού φακέλου, επιθυμώ να πάρει το τρίποντο της νίκης, αλλά χωρίς να τρελαίνομαι ιδιαίτερα.

Εδώ, Survivor βλέπουμε και αν υποστηρίζουμε τους «Μαχητές», για να αποκτήσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον το ...χάσιμο χρόνου, έχουμε μια σχετική αγωνία για το εάν κατατροπώσουν ή όχι τους «Διάσημους».

Χθες έμεινα μέχρι το ξημέρωμα στο κέντρο της πόλης, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, για να παρατηρώ το κοντράστ συναισθημάτων στα επιτελεία της Έλενας Βάκα και του Γιώργου Σπύρου που απείχαν λίγα μέτρα.

Οταν στις 4 το ξημέρωμα η Βάκα ξεπέρασε (για δεύτερη φορά και εντέλει καθοριστική) το 43%, βρισκόμουν έξω από το εκλογικό κέντρο του Σπύρου.

Με βήμα ταχύ έσπευσα στο ...Βακέικο, κι ενώ περίμενα οι 25 νοματαίοι να διπλασιαστούν, το ...αντίκρισα κλειδωμένο (φωτό), είχαν γίνει όλοι «Λούης».

Μάλλον αιφνιδιάστηκαν, η νύστα και η κούραση ...νίκησε την προσμονή, γιατί σιγά μην έχαναν την ευκαιρία να πανηγυρίσουν σε κανονική ροή και όχι σε ...ριπλέι την επόμενη μέρα το πρωί.

Απόρησαν και στο εκλογικό κέντρο του Σπύρου. Αυτό που έλεγαν οι λίγοι εναπομείντες κι εκεί (μη νομίζετε ότι υπήρχε και το αδιαχώρητο) ήταν ότι αποκλείεται να μην έχουν ξεκινήσει τα ...μπιπ-μπιπ (σ.σ. κορναρίσματα), γιατί εκτός από τη χαρά, και η πολιτική καζούρα μέσα στο πρόγραμμα είναι, άσχετα αν το εκλογικό κλίμα δεν είναι τόσο πολωμένο και τεταμένο όπως τα παλιά χρόνια.

Οσοι περνούσαν έξω από το εκλογικό κέντρο της Βάκα θα έβαζαν και στοίχημα το σπίτι τους ότι η μάχη έχει και δεύτερο ημίχρονο. Αλλά καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν.

Μου θύμισε ένα περιστατικό στις Εθνικές εκλογές του 2000. Τότε έμενα στην Αθήνα, είχα πάει να ψηφίσω στη Φλώρινα και επιστρέφοντας, θεώρησα σκόπιμο να περάσω μια βόλτα από το Σύνταγμα. Βούτυρο στο ψωμί μου, για το γεγονός ότι μου αρέσει να παρατηρώ αντιδράσεις, όπως προανέφερα. Η ΝΔ ήταν μπροστά, οι γαλάζιοι με τον πυρσό πανηγύριζαν, οι πράσινοι με τον ήλιο έκλαιγαν. Και μέχρι να φτάσω από την Ομόνοια στο σπίτι μου, κοντά στην Πέτρου Ράλλη, το ματς είχε γυρίσει …τούμπα υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

Με σταμάτησε ένας τύπος μέσα στο σκοτάδι, με ρωτάει «ρε φίλε, ποιος νίκησε;», απαντάω η ΝΔ και σκέφτομαι από μέσα μου «από που κατέβηκε, από το φεγγάρι;». Εντέλει εγώ ήμουν ο ...αστροναύτης. Μου ξαναλέει «και οι Πασοκτζήδες γιατί πανηγυρίζουν στον Ταύρο;» Του λέω «αποκλείεται, κάποιο λάθος κάνεις, μήπως είναι Παναθηναϊκοί και γιορτάζουν την επέτειο του Γουέμπλει;»

Δεν συνεχίστηκε η κουβέντα, λογικά με πέρασε για τρελό. Κι εγώ το ίδιο, κοίτα κάτι συμπτώσεις. Και μόλις ανέβηκα σπίτι (δεν υπήρχε και η τεχνολογία του ίντερνετ τότε), άνοιξα την τηλεόραση και κατάλαβα ότι ένα τσιγάρο δρόμος είναι αρκετό για να έρθουν τα πάνω-κάτω.

Στο στρατόπεδο του Σπύρου λίγο μετά τις 4 το ξημέρωμα υπήρξε παγωμάρα, αλλά προσπαθώντας να διατηρήσουν ακμαίο το ηθικό τους και να μην συμβιβαστούν με την ιδέα της ήττας, καθώς έφτασαν μια κλωστή από τη δεύτερη Κυριακή, αυτό που έλεγαν ήταν «αποκλείεται να ξεπέρασαν το 43% στις ...καθυστερήσεις (σ.σ. ήξεραν ότι μόνο με θαύμα γυρνάει) και να μην πήραν σβάρνα την πόλη, λογικά θα έχουν κάποια ενημέρωση από τον μηχανισμό τους στο κόμμα (σ.σ. ΝΔ) ότι πάμε σε δεύτερη Κυριακή». Και αποχώρησαν κι αυτοί, όχι ακριβώς ήσυχοι, αλλά με την ελπίδα ότι θα αποκοιμηθούν με τον διαγραφόμενο «εφιάλτη», να μετατρέπεται σε γλυκό πρωινό ξύπνημα.

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, η Βάκα έπαιξε άμυνα, κράτησε το υπέρ της σκορ και επανεξελέγη, με την πεποίθηση πως όταν στο μέλλον απωλέσει τον δημαρχιακό θώκο θα έχει αφήσει πίσω κάτι θετικό.

Προσωπικά πάντως (προφανώς δεν αφορά τη Βάκα, αλλά τη γενική εικόνα), επειδή έριξα μια γρήγορη ματιά στα σχόλια στο διαδίκτυο το πρωί, κανένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν μου προκαλεί εντύπωση. 

Αφενός γιατί έχουμε καταλάβει πώς σκέφτεται ο μέσος Ελληνας ψηφοφόρος, αφετέρου η εικόνα με τις Σέρρες να αποθεώνουν τον Κων/νο (του Αχιλλέα) Καραμανλή, μόλις λίγο χρονικό διάστημα μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, είναι κάτι που με ξεπερνάει και με κάνει να λέω ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα σε αυτόν τον τόπο.