Η Αρτάκη έβγαλε τσαμπουκά, τα βαριά όπλα του Ελλήσποντου και η αναγκαστική προσθαλάσσωση του ΑΟ Χαλκίς

Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Το πρωί της Δευτέρας (2/10) ακολούθησα τον Χρήστο Παθούλα στο οδοιπορικό που έκανε στη Βόρεια Εύβοια, για να καταγράψει την καταστροφή που έζησαν οι άνθρωποι από την κακοκαιρία «Elias» που τους έδωσε τη χαριστική βολή μετά τον «Daniel». Πλούσιο ρεπορτάζ (και φωτορεπορτάζ) θα έχετε τη δυνατότητα να διαβάσετε στην έντυπη «Γνώμη» που θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή σε όλα τα περίπτερα της Εύβοιας.

Μπροστά στο μέγεθος της απόγνωσης των ανθρώπων που είδαν τα σπίτια τους να πλημμυρίζουν και τα χωράφια τους να θάβονται κάτω από τα λασπόνερα (και δεν φταίει μόνο ο καιρός, αλλά και ο ...κακός μας ο καιρός που μεταφράζεται σε ανύπαρκτο κρατικό μηχανισμό), το ποδόσφαιρο μπαίνει σε ...εκατοστή μοίρα, αλλά έγιναν πραγματάκια το Σαββατοκύριακο. 

Το βράδυ που γύρισα σπίτι δεν είχα κουράγιο να δω ούτε το ΟΦΗ-ΑΕΚ. Την Κυριακή το βράδυ δε, για να ξεχαστώ από την ισοπαλία στο 95’ κάθισα να δω μια ταινία όπου ένα αεροπλάνο χτυπήθηκε από κεραυνό και το τέρας ψυχραιμίας, ο πιλότος, το κατέβασε σαν πούπουλο σ' ένα αφιλόξενο νησί ανάμεσα σε κάτι δέντρα. Οταν έφυγε από το σημείο για να αναζητήσει τρόπο επικοινωνίας με τα κεντρικά, οι επιβάτες πιάστηκαν όμηροι από πειρατές που είχαν σκοπό τα λύτρα («έφαγαν» και δυο-τρεις για επίδειξη δύναμης). Αλλά ο πιλότος ...παλικάρι, αφού κατάφερε να τους απελευθερώσει, τούς ξανανέβασε στο αεροπλάνο, το απογείωσε με ξεχαρβαλωμένα όλα τα συστήματα ασφαλείας, λες και ήταν χαρταετός και τελικά ξέφυγαν από τον ζωντανό εφιάλτη. Αυτά δεν γίνονται ούτες στις ...ταινίες.

Η Αρτάκη απέφυγε τις αναταράξεις και ...απογειώθηκε κόντρα στο Κιλελέρ με «πιλότο» τον Σκριβάνο που μπήκε στο κοκπιτ, πάτησε το κουμπί και εξαπέλυσε ρουκέτα, για να ακολουθήσει και μια δεύτερη από τον «συγκυβερνήτη» Ταυταρίδη.

Η Αρτάκη κόντρα στο Κιλελέρ βρήκε το γκολ σε ένα σημείο του αγώνα που έψαχνε πατήματα και προσπαθούσε να προσαρμοστεί σε ένα διαφορετικό στυλ παιχνιδιού που επέλεξε ο Μαγκαφίνης. Η ομάδα της Εύβοιας έβγαλε τσαμπουκά, που πολλές φορές είναι πιο χρήσιμος και από τους αυτοματισμούς, ενώ είχε σε πολύ καλή μέρα και τον γκολκίπερ Διαμαντή, ο οποίος δίνει σιγουριά. Φοβερό σε εκτέλεση το γκολ του Σκριβάνου, ο οποίος γενικότερα είχε εξαιρετική παρουσία. Κρατούσε μπάλες, απασχολούσε την αντίπαλη άμυνα και με το εκτόπισμά του θύμισε ...Φώτη Ιωαννίδη. Ολα τα παιδιά είναι χρήσιμα. Και ο Νόνης, αν εξαιρέσει κανείς ένα «τσαφ» -που μπορεί να συμβεί σε όλους- στο πρώτο ημίχρονο, που ανέβηκε ψηλά και έδωσε στο ...πιάτο τη σημαντικότερη στιγμή των φιλοξενούμενων, έδειξε ότι είναι διαθέσιμος και υπολογίσιμος. Αύριο στις 13:00 έρχεται η Λευκίμμη και το Σάββατο ο ΑΟΝΑ ταξιδεύει στην Άρτα -που έχασε από τον Θεσπρωτό-.

