Το πρώτο κουδούνι, ο Ρεντζιάς και η πρόκριση του Ταμυναϊκού στην Αμάρυνθο

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Xτύπησε το πρώτο κουδούνι στα σχολεία, όχι όλης της χώρας, γιατί στη Θεσσαλία οι άνθρωποι μετράνε τα συντρίμμια, τις πληγές και τις χαμένες ζωές τους, την ίδια στιγμή που οι πολιτικοί ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα, όταν δεν χασκογελάνε, πίσω από τις κάμερες. Ενίοτε και μπροστά, όταν νομίζουν ότι είναι κλειστές.

Το δεύτερο και όχι το πρώτο κουδούνι για τον Αμαρυνθιακό και τον Ταμυναϊκό χτύπησε χθες. Στη νότια Εύβοια με Κάρυστο και Μαρμάρι πριν μια εβδομάδα έκαναν ...αγιασμό (με διπλά) και πήραν βιβλία, χθες έγραψαν το πρώτο τεστ.

Τόσο νωρίς, όσο είχα βγάλει μια κόλλα χαρτί για να γράψω διαγώνισμα στην Αλγεβρα στην Α' Λυκείου. Και το θυμάμαι γιατί ο βαθμός του συγκεκριμένου διαγωνίσματος με ...ακολούθησε και είχε επίπτωση σε όλη τη ...σεζόν.

Ηταν η τρίτη μέρα (σ.σ. Τετάρτη) της δεύτερης εβδομάδας. Το προηγούμενο βράδυ (σ.σ. βράδυ Τρίτης) φώναζα μαζί με άλλους 5000 στην κερκίδα του Παλέ «βάλε μέσα τον Ρεντζιά», για να ...ξυπνήσουμε τον προπονητή που τον είχε ξεχάσει. Τελικά τον έβαλε και γυρίσαμε ένα χαμένο ευρωπαϊκό ματς με MVP τον Ευθύμη στο β' ημίχρονο.

Την επόμενη μέρα έπρεπε να πάω σχολείο ...απόγευμα. Αυτό ήταν ένα πολιτισμικό σοκ που είχα υποστεί στη Θεσσαλονίκη.

Μέχρι τότε ήξερα ότι σχολείο πηγαίνεις μονάχα το πρωί, νόμος απαράβατος. Εκείνο το πρωινό το είχα σπαταλήσει στο να ψάχνω τα "Σπορ του Βορρά" που είχαν εξαντληθεί σε όλα τα περίπτερα της περιοχής.

Οι δυο ασκήσεις στην Αλγεβρα που μας είχε δώσει ο καθηγητής ...«δουλειά» για το σπίτι δεν είχαν βρει ποτέ τη λύση τους (βασικά δεν είχαμε προλάβει καν να βρούμε λυσάρια). Αυτές τις δυο ασκήσεις κληθήκαμε να λύσουμε τη μέρα της κρίσης. Ελάχιστοι είχαν προνοήσει. Μαντέψτε τι βαθμό πήρα.

Ο καθηγητής επέλεξε την τακτική του αιφνιδιασμού, έκλεψε μπάλα και μας χτύπησε στην κόντρα, στον δικό μας εφησυχασμό. Γιατί ήξερε ότι το 90% της τάξης δεν είχε ανοίξει βιβλίο. Και ήταν το επίσημο διαγώνισμα τριμήνου, όχι τεστ ρουτίνας σε περίοδο προετοιμασίας και προσαρμογής.

Ο Αμαρυνθιακός και ο Ταμυναϊκός χθες δεν έγραψαν διαγώνισμα, αλλά τεστ. Και το τονίζω, γιατί πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, ούτε οι Αλιβεριώτες έγιναν υπερομάδα, ούτε ο Αμαρυνθιακός έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του.

Και οι δύο ομάδες θέλουν χρόνο, ωστόσο δεν έχουν απεριόριστο, γιατί το πρωτάθλημα ξεκινάει και κάθε απώλεια μπορεί να στοιχίσει όταν θα γίνει το ταμείο σε περίπτωση (πολύ πιθανό) που κονταροχτυπηθούν βαθμολογικά σώμα με σώμα.

Ομως, η πρώτη μονομαχία έχει τη δική της σημασία, όχι τόσο στο κομμάτι της πρόκρισης σ' ένα τουρνουά που θα ξεχαστεί γρήγορα, όσο στην ψυχολογία των γκρουπ και στον αντίκτυπο στον περίγυρό τους με το σφύριγμα της λήξης. Και νομίζω ότι πιο δύσκολο περίγυρο έχει ο Αμαρυνθιακός που θέλει να γίνει ...βασιλιάς στη θέση του βασιλιά ΑΟΝΑ στον νομό. 

O Ταμυναϊκός φαντάζει σαν το πριγκιπόπουλο που γλυκοκοιτάζει τον θρόνο της διαδοχής. 

Σαν ...τεστ προσέγγισε το ματς ο κόουτς της ομάδας του Αλιβερίου Βαγγέλης Ντόβολης, ο οποίος ξεκίνησε με μια 11αδα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, προφανώς (και) για να δοκιμάσει τα νέα παιδιά κόντρα σε ποιοτικούς και έμπειρους παίκτες.

