Το Κίνημα της πετσέτας και οι προεκτάσεις του στην Ελληνική Κοινωνία και στο Βαθύ Κράτος

* Γράφει ο Κώστας Κεμίδης, συνταξιούχος δικηγόρος- συγγραφέας

Τελευταία, παρακολουθούμε, με πολύ ενδιαφέρον, τα κινήματα πολιτών διαφόρων νησιωτικών ή και άλλων στεριανών περιοχών της πατρίδας μας, που ομαδικά πλέον, κινητοποιούνται, προκειμένου να διασφαλισθεί το αυτονόητο για κάθε πολίτη δικαίωμα, δηλαδή να μπορεί ελεύθερα και ανεμπόδιστα να πηγαίνει στις παραλίες της χώρας, χωρίς να εμποδίζεται η πρόσβασή του, από επαγγελματίες του τουρισμού μας.

Αυτοί, έχουν μισθώσει ή άλλως (πως έχουν, νόμιμα, καταλάβει παραπλήσιες στην παραλία εκτάσεις, όπου έχουν εγκαταστήσει τις καλοκαιρινές τους επιχειρήσεις, μεγάλης εμπορικής δραστηριότητας, από super markets, καντίνες, εστιατόρια, καφετέριες κλπ, για να εξυπηρετούν τις χιλιάδες των τουριστών όλου του κόσμου, που έρχονται κάθε καλοκαίρι να χαρούν τις όμορφες ελληνικές παραλίες, τον ήλιο και την θάλασσα της χώρας μας.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ο αγαπητός και σπουδαίος αρθρογράφος της «Κ», Σάκης Μουμτζής, έγραψε το σχόλιό του, με τον τίτλο «Και οι ξαπλώστρες είναι απαραίτητες». Πολύ σωστή η παρατήρησή σου, κ. Μουμτζή, αλλά, για ποιές ξαπλώστρες, μιλάς εσύ και για ποιές αγωνίζονται οι κινηματίες να διώξουν από τις παραλίες;

Απαραίτητες είναι μόνο αυτές που πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου και αυτές καθορίζονται και υπολογίζονται από τις αρμόδιες Αρχές. Η αυθαιρεσία, η παρανομία, η κατάχρηση, όπως και η όποια άνομη και ανήθικη συναλλαγή κρατικών υπηρεσιών ή Αυτοδιοικητικών Αρχών, με τους νονούς – επιχειρηματίες, που νομίζουν ότι με τα χρήματά τους, μπορούν να εξαργυρώνουν τους υπεύθυνους κρατικούς λειτουργούς και να κάνουν τα «στραβά μάτια», δεν χωράνε.

Σε ένα ευνομούμενο Κράτος Δικαίου, οι παραβάτες (όποιοι και όπου είναι), πρέπει να τιμωρούνται, όχι μόνο με την επιβολή μεγάλων προστίμων, αλλά και με άλλες ποινές. Π.χ. το μέτρο της σφράγισης του καταστήματος ή της Επιχειρήσεως, να εκτελείται στην ουσία και χωρίς εκπτώσεις και χαλαρότητες, όπως διαβάσαμε.

Δηλαδή, να το σφραγίζει η αρμόδια Αρχή, την Δευτέρα και την άλλη μέρα, για να μην είπω την ίδια ημέρα, ο επιχειρηματίας, να μην σέβεται καθόλου, τα μέτρα που του επιβάλλονται και να το αποσφραγίζει και να το λειτουργεί, χωρίς άδεια, παράνομα και καταχρηστικά, γιατί είναι «φίλος» της Αστυνομίας του νησιού.

Ασφαλώς, λέμε, ναι στον τουρισμό, που αποτελεί την σημαντικότερη πηγή εσόδων για το Κράτος, όχι όμως στον μαφιόζικο επιχειρηματία, που καταπατά κάθε έννοια ηθικής και Δικαίου, προκειμένου να, λειτουργήσει το μαγαζί του, με χίλιες δυο παραβάσεις του νόμου (π.χ. ναρκωτικά, σωματεμπορία, πορνεία, τυχερά παιχνίδια) και κρυφτούλι με το κράτος, που από την μία σου αφαιρεί την άδεια λειτουργίας της επιχείρησης για σωρεία παραβάσεων και του σφραγίζει το κατάστημα και από την  άλλη, το ξαναλειτουργεί, παραβιάζοντας τα κλείθρα της σφράγισής του γιατί τα έχει καλά με την ΕΛΑΣ.