Την ίδια μέρα (σ.σ. Σάββατο) η ομάδα που απέκλεισε την Αρτάκη στο Κύπελλο Ελλάδας, ο Αχαρναϊκός, ομάδα Α’ τοπικού στην Αττική, υποδέχεται για την 5η φάση της διοργάνωσης την Κηφισιά (!) την οποία άρχισα να τη συμπαθώ περισσότερο τις τελευταίες μέρες. Για να φτάσει ο Αχαρναϊκός στο σημείο να διασταυρώσει τα ξίφη του με την Κηφισιά χρειάστηκε μετά την Αρτάκη να αποκλείσει τόσο την Παναχαϊκή, όσο και τον Πιερικό.

Για το Κεραμίδι το έχουμε γράψει εδώ και καιρό ότι θα είναι από τις πρωταγωνίστριες ομάδες. Ακόμη είναι νωρίς, αλλά και το 3χ3 κάτι δείχνει.

Ο ΑΟ Χαλκίς θα ζήσει και θα πεθάνει με τα αδιέξοδα που συναντάει κάθε καλοκαίρι.

Ούτε η ήττα από την Προποντίδα ήταν έκπληξη, ούτε τα πολλά γκολ από τον Αμαρυνθιακό που αρχίζει και βρίσκει ρυθμό. Αν βέβαια θέλετε να μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας και όχι να παίζουμε κρυφτό …φτου και βγαίνω, γιατί πριν την έναρξη του πρωταθλήματος είχα ακούσει (όχι από επίσημα χείλη) ότι ο ΑΟΧ θα τερματίσει ψηλά.

Εκπληξη ήταν η ισοπαλία στη βόρεια Εύβοια με την Ιστιαία υπό την έννοια ότι ο ΑΟΧ ήταν ομάδα 15 ημερών, χωρίς ολοκληρωμένο ρόστερ και φιλικά παιχνίδια.

Και η Ιστιαία -εκτός απροόπτου- θα συμπεριληφθεί στο γκρουπ των ομάδων που θα παλέψουν για την παραμονή.

Για τα Λουκίσια ούτε συζήτηση, εκτιμώ ότι ο ΑΟΛ θα απωλέσει και το διακίωμα να παλέψει και δεν καταλαβαίνω τι «ντιλ» ήταν τελικά αυτό με τον Μπατίστα.

Το ποδόσφαιρο ξέρει να ανταποδίδει συμπεριφορές. Η Προποντίδα προφανώς δεν κουβαλάει την πίεση του ΑΟ Χαλκίς, αλλά με τη διαχρονική δουλειά στις ακαδημίες έχει απλώσει ένα δίχτυ προστασίας γύρω της και έχει δημιουργήσει μια ποδοσφαιρική safe zone, που δεν διαθέτει ο ΑΟΧ και η ζωή του όλη (για να παραμείνουμε στο μουντ της ταινίας) είναι μια αναγκαστική προσθαλάσσωση.

Το καλοκαίρι όταν ο Ρόγκας αποφάσισε στο ...παρά ένα να «κατεβάσει» την ομάδα στο πρωτάθλημα, τη στιγμή που τα άλλα γκρουπ ολοκλήρωναν την προετοιμασία τους, ασφαλώς οι επιλογές στην αγορά ήταν περιορισμένες. Αλλά υπήρχαν ελεύθεροι ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να δώσουν μια ξεχωριστή πινελιά στο ρόστερ (σ.σ. στη Βάθεια έκανε ντεμπούτο ο Κώστας Κικίδης). Η απόφαση του ΑΟΧ (ενδεχομένως και λόγω αδυναμίας) ήταν να μην ξεφύγει από το προκαθορισμένο μπάτζετ, για να μην εκτεθεί στα παιδιά με τα οποία ήδη είχε συμφωνήσει.

Κι ο Ελλήσποντος έχει να διαχειριστεί ένα άκρως νεανικό ρόστερ, αλλά διαθέτει και παίκτες όπως ο Γιάννης Λάμπρου και ο Ζαχαρίας Κατσίμπρας που είναι έμπειροι ποδοσφαιριστές και σε ματς που ...καίνε θα βρουν τον τρόπο να βγάλουν την ομάδα της Λαμψάκου από τη δύσκολη θέση και τα κάστανα από τη φωτιά. Μέσα σε μια φαρέτρα με βέλη που ψάχνουν στόχο υπάρχουν και «βαριά όπλα». Και απ’ ότι φαίνεται ο ΑΟΧ δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια.

Την επόμενη αγωνιστική η ομάδα της Λαμψάκου θα πάρει χωρίς αγώνα το «τρίποντο» με τον Ηρακλή Ψαχνών και ο ΑΟΧ θα πάει στο Μαρμάρι. Προφανώς κι ο ΑΟΧ θα μαζέψει κι άλλους βαθμούς, αλλά αν δεν σκαρώσει …Prison brake -όπως ο Σκόφιλντ- στη νότια Εύβοια θ' αποκτήσει και βαθμολογικό, αλλά και ψυχολογικό χάντικαπ απέναντι στους Λαμψακιώτες.