Οπως ο Γιάννης Γλυκός που ξεκίνησε 9αρι (το πλασέ του στο πρώτο γκολ είναι υποδειγματικό, άσχετα που δέχεται ...ασίστ από αντίπαλο) και στην πορεία μπήκαν ο Μπράχα, άρτι αφιχθείς από Ιταλία, ο Σταματούκος που υπηρετεί στον στρατό και μπορεί το προηγούμενο βράδυ να είχε περίπολο και ο Σίμωσης που ...σβηστός θυμήθηκε τα παλιά.

Το γεγονός ότι το νεανικό σύνολο του Ταμυναϊκού βρέθηκε νωρίς ...δις πίσω στο σκορ και δεν λύγισε αποδεικνύει ότι η ομάδα του Αλιβερίου διαθέτει μέταλλο και χαρακτήρα που χτίζεται καθημερινά και με πολλή δουλειά στην προπόνηση.

Επί της ουσίας ο Ταμυναϊκός με την αγωνιστική του συμπεριφορά, καθώς ήταν πιο συμπαγής και οργανωμένος, έστειλε ραβασάκι με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε όσους, όχι μόνο τον θεωρούν απόλυτο αουτσάιντερ για το πρωτάθλημα, αλλά ακόμη πιο ...υποτιμητικά, ότι δεν θα καταφέρει καν να αγχώσει τον ακριβοπληρωμένο -και φαβορί στα χαρτιά- Αμαρυνθιακό.

Ο Αμαρυνθιακός αν εξαιρέσει κανείς τα καλά μπασίματα στα δυο ημίχρονα που συνδυάστηκαν με γκολ, στη συνέχεια ήταν μπλοκαρισμένος και δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, δεν είχε την ένταση και τον ορθολογισμό του Ταμυναϊκού.

Στο β' ημίχρονο οι Ρόελ-Κονόμι που ήρθαν από τον πάγκο στα χαφ συν τον έμπειρο Ζαχαρόπουλο έδεσαν ακόμη περισσότερο το κέντρο, ο Σταματούκος, -μόνο και μόνο- με την ταχύτητά του, χωρίς απαραίτητα να έχει την μπάλα στην κατοχή του δημιουργούσε ανασφάλεια και άγχος στην αντίπαλη άμυνα, ενώ για τον Σίμωση, κρατάω μια κουβέντα που είπε αυθόρμητα ένας φίλαθλος από την εξέδρα: «Απλά πράγματα». Ναι, απλά για τον Σίμωση. Κάποια στιγμή ακόμη και σταματημένος-παρκαρισμένος σε μια γωνία βρήκε δύσκολο σουτ που πέρασε δίπλα από το δοκάρι.

Η ψυχραιμία του στις εκτελέσεις πέναλτι, η ενέργεια και η πάσα στον Σταματούκο στην πρώτη κερδισμένη εσχάτη των ποινών, η δεύτερη κερδισμένη από τον ίδιο, η αύρα του, η γκολάρα με το κεφάλι που είναι το δυνατό του σημείο και εντέλει το χατ τρικ δικαιώνουν την επιλογή της μεγάλης επιστροφής (ΕΔΩ).

Αξιόλογη με δυνατότητες, δουλεμένη (από τον Γιώργο Λάμπρου) και διαβασμένη η ομάδα της Δροσιάς, η οποία το Σάββατο θα φιλοξενήσει στην Κάνηθο τον Αμαρυνθιακό στην πρεμιέρα της Α' ΕΠΣΕ. Άκρως επικίνδυνη αποστολή για την ομάδα της Βάθειας, γιατί η Δροσιά έχει και καλή επιθετική γραμμή, αλλά και παιδιά μεσοαμυντικά που τρώνε σίδερα.

Είμαι καλεσμένος και σε έναν γάμο το Σάββατο, αλλά αυτό το παιχνίδι δεν το χάνω, με το δώρο θα πάω στο γήπεδο.

Ο Απόλλων Ερέτριας δεν ικανοποίησε και έχει να διανύσει δρόμο για να δέσουν οι μεταγραφές.

Η Αιδηψός με τον Γιάννη Κυριακού να ξαναπαίρνει τ' όπλο του έχει όλα τα φόντα να τερματίσει και φέτος ψηλά, ακόμη και να πλασαριστεί στην πρώτη τριάδα, ενώ για την Προποντίδα το έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό ότι είναι το πιο ενδιαφέρον πρότζεκτ της Α' ΕΠΣΕ. 

*Στην κεντρική φωτό απεικονίζονται (αριστερά) ο Ευθύμης Ζαχαρόπουλος (συνονόματος του Ρεντζιά) και ο Δημήτρης Ζουλιώτης (δεξιά), μισή ώρα πριν τη σέντρα του ντέρμπι. Μέχρι πρότινος συμπαίκτες στον ΑΟ Νέας Αρτάκης και την τρέχουσα σεζόν αντίπαλοι με τις νέες ομάδες τους, τον Ταμυναϊκό και τον Αμαρυνθιακό, μα πάνω απ' όλα δυο καλοί φίλοι. Όταν πέφτει η αυλαία του 90λεπτου, οι φιλίες, οι στιγμές και οι εικόνες είναι αυτά που μένουν από το ποδόσφαιρο...