Το φαινόμενο τούτο, της ακαπέλωτης και ακηδεμόνευτης, από πολιτικά κόμματα και άλλες συντεχνιακές σκοπιμότητες κίνησης πολιτών, είναι πρωτόγνωρο – πιστεύω – αλλά και ενθαρρυντικό, αρκεί να μην ξεθυμάνει, μετά την φούρια του, και έχομεν επανάληψη της καταπάτησης αιγιαλού και παραλίας, από τους αδίστακτους και ανυποχώρητους επιχειρηματίες, που μπροστά στο κέρδος και την παρανομίαν δεν υπολογίζουν τίποτε και κανένα.

Γι’ αυτό, μέχρι να παγιωθεί η νομιμότητα και να συμμορφωθούν (υποχωρούντες οι καταπατητές), θα πρέπει να υπάρχει επίβλεψη και εγρήγορση, σε όλες τις παραλιακές περιοχές, που παρετηρήθη η ομπρελοκαταπάτηση, και κυρίως στα νησιά και τις περιοχές, που αποτελούν την ναυαρχίδα της κορύφωσης του καλοκαιρινού υπερτουρισμού, στην πατρίδα μας.

Άλλωστε, το – άρον – άρον – μάζεμα των τραπεζοκαθισμάτων και ομπρελών από τις παραλίες, αποδεικνύει, το απόλυτο της αυθαίρετης κατάληψης των εκτάσεων αυτών, καθώς και το «τσουβάλιασμά τους», στα φορτηγά στο άψε – σβήσε, για την εξαφάνισή τους.

Ασφαλώς, καλόν θα ήταν να παρετηρείτο αντίστοιχο φαινόμενο και για την προστασία και φύλαξη των Δασών και των δασικών εκτάσεων της Χώρας μας, πριν καούν και καταστραφούν ολοσχερώς και μαζί με την καταστροφή του δασικού πνεύμονα, σβήσει σιγά – σιγά και η ανθρώπινη ζωή και εξαφανισθεί γενικώτερα η ύπαρξη ζώντων οργανισμών.

Βεβαίως, είναι παρήγορο το κίνημα τούτο των πολιτών στους παραθεριστικούς και τουριστικούς προορισμούς της χώρας και κυρίως, να βλέπουμε τους καταπατητές – αυθαιρεσίες, να συμμορφώνονται, πριν επιβληθούν τα πρόστιμα και οι ποινικές κυρώσεις σε βάρος τους.

Όμως, όσο εύκολο και καλό φαντάζει το ξήλωμα, από δημόσιες, παραλιακές εκτάσεις, άλλο τόσο δύσκολο φαντάζει και είναι, το ξήλωμα και η προσπάθεια να ξηλώσεις «το βαθύ Κράτος», που είναι η πηγή όλων αυτών των εκτρωματικών αγκυλώσεων και στρεβλώσεων.

Και όταν λέμε το βαθύ Κράτος, εννοούμε όλους εκείνους τους ημετέρους, σφουγγοκωλλάριους, ακολούθους και παρακολούθους, τιποτένιους, αλλά αετονύχηδες της κομπίνας, που θεωρούνται και είναι οι κράχτες – διαφημιστές, επωνύμων μεγαλοπολιτικών προσώπων, υποκειμένων στις χυδαίες και αισχρές μικροκομματικές και παλαιοκομματικές συναλλαγές, μαζί τους.

Δηλαδή, το αισχρόν «δούναι και λαβείν», της μικροπολιτικής λοβιτούρας. Π.χ. για την προσφορά σου, στον προεκλογικό μας αγώνα, πάρε μια θέση στον ΟΣΕ ή τη ΔΕΗ ή τον ΟΤΕ.

Στην χώρα μας, το βαθύ Κράτος – Παρακράτος, πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει, αν δεν «πέσει μαχαιριά στο κόκκαλο» ή «δεν σπάσεις αυγά», να το αλλάξεις και εξαφανίσεις, σαν σοβαρός Ηγέτης, που σέβεσε και τιμάς την ψήφο του λαού, που απλόχερα σε ανέδειξε Κυβερνήτη του.